ตัคติบาเฮ
 หมู่ซากโบราณสถานตัคติบาเฮ | |
  แสดงที่ตั้งภายในประเทศปากีสถาน | |
| ที่ตั้ง | มาร์ดัน แคว้นไคเบอร์ ประเทศปากีสถาน |
|---|---|
| พิกัด | 34°17′10″N 71°56′48″E / 34.28611°N 71.94667°E |
| ประเภท | นิคม |
| ความเป็นมา | |
| สร้าง | ศตวรรษที่ 1 |
| ละทิ้ง | ศตวรรษที่ 7 |
| ชื่อที่ขึ้นทะเบียน | ซากพุทธศาสนสถานตัคติบาเฮและซากนครซะฮ์ริบะฮ์ลุลที่อยู่ติดกุน |
| ประเภท | วัฒนธรรม |
| เกณฑ์ | iv |
| ขึ้นเมื่อ | 1980 (คณะที่สี่) |
| เลขอ้างอิง | 140 |
| ภูมิภาค | เอเชีย-แปซิฟิก |
ตัคติบาเฮ (ปาทาน/อูรดู: تختِ باہی, แปลตรงตัว 'บัลลังก์แห่งน้ำพุ'; Takht-i-Bahi) เป็นแหล่งโบราณคดี ซากของอดีตอารามในศาสนาพุทธ ในมาร์ดัน แคว้นไคเบอร์ ประเทศปากีสถาน เป็นหนึ่งในพุทธศาสนสถานที่สำคัญที่สุดในแถบคันธาระ[1] และได้รับการอนุรักษ์ไว้เป็นอย่างดี[1]
อารามนี้ตั้งขึ้นในศตวรรษที่ 1[2][1] และมีการใช้งานเรื่อยมาถึงศตวรรษที่ 7[1] และได้รับการยอมรับโดยนักโบราณคดีว่าเป็นตัวแทนชิ้นสำคัญของสถาปัตยกรรมอารามในศาสนาพุทธจากยุคสมัยนี้[3] แหล่งโบราณคดีนี้ได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นแหล่งมรดกโลกยูเนสโกในปี 1980[2][4]
ซากโบราณสถานนี้ตั้งอยู่ห่างไป 15 กิโลเมตร (9.3 ไมล์) จากเมืองมาร์ดัน ในแคว้นแคบาร์ปัคตูนควา[2] ใกล้กันยังมีซากของเมืองที่มีกำแพงล้อมรอบขนาดเล็ก สร้างขึ้นในสมัยเดียวกัน ตั้งอยู่[1] ซากโบราณคดีนี้ตั้งอยู่ไม่ไกลจากหมู่บ้านซึ่งเป็นนิคมที่มีการอยู่อาศัยในยุคปัจจุบันและใช้ชื่อเดียวกัน[5] ตัคติบาเฮตั้งอยู่บนเขาที่ความสูง 150 เมตร (500 ฟุต) และห่างไปราว 2 km (1.2 mi) จากตลาดปสานของหมู่บ้าน[4] พื้นที่โดยรอบในปัจจุบันเป็นพื้นที่ทำการเกษตร
อ้างอิง[แก้]
- ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 1.4 "Buddhist Ruins of Takht-i-Bahi and Neighbouring City Remains at Sahr-i-Bahlol". UNESCO World Heritage Centre (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2021-09-09.
- ↑ 2.0 2.1 2.2 Takht-i-Bahi, UNESCO Office, Islamabad, Pakistan, 2002
- ↑ UNESCO Advisory Body Evaluation of Takht Bhai
- ↑ 4.0 4.1 Khaliq, Fazal (1 June 2015). "Takht-i-Bhai: A Buddhist monastery in Mardan". DAWN.COM. สืบค้นเมื่อ 8 November 2015.
- ↑ UNESCO Periodic Report