ฮงอินโบ ชูวะ
| ฮงอินโบ ชูวะ | |
|---|---|
 | |
| ชื่อเต็ม | ฮงอินโบ ชูวะ |
| คันจิ | 本因坊秀和 |
| วันเกิด | ค.ศ. 1820 |
| วันที่เสียชีวิต | ค.ศ. 1873 |
| ศิษย์ | ฮงอินโบ ชูซะกุ ฮงอินโบ ชูโฮะ |
ฮงอินโบ ชูวะ (ญี่ปุ่น: 本因坊秀和; อังกฤษ: Honinbo Shuwa; ค.ศ. 1820 – ค.ศ. 1873) เป็นนักหมากล้อมระดับอาชีพชาวญี่ปุ่น และยังเป็นหัวหน้าลำดับที่สิบสี่แห่งสำนักฮงอินโบตั้งแต่ปี ค.ศ. 1847 ถึง 1873
ผลงานระดับอาชีพ[แก้]
การแข่งขันครั้งสำคัญของเขาอาจจะเป็นการท้าชิงสามนัดช่วงปี ค.ศ. 1840 และ 1842 กับอิโนะอุเอะ เก็นนัน อินเซะกิ ภายหลังจากการลาออกของโจวะ ผู้เป็นเมจินแห่งสำนักหมากล้อมยุคต้นในปี ค.ศ. 1839 เก็นนันก็ยังไม่ได้ทำการแข่งขันกับเมจินแห่งสำนักหมากล้อมยุคต้นรายอื่นเมื่อสำนักฮงอินโบยื่นเรื่องร้องเรียนต่อรัฐบาล ที่นำไปสู่การแข่งเกมแรกของชูวะกับเก็นนันในปี ค.ศ. 1840 ชูวะเป็นฝ่ายชนะเกมนี้ 4 แต้ม (โดยตัวหมากสีดำ) การจากไปของเก็นนันทำให้เกิดความน่าเสียดาย ความเก่งกาจของชูวะเป็นอันหยุดชะงักลงและถอนตัวออกจากการแข่ง[1] เกมที่ตามมาในปี ค.ศ. 1842 ที่ซึ่งเป็นการแสดงถึงความพยายามของเก็นนันที่สามารถเป็นฝ่ายชนะชูวะด้วยตัวหมากสีขาว (แม้ว่าเขาจะใช้ตัวหมากสีดำในทุกเกมที่ 3 ในฐานะที่ที่แตกต่างไปจากอันดับ 1 ดั้ง) แต่เขาก็เป็นฝ่ายแพ้อีกทั้งสองครั้ง โดยในครั้งที่สองด้วย 6 แต้มและครั้งที่สามด้วย 4 แต้ม[2] หลังจากการพ่ายแพ้ทั้ง 3 ครั้ง เก็นนันก็ได้อำลาวงการไปด้วยตำแหน่ง 8 ดั้ง แม้ว่าความจริงเขาจะได้รับการยอมรับในฝีมือจากหลายคน (รวมถึงโจวะ) ว่าเทียบเท่ากับเมจินก็ตาม[1]
ชัยชนะเหนือเก็นนันของชูวะ ได้จัดให้เขาเป็นผู้เล่นที่มีชื่อเสียงของยุคนั้น เขาได้อันดับ 8 ดั้งหลังจากประสบความสำเร็จดังกล่าว และคู่แข่งรายสำคัญในการแข่งขันระดับอาชีพของเขาคือสี่เซียนกระบวนยุทธ ซึ่งได้แก่ ยะซุอิ ซันจิ, อิโต โชวะ, โอตะ ยูโซ และซะกะงุจิ เซ็นโตะกุ แม้ว่าเขาจะเคยเล่นกับสมาชิกกลุ่มนี้ในบางเกมมาก่อนก็ตาม ที่โดยทั่วไปแล้วชูวะจะทำการต่อแต้มให้แก่พวกเขาเหล่านั้น ซึ่งชูวะพบว่าซันจิเป็นคู่แข่งที่เอาชนะได้ยากที่สุด และยูโซเป็นคู่แข่งที่เอาชนะได้ง่ายที่สุดสำหรับเขา[3]
น่าเสียดาย แรงบันดาลใจต่อการเป็นเมจินของชูวะได้ถูกลบล้างไปด้วยปัจจัยหลายประการ ปัญหาหลักคือความไม่แน่นอนของระบอบการปกครองโทะกุงะวะในช่วงทศวรรษสุดท้าย ซึ่งทำให้ความตั้งใจที่มีต่อหมากล้อมน้อยลงไปมากในปีสุดท้ายนี้[1] ชูวะยังประสบความล้มเหลวครั้งสำคัญเมื่อพบกับหัวหน้าคนที่ 13 แห่งสำนักอิโนะอุเอะ ผู้มีนามว่า มะสึโมะโตะ อินเซะกิ ซึ่งมะสึโมะโตะไม่ได้เป็นนักหมากล้อมในระดับเดียวกับชูวะอย่างแน่นอน แต่บางทีชูวะอาจจะเรื่อยเฉื่อยเกินไปในช่วงเริ่มเกม โดยให้มะสึโมะโตะทำการล้อมมุมสองตาในการเปิดหมาก เมื่อชูวะตระหนักว่าเขาไม่สามารถไล่ทันได้ตามปกติในขณะที่ทุ่มเทอย่างเต็มที่ มะสึโมะโตะก็เป็นฝ่ายชนะคะแนน 1 แต้มอย่างไม่น่าจะเป็นไปได้ (ด้วยตัวหมากสีดำ) เกมนี้ได้รับการกล่าวว่าเป็นช่วงเวลาที่มะสึโมะโตะถูกวิญญาณของเก็นนัน อินเซะกิ เข้าสิงอยู่ และชูวะก็ถูกยัดเยียดให้ละทิ้งความทะเยอทะยานในการครองตำแหน่งเมจิน[1]
กระนั้น เขาก็ยังอยู่ในตำแหน่งสุดยอดของโลกหมากล้อมจนกระทั่งเขาเสียชีวิตลงในปี ค.ศ. 1873
รางวัลที่ได้รับ[แก้]
- เขาได้รับการจารึกชื่อสู่หอเกียรติยศสมาคมหมากล้อมแห่งประเทศญี่ปุ่น ในปี ค.ศ. 2006
| ก่อนหน้า | ฮงอินโบ ชูวะ | ถัดไป | ||
|---|---|---|---|---|
| ฮงอินโบ โจซะกุ | 
|
สำนักฮงอินโบ (ค.ศ. 1847–1873) |
|
ฮงอินโบ ชูเซะสึ |