ไดออปเตอร์

ไดออปเตอร์ (อังกฤษ: Dioptre) เป็นหน่วยวัดของกำลังรวมแสง ของเลนส์หรือกระจกโค้ง ซึ่งมีค่าเท่ากับค่าผกผันของทางยาวโฟกัสในหน่วยของเมตร ยกตัวอย่างเช่น ค่ากำลังรวมแสง 2 ไดออปเตอร์ จะให้ทางยาวโฟกัสที่ 1/2 เมตร การใช้งานค่าไดออปเตอร์นี้ถูกนำเสนอโดย นักจักษุวิทยา ชาวฝรั่งเศส เฟอร์ดินาน มาโนเยอร์ ในปี ค.ศ. 1872

สูตรคำนวณหาค่าไดออปเตอร์คือ

D = 1/f (m)

ผลดีที่ได้จากการกำหนดค่ากำลังรวมแสงเป็นหน่วยไดออปเตอร์คือ เมื่อนำเลนส์บางมาวางใกล้กัน สามารถนำค่าไดออปเตอร์ของเลนส์แต่ละตัวมารวมนับเป็น ค่าไดออปเตอร์รวม ยกตัวอย่างเช่น เลนส์บางที่มีกำลังรวมแสง 2 ไดออปเตอร์ วางใกล้กับ เลนส์บางที่มีกำลังรวมแสง 0.5ไดออปเตอร์ ทางยาวโฟกัสของเลนส์ทั้งสอง จะมีค่าใกล้เคียงกับ ทางยาวโฟกัสของเลนส์ที่มีกำลังรวมแสง 2.5 ไดออปเตอร์

ค่าไดออปเตอร์ไม่ได้ถูกบรรจุเป็นค่ามาตรฐานตามระบบ เอสไอเมทริกซ์ซิสเต็ม จึงไม่จัดเป็นชื่ออย่างเป็นทางการตามมาตรฐานระหว่างประเทศ โดยมาตรฐาน อินเตอร์เนชั่นแนลซิสเต็มออฟยูนิต กำหนดค่ากำลังรวมแสงเป็น ค่าผกผันของหน่วยเมตร (m⁻¹) อย่างไรก็ตามมาตรฐานนานาชาติบางระบบเช่น ดีไอเอ็น กำหนดค่า ไดออปทรี่ หรือ ไดออปเทรีย และให้ตัวย่อเป็น ดีพีที

อ้างอิง

• Greivenkamp, John E (2004). Field Guide to Geometrical Optics. SPIE Field Guides vol. FG01. Bellingham, Wash: SPIE. ISBN 9780819452948. OCLC 53896720.
• Hecht, Eugene; Alfred, Zając (1987). Optics (2nd ed.). Reading, Mass: Addison–Wesley. ISBN 9780201116090. OCLC 13761389.