มันขี้หนู
| มันขี้หนู | |
|---|---|
| |
| |
| การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์ | |
| อาณาจักร: | Plantae |
| ไม่ได้จัดลำดับ: | Angiosperms |
| ไม่ได้จัดลำดับ: | Eudicots |
| ไม่ได้จัดลำดับ: | Asterids |
| อันดับ: | Lamiales |
| วงศ์: | Lamiaceae |
| สกุล: | Plectranthus |
| สปีชีส์: | P. rotundifolius |
| ชื่อทวินาม | |
| Plectranthus rotundifolius | |
| ชื่อพ้อง | |
|
Solenostemon rotundifolius | |
มันขี้หนู ชื่อวิทยาศาสตร์: Plectranthus rotundifolius เป็นพืชในวงศ์ Lamiaceae เป็นไม้ล้มลุก อายุยืน กิ่งอวบน้ำ สะสมอาหารที่รากเป็นหัว สีออกดำ น้ำตาล หรือสีออกแดง ออกขาว ลำต้นเป็นสี่เหลี่ยม ใบค่อนข้างหนา อวบน้ำ ขยี้แล้วมีกลิ่นหอม ขอบใบหยักเป็นซี่หยาบๆ เป็นพืชที่มีความหลากหลายและแบ่งเป็นพันธุ์ตามสีของหัว ถิ่นกำเนิดอยู่ในเขตร้อนของแอฟริกาหรือมาดากัสการ์ มีปลูกทั่วไปในมาดากัสการ์ ศรีลังกา อินเดีย และเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ หัวมีกลิ่นหอม
การใช้ประโยชน์[แก้]
นิยมทำให้สุกแล้วนำมารับประทาน บางครั้งรับประทานสด หัวอ่อนสีขาว นิยมใส่ในแกงหรือใช้เป็นผัก ในอินโดนีเซียนำไปบดใช้แทนมันฝรั่ง ใบต้มสุก รับประทานเป็นผัก ในแอฟริกาทางตอนใต้และเอธิโอเปีย ใช้หัวเป็นอาหารเช่นกัน ในไทยนิยมใส่ในแกงส้ม แกงไตปลา แกงกะทิ ต้มจิ้มน้ำตาลปี๊บ กินเป็นของหวาน นำไปต้มกับเกลือให้ออกรสเค็ม กินสดหรือหุงกับข้าว[1]
อ้างอิง[แก้]
- พีรศักดิ์ วรสุนทโรสถ และคณะ. ทรัพยากรพืชในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ 9: พืชให้คาร์โบไฮเดรตที่ไม่ใช่เมล็ด. กทม. สถาบันวิจัยวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งประเทศไทย. 2544. หน้า 194 - 195
- ↑ 180 ตำรับ ผักพื้นบ้านอาหารไทย. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: แสงแดด. 2551.