อี้ จงเทียน

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
อี้ จงเทียน
เกิด8 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2490
ฉางซา, มณฑลหูหนาน, สาธารณรัฐจีน
อาชีพนักเขียน, นักประวัติศาสตร์, นักปราชญ์
ภาษาภาษาจีน
สัญชาติจีน
พลเมืองจีน
จบจากมหาวิทยาลัยอู่ฮั่น
อี้ จงเทียน
ภาษาจีน易中天

อี้ จงเทียน (เกิด 2490) เป็นนักเขียน, นักประวัติศาสตร์, นักปราชญ์ชาวจีน

ประวัติ[แก้]

อี้จงเทียนใช้ชีวิตในวัยเด็กที่ เมืองฉางซา มณฑลหูหนาน และใช้ชีวิตในวัยรุ่นที่ เมืองอู่ฮั่น มณฑลหูเป่ย ในปี พ.ศ. 2508 ภายหลังสำเร็จการศึกษาจากชั้นมัธยมศึกษา อี้จงเทียนถูกส่งไปยังเขตปกครองตนเองซินเจียงอุยกูร์ เพื่อเขาร่วมกองกำลังการผลิตแห่งซินเจียง และกลายเป็นอาจารย์สอนโรงเรียนมัธยมศึกษาในเวลาต่อมา หลังกลับจากซินเจียง อี้จงเทียนได้เข้าศึกษาใน มหาวิทยาลัยอู่ฮั่น สาขาวรรณกรรมจีนโบราณ และสำเร็จการศึกษาในปี พ.ศ. 2521 และสำเร็จการศึกษาในระดับปริญญาโทในอีกสามปีถัดมา ซึ่งภายหลังเขาได้ตัดสินในที่จะเป็นอาจารย์สอนในมหาวิทยาลัย ปัจจุบันอี้จงเทียนเป็นศาสตราจารย์ที่ วิทยาลัยมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเซียะเหมิน

ทางด้านวิชาการ[แก้]

อี้จงเทียนมีความสนใจทางด้านวิชาการหลายสาขา เช่น วรรณกรรม,ทัศนศิลป์,มานุษยวิทยา,ประวัติศาสตร์และมุนุษยศาสตร์ และอี้จงเทียนยังสนใจในด้านการพัฒนาเมืองสมัยใหม่ในจีน และยังถูกอ้างถึงในการผังเมืองด้วย

การทำงาน[แก้]

อี้จงเทียนตีพิมพ์หนังสือทางวิชาการที่เขาสนใจหลายๆเล่ม และเป็นที่นิยม นี่จึงทำให้เกิดการโต้เถียงเป็นอย่างมาก แต่ก็ทำให้งานของอี้จงเทียนเป็นที่นิยม

ในปี พ.ศ. 2548 อี้จงเทียนออกรายการแลคเชอร์รูม ในช่อง ซีซีทีวี 10 ซึ่งได้บรรยายในชุดหัวข้อ บุคคลสำคัญยุคฮั่น และในปี พ.ศ. 2549 ในชุดอี้จงเทียนพิเคราะห์สามก๊ก ซึ่งประสบความสำเร็จเป็นอย่างมาก และยังกระตุ้นให้เกิดข้อถกเถียงเกี่ยวกับคุณภาพทางวิชาการที่เขาบรรยาย

ในปี พ.ศ. 2551 อี้จงเทียนได้บรรยายในชุด ปรัชญาก่อนราชวงศ์ฉิน

เพิ่มเติม[แก้]