เครื่องเร่งอนุภาค

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เครื่องเร่งอนุภาคเชิงเส้น Van de Graaff แบบ single stage 2 MeV ในช่วงทศวรรษ 1960s กำลังอยู่ระหว่างซ่อมบำรุง
ภาพสเก็ตช์ของเครื่องเร่งไฟฟ้าสถิตย์แบบแวนเดอกราฟ

เครื่องเร่งอนุภาค (อังกฤษ: particle accelerator)[1] คือเครื่องมือชนิดหนึ่งที่อาศัยสนามแม่เหล็กในการเร่งให้อนุภาคที่มีประจุเคลื่อนที่ไปจนกระทั่งมีความเร็วสูง โดยให้เคลื่อนที่อยู่ภายในท่อที่เตรียมเอาไว้ โทรทัศน์แบบ CRT เป็นตัวอย่างแบบง่ายๆ อย่างหนึ่งของเครื่องเร่งอนุภาค มีเครื่องเร่งอนุภาคพื้นฐานอยู่ 2 แบบคือ เครื่องเร่งอนุภาคแบบ electrostatic และแบบ oscillating field

การใช้[แก้]

ลำของอนุภาคพลังงานสูงมีประโยชน์สำหรับการวิจัยพื้นฐานและประยุกต์ใช้ในทางวิทยาศาสตร์และยังอยู่ในขอบเขตทางด้านเทคนิคและอุตสาหกรรมหลายประเภทที่ไม่เกี่ยวข้องกับการวิจัยพื้นฐาน มันได้รับการคาดว่ามีเครื่องเร่งอนุภาคอยู่ประมาณ 26,000 เครื่องทั่วโลก ในจำนวนนี้มีเพียง 1% เป็นเครื่องสำหรับงานวิจัยที่มีพลังงานสูงกว่า 1 GeV, ในขณะที่ประมาณ 44% ใช้สำหรับการรักษาโรคด้วยรังสี, 41% สำหรับขบวนการฝังไอออนที่ผิวของวัสดุ (ion implantation), 9% สำหรับอุตสาหกรรมการประมวลผลและการวิจัย, และ 4% สำหรับด้านชีวการแพทย์และการวิจัยพลังงานต่ำอื่น ๆ [2] กราฟแท่งแสดงรายละเอียดของจำนวนสะสมของเครื่องเร่งอนุภาคในอุตสาหกรรมที่สอดคล้องกับการใช้งาน

ดูเพิ่ม[แก้]

อ้างอิง[แก้]

  1. Livingstone, M. S.; Blewett, J. (1962). Particle Accelerators. New York: McGraw-Hill. ISBN 1114443840.
  2. Feder, T. (2010). "Accelerator school travels university circuit" (PDF). Physics Today. 63 (2): 20. Bibcode:2010PhT....63b..20F. doi:10.1063/1.3326981.

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]