ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ระเบียบวิธีเกษียณ"
Luckas-bot (คุย | ส่วนร่วม) ล r2.7.1) (โรบอต เพิ่ม: nn:Ekshausjonsbevis |
ล r2.7.2) (โรบอต เพิ่ม: nl:Uitputtingsmethode |
||
| บรรทัด 23: | บรรทัด 23: | ||
[[ja:取り尽くし法]] |
[[ja:取り尽くし法]] |
||
[[ko:소거법]] |
[[ko:소거법]] |
||
[[nl:Uitputtingsmethode]] |
|||
[[nn:Ekshausjonsbevis]] |
[[nn:Ekshausjonsbevis]] |
||
[[pl:Metoda wyczerpywania]] |
[[pl:Metoda wyczerpywania]] |
||
รุ่นแก้ไขเมื่อ 17:09, 28 เมษายน 2555
ระเบียบวิธีเกษียณ (อังกฤษ: method of exhaustion; methodus exaustionibus, หรือ méthode des anciens) คือระเบียบวิธีที่ใช้ในการหาพื้นที่ของรูปร่างหนึ่งๆ โดยแบ่งพื้นที่ภายในออกเป็นอนุกรมของรูปหลายเหลี่ยมเล็กๆ หลายๆ รูปซึ่งมีพื้นที่รวมเข้าใกล้พื้นที่ของรูปใหญ่ที่บรรจุรูปเล็กเหล่านั้นเอาไว้ ถ้าเราสามารถสร้างอนุกรมของรูปได้อย่างถูกต้อง ความแตกต่างของพื้นที่ระหว่างรูปหลายเหลี่ยมรูปที่ n กับรูปภาพที่เป็นโจทย์ก็จะน้อยมากเมื่อ n มีจำนวนใหญ่มากๆ แนวคิดนี้มีกำเนิดจาก แอนติฟอน (Antiphon) แม้จะยังไม่ชัดเจนว่าเขาเข้าใจเรื่องนี้ได้อย่างไร[1] ทฤษฎีนี้ถูกพิสูจน์และรับรองโดย เอนโดซุสแห่งคไนดัส มีการนำชื่อนี้มาใช้เป็นครั้งแรกในปี ค.ศ. 1647 โดย Grégoire de Saint-Vincent ในงานเขียนเรื่อง Opus geometricum quadraturae circuli et sectionum coni
อ้างอิง
 | บทความคณิตศาสตร์นี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |