วงศ์นกโพระดก
| วงศ์นกโพระดก | |
|---|---|
| |
| นกโพระดกคอสีฟ้า (Megalaima asiatica) | |
| การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์ | |
| อาณาจักร: | Animalia |
| ไฟลัม: | Chordata |
| ชั้น: | Aves |
| อันดับ: | Piciformes |
| อันดับย่อย: | Pici |
| วงศ์: | Megalaimidae Blyth, 1852 |
| สกุล[1] | |
นกโพระดก เป็นนกขนาดกลาง อยู่ในวงศ์ Megalaimidae (บางข้อมูลจัดให้อยู่ในวงศ์ Ramphastidae หรือนกทูแคน ที่พบในอเมริกาใต้ โดยจัดให้เป็นวงศ์ย่อย Megalaiminae[1]) จัดอยู่ในอันดับนกหัวขวานและนกโพระดก (Piciformes) มีลักษณะจะงอยปากหนาใหญ่ และมีขนที่โคนปาก ร้องเสียงดัง ได้ยินไปไกล ลำตัวอ้วนป้อม ส่วนหัวมีขนาดใหญ่ มีสีสันสวยงาม มีทั้งหมด 26 ชนิด พบทั่วไปในทวีปเอเชียตั้งแต่ทิเบต จนถึงอินโดนีเซีย พบมากในคาบสมุทรมลายู และเกาะสุมาตรา
ทำรังในโพรงไม้ ด้วยการเจาะไม้ให้เป็นรูเหมือนกับนกหัวขวาน ซึ่งเป็นนกในอันดับเดียวกัน แต่โพรงของนกโพระดกจะมีขนาดพอดีตัวทำให้การเข้าออกรังบางทีทำได้ไม่คล่องเท่านกหัวขวาน[2] วางไข่ครั้งละ 2-4 ฟอง ใช้เวลาฟักเป็นตัวประมาณ 13-15 วัน เป็นนกที่กินผลไม้เช่น ลูกโพ, ลูกมะเดื่อฝรั่ง และแมลง เป็นอาหาร
สำหรับนกในวงศ์นี้ที่พบในประเทศไทยมีทั้งหมด 15 ชนิด ได้แก่[3]
รายชื่อนกโพระดกที่พบในประเทศไทย[แก้]
| ชื่อ | ชื่อวิทยาศาสตร์ | สถานะ |
|---|---|---|
| นกโพระดกหนวดแดง | Psilopogon pyrolophus | นกพลัดหลง |
| นกตั้งล้อ | Megalaima virens | |
| นกโพระดกธรรมดา | Megalaima lineata | |
| นกโพระดกหูเขียว | Megalaima faiostricta | |
| นกโพระดกเคราเหลือง | Megalaima chrysopogon | |
| นกโพระดกหลากสี | Megalaima rafflesii | หายาก ถูกคุกคามทั่วโลก[4] |
| นกโพระดกคางแดง | Megalaima mystacophanos | |
| นกโพระดกคางเหลือง | Megalaima franklinii | |
| นกโพระดกคิ้วดำ | Megalaima oorti | นกพลัดหลง |
| นกโพระดกคอสีฟ้า | Megalaima asiatica | |
| นกโพระดกคอสีฟ้าเคราดำ | Megalaima incognita | |
| นกโพระดกหัวเหลือง | Megalaima henricii | |
| นกโพระดกหน้าผากดำ | Megalaima australis | |
| นกตีทอง | Megalaima haemacephala | |
| นกจอกป่าหัวโต | Caloramphus fuliginosus |
อ้างอิง[แก้]
- ↑ 1.0 1.1 จาก itis.gov
- ↑ อิสรภาพ, "พินัยกรรมธรรมชาติ". สารคดีทางไทยพีบีเอส: ศุกร์ที่ 11 มกราคม 2556
- ↑ Short, L. L. Horne J. F. M. (2002) "วงศ์ Capitonidae (barbets)" in del Hoyo J., Elliott A. & Christie D.A. (2004) Handbook of the Birds of the World. Volume 7. Jamacars to Woodpeckers Lynx Edicions, Barcelona ISBN 84-87334-37-7
- ↑ BirdLife International (2007). Megalaima rafflesii. 2006 IUCN Red List of Threatened Species. IUCN 2006. Retrieved on 17 May 2008. Database entry includes a brief justification of why this species is vulnerable
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
