ปาร์กูร์
ปาร์กูร์ (ฝรั่งเศส: parkour, ออกเสียง: [paʁkuʁ]) เป็นวิธีการฝึกที่ผู้เข้าร่วม (เรียกว่า ทราเซอร์) เดินทางจากจุดหนึ่งไปยังอีกจุดหนึ่งในสภาพแวดล้อมที่ซับซ้อนด้วยวิธีที่เร็วที่สุดและมีประสิทธิภาพที่สุดโดยไม่มีอุปกรณ์ช่วยเหลือ ปาร์กูร์มีที่มาจากการฝึกข้ามด่านอุปสรรคของทหารและศิลปะการต่อสู้[1][2]
ปาร์กูร์เป็นกิจกรรมที่สามารถฝึกคนเดียวหรือฝึกร่วมกับคนอื่น และมักฝึกในพื้นที่เขตเมืองถึงแม้ว่าจะสามารถฝึกที่ใดก็ได้[3][4] วัตถุประสงค์สำคัญเกี่ยวข้องกับการเห็นสภาพแวดล้อมของตนเองในรูปแบบใหม่และการจินตนาการถึงศักยภาพในการเดินทางผ่านสภาพแวดล้อมนั้นด้วยการเคลื่อนตัวไปในลักษณะต่าง ๆ[5][6]
ปาร์กูร์เป็นขบวนการเคลื่อนไหวที่ดาวีด แบล ก่อตั้งขึ้นในประเทศฝรั่งเศสใน ค.ศ. 1988[7][8] อย่างไรก็ตาม วิธีการฝึกที่คล้าย ๆ กันทั่วโลกนำไปสู่การตั้งคำถามถึงความถูกต้องของคำอ้างดังกล่าว[9] การฝึกนี้กลายเป็นที่นิยมในปลายคริสต์ทศวรรษ 1990 ถึงคริสต์ทศวรรษ 2000 ผ่านภาพยนตร์ สารคดี วิดีโอเกม และโฆษณา[9][10][11]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ Ferrari, Matthew (7 May 2010). "From 'Play to Display': Parkour as Media-Mimetics or Nature Reclamation?". FlowTV, vol 11, lokaliseret den 01-04-2011 på.
- ↑ De Feitas, Elizabeth (2011). "Parkour and the Built Environment: Spatial Practices and the Plasticity of School Buildings". Journal of Curriculum Theorizing. 27 (3): 209.
- ↑ Rawlinson, Christopher; Guaralda, Mirko (11 September 2012). "Chaos and creativity of play: designing emotional engagement in public spaces". In Out of Control: 8th International Conference on Design and Emotion. Central Saint Martins College of Arts and Design, London. ISBN 9780957071926. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-05-14. สืบค้นเมื่อ 16 March 2013.
- ↑ Brunner, C. (2010). "Nice-looking obstacles: Parkour as urban practice of deterritorialization" (PDF). AI & Society. 26 (2): 143–152. doi:10.1007/s00146-010-0294-2. S2CID 11017425.
- ↑ Rawlinson, Christopher; Guaralda, Mirko (27 April 2011), "Play in the city: Parkour and architecture", The First International Postgraduate Conference on Engineering, Designing and Developing the Built Environment for Sustainable Wellbeing, Queensland University of Technology, Brisbane, Australia, ISBN 9780980582741, คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-05-14, สืบค้นเมื่อ 16 March 2013
- ↑ Ameel, L.; Tani, S. (2012). "Everyday aesthetics in action: Parkour Eyes and the beauty of concrete walls". Emotion, Space and Society. 5 (3): 164–173. doi:10.1016/j.emospa.2011.09.003.
- ↑ "Parkour History". Parkour Generations. 22 August 2014. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-12-08. สืบค้นเมื่อ 2 December 2015.
- ↑ "Interview with David Belle". สืบค้นเมื่อ 2 December 2015.
- ↑ 9.0 9.1 Angel, pp. 17–20
- ↑ Belle, David (2006). "Entrevista com David Belle (OSRAM 2006)" [Interview with David Belle (OSRAM 2006)] (Interview). สืบค้นเมื่อ 10 February 2013.
- ↑ Atkinson, M. (2009). "Parkour, Anarcho-Environmentalism, and Poiesis". Journal of Sport & Social Issues. 33 (2): 169–194. doi:10.1177/0193723509332582. S2CID 146783270.
ข้อมูล[แก้]
หาความหมายจากวิกิพจนานุกรม
ภาพและสื่อจากคอมมอนส์
คำคมจากวิกิคำคม
หนังสือจากวิกิตำรา
แหล่งเรียนรู้จากวิกิวิทยาลัย
- Angel, Julie (2011). Ciné Parkour. ISBN 978-0-9569717-1-5.
- Belle, David & Perriére, Charles. Parkour – From the origins to the practise.
- Belle, David (2009). Parkour. Intervista. ISBN 978-2-35756-025-3.