ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ระเบียบวิธีเกษียณ"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
Nullzerobot (คุย | ส่วนร่วม) ล ลบลิงก์ที่ซ้ำซ้อน wikidata |
ล บอต: แทนที่หมวดหมู่ เรขาคณิตแบบยูคลิด ด้วย เรขาคณิตแบบยุคลิด |
||
บรรทัด 5: | บรรทัด 5: | ||
== อ้างอิง == |
== อ้างอิง == |
||
{{รายการอ้างอิง}} |
{{รายการอ้างอิง}} |
||
⚫ | |||
[[หมวดหมู่:ปริมาตร]] |
[[หมวดหมู่:ปริมาตร]] |
||
[[หมวดหมู่:แคลคูลัสเชิงอนุพันธ์]] |
[[หมวดหมู่:แคลคูลัสเชิงอนุพันธ์]] |
||
[[หมวดหมู่:เรขาคณิตแบบ |
[[หมวดหมู่:เรขาคณิตแบบยุคลิด]] |
||
[[หมวดหมู่:ประวัติศาสตร์คณิตศาสตร์]] |
[[หมวดหมู่:ประวัติศาสตร์คณิตศาสตร์]] |
||
⚫ |
รุ่นแก้ไขเมื่อ 10:38, 18 พฤษภาคม 2559
ระเบียบวิธีเกษียณ (อังกฤษ: method of exhaustion; methodus exaustionibus, หรือ méthode des anciens) คือระเบียบวิธีที่ใช้ในการหาพื้นที่ของรูปร่างหนึ่งๆ โดยแบ่งพื้นที่ภายในออกเป็นอนุกรมของรูปหลายเหลี่ยมเล็กๆ หลายๆ รูปซึ่งมีพื้นที่รวมเข้าใกล้พื้นที่ของรูปใหญ่ที่บรรจุรูปเล็กเหล่านั้นเอาไว้ ถ้าเราสามารถสร้างอนุกรมของรูปได้อย่างถูกต้อง ความแตกต่างของพื้นที่ระหว่างรูปหลายเหลี่ยมรูปที่ n กับรูปภาพที่เป็นโจทย์ก็จะน้อยมากเมื่อ n มีจำนวนใหญ่มากๆ แนวคิดนี้มีกำเนิดจาก แอนติฟอน (Antiphon) แม้จะยังไม่ชัดเจนว่าเขาเข้าใจเรื่องนี้ได้อย่างไร[1] ทฤษฎีนี้ถูกพิสูจน์และรับรองโดย เอนโดซุสแห่งคไนดัส มีการนำชื่อนี้มาใช้เป็นครั้งแรกในปี ค.ศ. 1647 โดย Grégoire de Saint-Vincent ในงานเขียนเรื่อง Opus geometricum quadraturae circuli et sectionum coni