ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ระเบียบวิธีเกษียณ"
ล r2.7.2) (โรบอต เพิ่ม: nl:Uitputtingsmethode |
DarafshBot (คุย | ส่วนร่วม) ล r2.7.1) (โรบอต เพิ่ม: fa:روش افنا |
||
| บรรทัด 18: | บรรทัด 18: | ||
[[es:Método exhaustivo]] |
[[es:Método exhaustivo]] |
||
[[eu:Exhauzio-metodo]] |
[[eu:Exhauzio-metodo]] |
||
[[fa:روش افنا]] |
|||
[[fr:Méthode d'exhaustion]] |
[[fr:Méthode d'exhaustion]] |
||
[[he:שיטת המיצוי]] |
[[he:שיטת המיצוי]] |
||
รุ่นแก้ไขเมื่อ 23:57, 3 มกราคม 2556
ระเบียบวิธีเกษียณ (อังกฤษ: method of exhaustion; methodus exaustionibus, หรือ méthode des anciens) คือระเบียบวิธีที่ใช้ในการหาพื้นที่ของรูปร่างหนึ่งๆ โดยแบ่งพื้นที่ภายในออกเป็นอนุกรมของรูปหลายเหลี่ยมเล็กๆ หลายๆ รูปซึ่งมีพื้นที่รวมเข้าใกล้พื้นที่ของรูปใหญ่ที่บรรจุรูปเล็กเหล่านั้นเอาไว้ ถ้าเราสามารถสร้างอนุกรมของรูปได้อย่างถูกต้อง ความแตกต่างของพื้นที่ระหว่างรูปหลายเหลี่ยมรูปที่ n กับรูปภาพที่เป็นโจทย์ก็จะน้อยมากเมื่อ n มีจำนวนใหญ่มากๆ แนวคิดนี้มีกำเนิดจาก แอนติฟอน (Antiphon) แม้จะยังไม่ชัดเจนว่าเขาเข้าใจเรื่องนี้ได้อย่างไร[1] ทฤษฎีนี้ถูกพิสูจน์และรับรองโดย เอนโดซุสแห่งคไนดัส มีการนำชื่อนี้มาใช้เป็นครั้งแรกในปี ค.ศ. 1647 โดย Grégoire de Saint-Vincent ในงานเขียนเรื่อง Opus geometricum quadraturae circuli et sectionum coni
อ้างอิง
 | บทความคณิตศาสตร์นี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |