ไข่มุกมังกรไฟ

หน้าถูกกึ่งป้องกัน
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

ไข่มุกมังกรไฟ
ภาพประกอบ
สร้างโดยบริษัท เป่า จิน จง จำกัด
เขียนโดยบทประพันธ์โดย : นายพันดี
บทโทรทัศน์โดย : พัญสร
กำกับโดยนพพล โกมารชุน
แสดงนำณิชารีย์ โชคประจักษ์ชัด
คณิน ชอบประดิถ
ณัฐวิญญ์ วัฒนกิติพัฒน์
ผู้ประพันธ์ดนตรีแก่นเรื่องคนที่รักจริง - หนอยแน่ ณรัชต์หทัย
ดนตรีแก่นเรื่องเปิดไข่มุกมังกรไฟ - นพพร เพริศแพร้ว
ดนตรีแก่นเรื่องปิดเติมพลังรักให้หัวใจ - จ๊อบ พงศกร
ประเทศแหล่งกำเนิดไทย
ภาษาต้นฉบับไทย
จำนวนตอน14 ตอน
การผลิต
ผู้อำนวยการสร้างปรียานุช ปานประดับ
นพพล โกมารชุน
ความยาวตอน150 นาที
ออกอากาศ
เครือข่ายสถานีวิทยุโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3
ออกอากาศ5 มกราคม พ.ศ. 2561 –
3 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2561

ไข่มุกมังกรไฟ เป็นละครโทรทัศน์แนวแอ็คชั่น-คอมเมดี-ดราม่า-ต่อต้านยาเสพติด ออกอากาศทางสถานีวิทยุโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3 ทุกวันศุกร์ เวลา 20.00 - 20.15 น. และรับชมต่อเนื่องในเวลา 20.45 - 23.00 น. (เนื่องมาจากเวลา 20.15 - 20.45 น. ของทุกค่ำคืนวันศุกร์จะเป็นรายการ "ศาสตร์พระราชา สู่การพัฒนาอย่างยั่งยืน" จาก คณะรักษาความสงบแห่งชาติ) และวันเสาร์-อาทิตย์ เวลา 20.15 - 22.45 น. เริ่มตอนแรกวันที่ 5 มกราคม พ.ศ. 2561-3 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2561 บทประพันธ์โดย นายพันดี บทโทรทัศน์โดย พัญสร กำกับการแสดงโดย นพพล โกมารชุน นำแสดงโดย ณิชารีย์ โชคประจักษ์ชัด, คณิน ชอบประดิถ และณัฐวิญญ์ วัฒนกิติพัฒน์ ผลิตโดย บริษัท เป่า จิน จง จำกัด [1] ต่อจากเรื่องพ่อยุ่งลุงไม่ว่าง

นักแสดง

นักแสดงหลัก

ไข่มุกงามผู้กุมหัวใจสองมังกรหนุ่ม ลูกสาวพ่อค้ายาเสพติดที่ต้องก้าวเข้าสู่วังวนการค้ายา เพื่อรักษาชีวิตคนรัก เมื่อต้องขึ้นสู่ฐานะหัวหน้า ไข่มุกบริสุทธิ์ต้องผ่านบททดสอบทั้งคราบเลือดและน้ำตา เธอเป็นน้องสาวบุญธรรมของเรย์

มังกรหนุ่มสุขุม มีเบื้องหลังขมขื่น เลือกเดินบนเส้นทางค้ายาเสพติด เพื่อปกป้องชีวิต เจนเนตร น้องสาวต่างสายเลือด ให้ไข่มุกเม็ดงามห่างไกลเส้นทางบาป

มังกรหนุ่มห้าว ตำรวจน้ำดีที่อุทิศตัวเองเพื่อล้มล้างขบวนการค้ายา หน้าฉากฝังตัวเป็น ศิลปิน โลกส่วนตัวสูงยอมสละทุกอย่างแม้กระทั่งหัวใจรักเจนเนตร เพื่อต่อสู้กับพ่อค้ายาทุกรูปแบบ

นักแสดงสมทบ

พ่อผู้ให้กำเนิดเรย์ แต่ถูกความโลภจากสองเพื่อนรัก อลัน และ ไป๋หู่ ร่วมมือกันฆ่าล้างครัว เหลือเพียงบาดแผลแห่งความแค้น ที่ต้องใช้ลูกชายคนโตเป็นเครื่องมือเอาคืน

กุนซือคนสำคัญของอลัน เมื่ออลันสิ้นอำนาจ หมิงเต๋อจึงมีหน้าที่ชักใยเจนเนตรให้เป็นไข่มุกที่อยู่เหนือหัวมังกรอย่างเรย์ให้ได้ ปัญญาของหมิงเต๋อเป็นดั่งอาวุธที่ใช้ฆ่าคน

ลูกชายไป๋หู่พ่อค้ายา คู่แค้นเรย์ บ้าระห่ำ เจ้าเล่ห์ ต้องการความเป็นที่หนึ่ง ฆ่าคนได้ในพริบตาทำทุกอย่างเพื่ออำนาจและเงิน และเป็นพี่ชายต่างมารดาของไป่หลิง

นายทหารหนุ่มตงฉิน เคร่งระเบียบ ไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหม ทำงานไม่เกรงใจใครจนปะทะกับแดนไทตลอด ไม่เชื่อใจว่าแดนไทจะซื่อสัตย์ต่อหน้าที่มากกว่าความรัก

แฟนเก่าแดนไท ที่กลับมาทำงานร่วมกัน เป็นหัวหน้าปฏิบัติการพิเศษปราบยาเสพติดลุ่มน้ำโขง สวย แกร่ง ฉลาด เก่งการต่อสู้ ดูเหมือนคนไร้หัวใจ ทั้งๆที่ถ่านไฟเก่าพร้อมจะลุกโชนใหม่อีกครั้ง

จ่าคู่หูของแดนไท ตลก ทะลึ่ง ทะเล้น เป็นตัวสร้างเสียงหัวเราะให้กับทุกคน

พ่อของอาหลาง

นักธุรกิจใหญ่บังหน้าด้วยธุรกิจไร่ชาเบื้องหลังคือพ่อค้ายาเสพติดในชื่อแก๊ง ไข่มุกมังกร เป็นพ่อบุญธรรมของเรย์ และเจนเนตร แต่แล้วก็เสียชีวิตไปเพราะโดนมือปืนของจางเกาซินลอบยิง

เพื่อนรักเจนเนตร ผู้คอยแก้ปัญหาให้เพื่อน พร้อมคำแนะนำที่ทำให้เรื่องยุ่งยากขึ้น

น้าชายต่างสายเลือดเดียวกันเพียงคนเดียวของไป่หลิงแต่ชอบอ้างตัวเองว่าเป็นพี่ชายของไป่หลิง และทำงานเป็นมือขวาให้กับไป่หู่และนับถือไป่หู่จนเปรียบเสมือนเป็นพ่อคนที่สองของเขาจนกระทั่งไป่หู่พลาดพลั้งตายไปจากฝีมือของจางเกาซินจนตัวเองได้ขึ้นมาเป็นหัวเสือแทนที่ของไป่หู่

สาวงามคู่รักของเรย์ ครอบครองร่างกายแต่ไม่อาจเอาชนะหัวใจของเรย์ได้ จนนำมาซึ่งความแค้น เพื่อเอาชีวิตเจนเนตร และเป็นน้องสาวคนละแม่กับอาหลางเมื่อเธอสารภาพความจริงเรื่องนี้กับนักรบไปแล้ว

ผู้มีอิทธิพลรายใหญ่เกี่ยวกับงานคอร์รัปชั่นและสิ่งผิดกฏหมายอย่างยาเสพติด และที่สำคัญท่านผู้นี้ยังรู้จักกับหมิงเต๋อกับโจเส้าเฟิ่นเป็นอย่างดี

การผลิต

ก่อนรับชมละครในแต่ละตอนที่ออกอากาศทางทีมงานของละครได้ขึ้นหมายเหตุ 2 ประการก่อนรับชมละครโดยมีใจความของหมายเหตุดังต่อไปนี้

  1. ละคร "ไข่มุกมังกรไฟ" ตัวละครและสถานที่ในละครสมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น มิได้มีเจตนาดูหมิ่นกลุ่มหรือผู้ใดผู้หนึ่ง โปรดใช้วิจารณญาณในการรับชม
  2. ละครเรื่องนี้ผลิตขึ้นเพื่อให้กำลังใจและเชิดชูความเสียสละของเจ้าหน้าที่ปราบปรามทุกหน่วย ที่มุ่งมั่นกวาดล้างยาเสพติด ให้หมดไปจากประเทศไทย

อ้างอิง

  1. "เรื่องย่อไข่มุกมังกรไฟ". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-09-22. สืบค้นเมื่อ 2016-07-16.

แหล่งข้อมูลอื่น