ลียูโนร์แห่งวีเซว
 | บทความนี้ไม่มีการอ้างอิงจากแหล่งที่มาใด |
| ลียูโนร์แห่งวีเซว | |
|---|---|
 | |
| พระราชินีคู่สมรสแห่งโปรตุเกส | |
| ครองราชย์ | 28 สิงหาคม ค.ศ. 1481 – 25 ตุลาคม ค.ศ. 1495 |
| ประสูติ | 2 พฤษภาคม ค.ศ. 1458 เมืองแบฌา ประเทศโปรตุเกส |
| สวรรคต | 17 พฤศจิกายน ค.ศ. 1525 (67 พรรษา) |
| พระสวามี | พระเจ้าฌูเวาที่ 2 แห่งโปรตุเกส |
| พระบิดา | เฟร์นังดู ดยุคแห่งวีเซว |
| พระมารดา | เบียตริซแห่งโปรตุเกส |
| ลายพระอภิไธย |  |
ลียูโนร์แห่งวีเซว (โปรตุเกส: Leonor de Viseu; 2 พฤษภาคม ค.ศ. 1458 – 17 พฤศจิกายน ค.ศ. 1525) เป็นพระราชินีคู่สมรสของพระเจ้าฌูเวาที่ 2 แห่งโปรตุเกส
พระราชประวัติ[แก้]
ลียูโนร์เสด็จพระราชสมภพเมื่อวันที่ 2 พฤษภาคม ค.ศ. 1458 ทรงเป็นธิดาของเจ้าชายเฟร์นังดู ดยุคแห่งวีเซวกับพระชายา คือ เบียตริซแห่งโปรตุเกส ธิดาของอาฟงซู ดยุคที่ 1 แห่งบรากังซา
ในเดือนมกราคม ค.ศ. 1471 ขณะพระชนมายุ 13 พรรษา ลียูโนร์ได้สมรสกับเจ้าชายฌูเวาแห่งโปรตุเกส รัชทายาทวัย 16 พรรษาซึ่งเป็นพระราชโอรสที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวของพระเจ้าอาฟงซูที่ 5 ทั้งคู่มีบุตรด้วยกันสองคน คือ
- อาฟงซู (เกิด ค.ศ. 1475) ถึงแก่กรรมก่อนวัยอันควรด้วยอุบัติเหตุระหว่างขี่ม้าในปี ค.ศ. 1491
- ฌูเวา (เกิด ค.ศ. 1482) ถึงแก่กรรมในวันทารก
ในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 1481 พระเจ้าอาฟงซูที่ 5 สวรรคต พระสวามีของลียูโนร์ได้ขึ้นครองราชย์เป็นพระเจ้าฌูเวาที่ 2 แห่งโปตุเกส กษัตริย์คนใหม่ไม่เป็นที่นิยมอย่างมากในหมู่ขุนนาง เนื่องจากถูกพระองค์ลดทอนอำนาจ อำนาจในการปกครองถูกรวมเข้าสู่ศูนย์กลาง กลุ่มขุนนางคิดหาแผนการและกลอุบายมากมายมาจัดการกับกษัตริย์ สุดท้ายทั้งดิเอโก ดยุคแห่งวีเซว พระเชษฐาของลียูโนร์ และเฟร์นังดูที่ 2 ดยุคแห่งบรากังซา พระขนิษฐภาดา (น้องเขย) ของลียูโนร์ต่างถูกพระสวามีของลียูโนร์ประหารชีวิต เนื่องจากมีส่วนเกี่ยวข้องในแผนการทรยศต่อพระองค์ เหตุการณ์นี้ทำให้ตระกูลบรากังซาถูกกำจัดจนเกือบจบสิ้น
พระราชินีลียูโนร์เป็นที่จดจำในฐานะผู้ก่อตั้งกรุงกัลดัสดาราอิงยา พระองค์ประสบปัญหาจากแผนการสมคบคิดที่รายล้อมอยู่รอบตัวพระสวามี กระทั่งพระเจ้าฌูเวาสวรรคตในวันที่ 25 ตุลาคม ค.ศ. 1495 โดยมีข่าวลือว่าพระองค์ถูกวางยาพิษ เนื่องจากไม่มีพระราชบุตรตามกฎหมายเหลืออยู่ พระอนุชาของพระราชินีลียูโนร์จึงได้ขึ้นครองราชย์เป็นพระเจ้ามานูแวลที่ 1
หลังพระสวามีสวรรคตพระราชินีลียูโนร์ได้อุทิศชีวิตให้กับงานด้านศาสนาและงานการกุศล ในปี ค.ศ. 1498 พระองค์ได้ก่อตั้งบ้านแห่งพระเมตตาเพื่อผู้ยากไร้ ผู้ป่วย เด็กถูกทิ้ง และเด็กกำพร้า พระองค์ทรงเครื่องแต่งกายคล้ายแม่ชีตลอดพระชนมาชีพที่เหลือ