หลิว

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
หลิว
ต้นหลิว (Salix babylonica) ในกรุงเตหะราน
สถานะการอนุรักษ์
ยังไม่ประเมิน (IUCN 2.3)
การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์
อาณาจักร: Plantae
ไม่ได้จัดลำดับ: Angiosperms
ไม่ได้จัดลำดับ: Eudicots
ไม่ได้จัดลำดับ: Rosids
อันดับ: Malpighiales
วงศ์: Salicaceae
สกุล: Salix
สปีชีส์: S.  babylonica
ชื่อทวินาม
Salix babylonica
L.

หลิว (ชื่อวิทยาศาสตร์: Salix babylonica) เป็นไม้ต้นผลัดใบในวงศ์สนุ่น (Salicaceae) สูง 10-20 เมตร มีกิ่งยาวและห้อยลง กิ่งอ่อนมีขนเล็กน้อย ใบรูปหอกยาว 9-16 เซนติเมตร กว้าง 5-15 มิลลิเมตร ปลายยาวแหลม ขอบใบหยักแบบฟันเลื่อยถี่ ๆ หลังใบสีเขียว ท้องใบสีขาว ก้านใบยาว 6-12 มิลลิเมตร ดอกเดี่ยวเป็นดอกแยกเพศ ดอกตัวผู้และดอกตัวเมียอยู่คนละต้น ดอกตัวผู้ยาว 1.5-2 เซนติเมตร ดอกตัวเมียอาจยาวถึง 5 เซนติเมตร[1]

ดอกและยอดอ่อนต้นหลิวมีสรรพคุณลดไข้ แก้ปวด กิ่งต้นหลิวแก้โรคปวดตามข้อ เป็นยาขับปัสสาวะ ขับนิ่ว ขับลม แก้ตับอักเสบ แก้ฝี แก้ไฟลามทุ่ง[2]

อ้างอิง[แก้]

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]

  • วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ หลิว
  • ข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับ Salix babylonica ที่วิกิสปีชีส์