เดอะบีชบอยส์

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เดอะบีชบอยส์
เดอะบีชบอยส์แสดงสดในปี 2012
ข้อมูลพื้นฐาน
ที่เกิดHawthorne, รัฐแคลิฟอร์เนีย, สหรัฐอเมริกา
แนวเพลงร็อก, เซิร์ฟร็อก, ไซเคเดลิกป็อป/ไซเคเดลิกร็อก, บาโรกป็อป
ช่วงปี1961–ปัจจุบัน
ค่ายเพลงCapitol, Brother, Reprise, Caribou
สมาชิกAl Jardine
Bruce Johnston
Mike Love
Brian Wilson
อดีตสมาชิกCarl Wilson
Dennis Wilson
David Marks
Ricky Fataar
Blondie Chaplin
เว็บไซต์thebeachboys.com
เดอะบีชบอยส์ในปี 1964

เดอะบีชบอยส์ (อังกฤษ: The Beach Boys) เป็นวงร็อกอเมริกัน ก่อตั้งในปี 1961 วงมีชื่อเสียงในการร้องเสียงเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันและเนื้อเพลงที่สะท้อนถึงวัฒนธรรมของวัยรุ่นแคลิฟอร์เนีย อย่างรถ และการโต้คลื่น ความทะเยอทะยานของไบรอัน วิลสัน ที่ต่อมาได้เปลี่ยนพวกเขาให้เป็นกลุ่มศิลปินรูปแบบใหม่ ทั้งยังได้รับเสียงวิจารณ์ที่ดีและมีอิทธิพลต่อศิลปินรุ่นหลัง[1]

สมาชิกประกอบด้วย นักร้อง-นักดนตรี-นักแต่งเพลง อย่างไบรอัน วิลสัน, น้องชายของเขา คาร์ลและเดนนิส, ลูกพี่ลูกน้องของเขา ไมค์ เลิฟ และเพื่อนของเขา อัล จาร์ดีน สมาชิกหลักทั้ง 5 คนก็ยังมีสมาชิกในช่วงแรกอย่าง เดวิด มาร์ก และบรูซ จอห์นสัน พวกเขายังมีชื่ออยู่ในร็อกแอนด์โรลฮอลออฟเฟม ในปี 1988 ชื่อของเดอะบีชบอยส์ มักจะถูกเรียกว่า "วงแห่งอเมริกัน"[2][3][4] และทางเว็บไซต์ออลมิวสิก ยังกล่าวไว้ว่า "ด้วยความสามารถของวงที่เที่ยงตรง...ทำให้พวกเขาเป็นวงร็อกอเมริกันที่ดีที่สุดวงแรก"[1] พวกเขามีเพลงฮิตติดในท็อป 40 ในสหรัฐอเมริกา อยู่ 36 เพลง (มากที่สุดในบรรดาวงร็อกอเมริกัน) และ 56 เพลงฮิตในชาร์ทฮ็อต 100 รวมถึงมีซิงเกิลอันดับ 1 ถึง 4 ซิงเกิล[1] นิตยสารโรลลิงสโตน จัดอันดับพวกเขาอยู่ใน 100 อันดับศิลปินที่เยี่ยมที่สุดตลอดกาล[5] นอกจากนี้นิตยสารบิลบอร์ด ในแง่ของยอดขายซิงเกิลและอัลบั้ม เดอะบีชบอยส์เป็นวงอเมริกันที่มียอดขายมากที่สุดเป็นอันดับ 1 ตลอดกาล[6]

มีหลายสิ่งเปลี่ยนแปลงไปในอาชีพของพวกเขา ไม่ว่าจะทั้งแนวเพลงและสมาชิก สิ่งหนึ่งคือการป่วยทางจิตของไบรอัน วิลสัน และการใช้ยา รวมถึงการเสียชีวิตของเดนนิสและคาร์ล วิลสัน ในปี 1983 และ 1998 ตามลำดับ และยังมีการต่อสู้ทางด้านกฎหมายของสมาชิกภายในวงอีกด้วย หลังจากการเสียชีวิตของคาร์ล วิลสัน ทำให้อัล จาร์ดีนถูกขับไล่ออกจากวงโดยไมค์ เลิฟ ต่อมาในปี 2008 เดอะบีชบอยส์ ออกทัวร์ โดยมีเลิฟอยู่ในวง, จอห์นสตัน เป็นวงสนับสนุน เลิฟได้สิทธิโดยชอบธรรมในชื่อเดอะบีชบอยส์หลังจากความขัดแย้งด้านกฎหมาย[4] อัล จาร์ดีน และไบรอัน วิลสัน ยังคงทัวร์กับวงแบ็กอัปของตัวเอง

อ้างอิง[แก้]

  1. 1.0 1.1 1.2 allmusic "The Beach Boys - Overview". John Bush. Allmusic.com. Accessed July 12, 2008.
  2. "Still America's Band: The Beach Boys Today" เก็บถาวร 2008-12-24 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน Kevin M. Cherry. National Review. Published July 8, 2002. Accessed July 12, 2008.
  3. The Beach Boys: It must be summer, the Beach Boys are in town! เก็บถาวร 2009-05-20 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน toronto.com. Accessed July 12, 2008.
  4. 4.0 4.1 "Beach Boys: Sunny pop veterans are still shining". Martin Lennon. Scotsman.com. Published May 16, 2008. Accessed July 12, 2008.
  5. "The Immortals: The First Fifty". Rolling Stone Issue 946. Rolling Stone. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-06-25. สืบค้นเมื่อ 2008-07-08.
  6. ""The Record Setters: Top 10 American Bands"". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-07-16. สืบค้นเมื่อ 2009-03-08.