ฮิสโตน
(เปลี่ยนทางจาก Histone)
โปรตีนฮิสโตนเป็นโปรตีนที่มีประจุบวกสูงพันอยู่กับดีเอ็นเอของยูคาริโอตเป็นโครงสร้างที่เรียกว่านิวคลีโอโซม [1][2] และเป็นโครงสร้างหลักของโครมาติน เกี่ยวข้องกับการม้วนตัวของดีเอ็นเอและการแสดงออกของยีน ทำให้โครงสร้างของจีโนมมีขนาดเล็กลงเมื่อม้วนตัวจนแน่นเป็นโครโมโซมในการแบ่งเซลล์ระยะไมโทซิส[3] แบ่งย่อยได้ 5 ชนิดคือ H1 H2A H2B H3 และ H4 การรวมตัวของฮิสโตนกับดีเอ็เอเป็นโครมาตินเมื่อศึกษาด้วยกล้องจุลทรรศน์อิเล็กตรอน จะมีลักษณะคล้ายสร้อยลูกปัด โดยเม็ดลูกปัดประกอบด้วยโปรตีน H2A H2B H3 และ H4 อย่างละ 2 โมเลกุล รวมตัวกันเป็นก้อนขนาด 11 นาโนเมตร และมีดีเอ็นเอยาวประมาณ 200 คู่เบสพันรอบโปรตีนเหล่านี้ ระหว่างก้อนลูกปัดจะมีสายดีเอ็นเอที่เป็นตัวเชื่อมและมีโปรตีน H1 จับอยู่
การจัดจำแนกฮิสโตนในมนุษย์[แก้]
| Super family | Family | Subfamily | สมาชิก |
|---|---|---|---|
| ตัวเชื่อม | |||
| H1 | |||
| H1F | H1F0, H1FNT, H1FOO, H1FX | ||
| H1H1 | HIST1H1A, HIST1H1B, HIST1H1C, HIST1H1D, HIST1H1E, HIST1H1T | ||
| แกนกลาง | |||
| H2A | |||
| H2AF | H2AFB1, H2AFB2, H2AFB3, H2AFJ, H2AFV, H2AFX, H2AFY, H2AFY2, H2AFZ | ||
| H2A1 | HIST1H2AA, HIST1H2AB, HIST1H2AC, HIST1H2AD, HIST1H2AE, HIST1H2AG, HIST1H2AI, HIST1H2AJ, HIST1H2AK, HIST1H2AL, HIST1H2AM | ||
| H2A2 | HIST2H2AA3, HIST2H2AC | ||
| H2B | |||
| H2BF | H2BFM, H2BFO, H2BFS, H2BFWT | ||
| H2B1 | HIST1H2BA, HIST1H2BB, HIST1H2BC, HIST1H2BD, HIST1H2BE, HIST1H2BF, HIST1H2BG, HIST1H2BH, HIST1H2BI, HIST1H2BJ, HIST1H2BK, HIST1H2BL, HIST1H2BM, HIST1H2BN, HIST1H2BO | ||
| H2B2 | HIST2H2BE | ||
| H3 | |||
| H3A1 | HIST1H3A, HIST1H3B, HIST1H3C, HIST1H3D, HIST1H3E, HIST1H3F, HIST1H3G, HIST1H3H, HIST1H3I, HIST1H3J | ||
| H3A2 | HIST2H3C | ||
| H3A3 | HIST3H3 | ||
| H4 | |||
| H41 | HIST1H4A, HIST1H4B, HIST1H4C, HIST1H4D, HIST1H4E, HIST1H4F, HIST1H4G, HIST1H4H, HIST1H4I, HIST1H4J, HIST1H4K, HIST1H4L | ||
| H44 | HIST4H4 |
อ้างอิง[แก้]
- ↑ Youngson, Robert M. (2006). Collins Dictionary of Human Biology. Glasgow: HarperCollins. ISBN 0-00-722134-7.
- ↑ Cox, Michael; Nelson, David R.; Lehninger, Albert L (2005). Lehninger Principles of Biochemistry. San Francisco: W.H. Freeman. ISBN 0-7167-4339-6.
{{cite book}}: CS1 maint: multiple names: authors list (ลิงก์) - ↑ Redon C, Pilch D, Rogakou E, Sedelnikova O, Newrock K, Bonner W (April 2002). "Histone H2A variants H2AX and H2AZ". Curr. Opin. Genet. Dev. 12 (2): 162–9. doi:10.1016/S0959-437X(02)00282-4. PMID 11893489.
{{cite journal}}: CS1 maint: multiple names: authors list (ลิงก์)
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
- Chromatin, Histones & Cathepsin; PMAP The Proteolysis Map-animation
- Nextbio เก็บถาวร 2009-03-02 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- Chromatin Regulation Signaling Pathways