ไวยากรณ์ภาษาเบงกอล
ภาษาเบงกอลเป็นภาษาที่มีการผันคำตามการกเช่นเดียวกับภาษากลุ่มอินโด-อารยันอื่น ๆ แต่ไม่มีการผันคำตามเพศ เรียงประโยคแบบประธาน-กรรม-กริยา
คำสรรพนาม[แก้]
คำสรรพนามแบ่งเป็นบุรุษที่ 1 2 และ 3 และแบ่งเป็นเอกพจน์กับพหูพจน์ ไม่มีความแตกต่างระหว่างเพศ มีการแบ่งสรรพนามบุรุษที่ 3 ตามความใกล้เคียงคือใช้กับผู้ที่อยู่ใกล้ อยู่ไกลออกไปและไม่อยู่ในสถานที่นั้น และยังแบ่งสรรพนามตามระดับความสนิทสนมและความสุภาพ
มีการผันสรรพนามตามการก การกประธานใช้กับสรรพนามที่เป็นประธานของประโยค การกกรรมใช้กับสรรพนามที่เป็นกรรมตรงหรือกรรมรองของประโยค ตารางต่อไปนี้เป็นการแสดงสรรพนามแทนบุคคลในการกประธานและการกกรรม
| ประธาน | Proximity | ความสุภาพ | เอกพจน์ | พหูพจน์ |
|---|---|---|---|---|
| 1 | ami (I) | amra (we) | ||
| 2 | สนิทมาก | tui (you) | tora (you) | |
| สนิท | tumi (you) | tomra (you) | ||
| สุภาพ | apni (you) | apnara (you) | ||
| 3 | ที่นี่ | สนิท | e (he/she) | era (they) |
| สุภาพ | ini (he/she) | ẽra (they) | ||
| ที่โน่น | สนิท | o (he/she) | ora (they) | |
| สุภาพ | uni (he/she) | őra (they) | ||
| ที่อื่น | สนิท | she (he/she) | tara (they) | |
| สุภาพ | tini (he/she) | tãra (they) | ||
| ประธาน | Proximity | ความสุภาพ | เอกพจน์ | พหูพจน์ |
|---|---|---|---|---|
| 1 | amake (me) | amader (us) | ||
| 2 | สนิทมาก | toke (you) | toder (you) | |
| สนิท | tomake (you) | tomader (you) | ||
| สุภาพ | apnake (you) | apnader (you) | ||
| 3 | ที่นี่ | สนิท | eke (him/her) | eder (them) |
| สุภาพ | ẽke (him/her) | ẽder (them) | ||
| ที่โน่น | สนิท | oke (him/her) | oder (them) | |
| สุภาพ | õke (him/her) | őder (them) | ||
| ที่อื่น | สนิท | take (him/her) | tader (them) | |
| สุภาพ | tãke (him/her) | tãder (them) | ||
| ประธาน | Proximity | ความสุภาพ | เอกพจน์ | พหูพจน์ |
|---|---|---|---|---|
| 1 | amar (my) | amader (our) | ||
| 2 | สนิทมาก | tor (your) | toder (your) | |
| สนิท | tomar (your) | tomader (your) | ||
| สุภาพ | apnar (your) | apnader (your) | ||
| 3 | ที่นี่ | สนิท | er (his/her) | eder (their) |
| สุภาพ | ẽr (his/her) | ẽder (their) | ||
| ที่โน่น | สนิท | or (his/her) | oder (their) | |
| สุภาพ | õr (his/her) | őder (their) | ||
| ที่อื่น | สนิท | tar (his/her) | tader (their) | |
| สุภาพ | tãr (his/her) | tãder (their) | ||
คำนาม[แก้]
การก[แก้]
คำนามมีการผันตามการกเช่นกันโดยการกสำหรับนามได้แก่ การกประธาน การกกรรม การกแสดงความเป็นเจ้าของ และการกสถานที่ การผันคำนามขึ้นกับการมีหรือไม่มีชีวิตของคำนามด้วย
| มีชีวิต | ไม่มีชีวิต | |
|---|---|---|
| ประธาน | chhatro-ţa the student |
juta-ţa the shoe |
| กรรม | chhatro-ţa-ke the student |
juta-ţa the shoe |
| ความเป็นเจ้าของ | chhatro-ţa-r the student's |
juta-ţa-r the shoe's |
| สถานที่ | - | juta-ţa- (t) e
on/in the shoe |
| มีชีวิต | ไม่มีชีวิต | |
|---|---|---|
| ประธาน | chhatro-ra the students |
juta-gula the shoes |
| กรรม | chhatro-der (ke) the students |
juta-gula the shoes |
| ความเป็นเจ้าของ | chhatro-der the students' |
juta-gula-r the shoes' |
| สถานที่ | - | juta-gula-te on/in the shoes |
คำลักษณนาม[แก้]
ในการนับ ภาษาเบงกอลมีคำลักษณนามเช่นเดียวกับภาษาในเอเชียอื่น ๆ เช่น ภาษาจีน ภาษาญี่ปุ่น และภาษาไทย คำลักษณนามอยู่ระหว่างตัวเลขและนาม นามทั่วไปมีคำลักษณนามรวมคือ ta แต่มีนามจำนวนมากที่มีคำลักษณนามจำเพาะ เช่น jon ใช้กับมนุษย์เท่านั้น
การละคำลักษณนามในประโยคถือว่าผิดไวยากรณ์ แต่การใช้ลักษณนามโดยละคำนามนั้นถือว่ายอมรับได้ เช่นใช้ jon แทนคำว่า loke (บุคคล) ในประโยคได้ เพราะ jon เป็นลักษณนามของ loke เท่านั้น
ปรบท[แก้]
ตรงกับคำบุพบทในภาษาไทย เพียงแต่วางไว้หลังคำนามการกกรรม การกความเป็นเจ้าของ หรือแสดงสถานที่ ตัวอย่างปรบทได้แก่ ปรบทสำหรับการกประธาน เช่น age (ก่อน) oi pare (ข้าม) jonno (สำหรับ) ปรบทสำหรับการกกรรม เช่น dhore (เป็นเวลา) porjonto (จนกระทั่ง) nie (รวม)
คำกริยา[แก้]
คำกริยาในภาษาเบงกอลประกอบด้วยรากศัพท์และคำลงท้าย การสร้างนามกริยาทำได้โดยการเติม –a เข้ากับรากศัพท์ เช่น rakha (การวาง) รากศัพท์อาจจะลงท้ายด้วยสระหรือพยัญชนะ คำริยาประกอบด้วยการผันตามกาลและบุคคลซึ่งจะเปลี่ยนแปลงตรงส่วนท้ายคำ เสียงสระในคำอาจเปลี่ยนแปลงได้เมื่อได้รับอิทธิพลจากสระอื่น เช่น รากศัพท์ lekh (เขียน) เป็น tomara lekho (พวกเธอเขียน) และ amara likhi (พวกเราเขียน)
บุคคลและรูปแบบ[แก้]
คำกริยาผันตามบุคคลและระดับความนับถือแต่ไม่ผันตามจำนวน รูปแบบของกริยามีสองแบบคือ แบบบ่งชี้ใช้กับการยืนยันข้อเท็จจริง และแบบบังคับใช้แสดงความเห็น
กาล[แก้]
ภาษาเบงกอลมีกาลธรรมดาสี่แบบ คือ ปัจจุบันธรรมดา อดีตกาลธรรมดา อดีตตามประเพณี และอนาคตกาล