อาลีน แกลร์ อาลาร์
อาลีน แกลร์ อาลาร์ | |
|---|---|
| คู่สมรสนายกรัฐมนตรีลาว | |
| ดำรงตำแหน่ง 23 มิถุนายน 2505 – 2 ธันวาคม 2518 | |
| ก่อนหน้า | บัวผัน ชุมพลภักดี |
| ถัดไป | ทองวิน พมวิหาน |
| ดำรงตำแหน่ง 30 สิงหาคม 2503 – 13 ธันวาคม 2503 | |
| ถัดไป | บัวผัน ชุมพลภักดี |
| ดำรงตำแหน่ง 21 มีนาคม 2499 – 17 สิงหาคม 2501 | |
| ก่อนหน้า | อุไร ณ จัมปาศักดิ์ |
| ถัดไป | สีดา ชนะนิกร |
| ดำรงตำแหน่ง 21 พฤศจิกายน 2494 – 20 ตุลาคม 2497 | |
| ก่อนหน้า | คำผูย |
| ถัดไป | อุไร ณ จัมปาศักดิ์ |
| ข้อมูลส่วนบุคคล | |
| เกิด | 25 ธันวาคม พ.ศ. 2455 แขวงเชียงขวาง ลาวในอารักขาของฝรั่งเศส |
| เสียชีวิต | 7 กันยายน พ.ศ. 2520 (64 ปี) อิลเดอเร แคว้นนูแวลากีแตน ประเทศฝรั่งเศส |
| ศาสนา | โรมันคาทอลิก |
| คู่สมรส | เจ้าสุวรรณภูมา (พ.ศ. 2476–2512) |
| บุตร | 4 พระองค์ |
| อาชีพ | นักการทูต |
อาลีน แกลร์ อาลาร์ (ฝรั่งเศส: Aline Claire Allard; 25 ธันวาคม พ.ศ. 2455 – 7 กันยายน พ.ศ. 2520) เป็นนักการทูตและบุคคลสาธารณะชาวฝรั่งเศส-ลาว เป็นอดีตบาทบริจาริกาของเจ้าสุวรรณภูมา และเชื่อว่าเธอมีอิทธิพลต่อสามีอย่างสูงในช่วงที่ยังดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรี
ประวัติ[แก้]
อาลีน แกลร์ อาลาร์ เกิดเมื่อวันที่ 25 ธันวาคม พ.ศ. 2455 ที่แขวงเชียงขวาง ลาวในอารักขาของฝรั่งเศส[1][2] บิดาชื่อนูมา พร็อสแปร์ อาลาร์ (Numa Prosper Allard) รัฐการชาวฝรั่งเศส ดำรงตำแหน่งประธานหอการค้าและการเกษตรลาว[1][3][4] กับมารดาชาวลาว[2]
เธอถูกส่งไปเรียนที่ฮานอยและปารีส[1] ในสถาบัน École Normale Supérieure de Fontenay-aux-Roses[2] หลังสำเร็จการศึกษา เธอประกอบกิจเป็นนักการทูต เริ่มทำงานที่ปาแลเดนาซียง นครเจนีวา ประเทศสวิตเซอร์แลนด์[2] จากนั้นได้ทำงานเป็นที่ปรึกษาสมัชชาสหภาพฝรั่งเศสช่วง พ.ศ. 2500–2502 และตลอดชีวิตการทำงานของเธอ อาลีนเป็นหนึ่งในคณะผู้แทนจากลาวที่ทำงานในองค์การสหประชาชาติ[2][5] โดยมีบทบาทสำคัญอย่างยิ่งในประเด็นทุพโภชนาการและบทบาทของสตรีประเทศโลกที่สาม[2][6][7] นอกจากนี้เธอยังดำรงตำแหน่งเป็นผู้อำนวยการฝ่ายวัฒนธรรมสัมพันธ์ระหว่างประเทศของลาวอีกหนึ่งตำแหน่ง[2]
อาลีนเป็นสมาชิกภาพของสถาบันบัณฑิตวิทยาศาสตร์โพ้นทะเล (Académie des sciences d'outre-mer) ในประเทศลาว ด้วยเหตุนี้อาลีนจึงได้รับพระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์ล้านช้างร่มขาวของราชอาณาจักรลาว เครื่องอิสริยาภรณ์ปาล์มอากาเดมิก (Ordre des Palmes académiques) ชั้นอัศวิน และเครื่องอิสริยาภรณ์เลฌียงดอเนอร์ (Ordre national de la Légion d'honneur) ชั้นอัศวิน จากประเทศฝรั่งเศส[2]
อาลีน แกลร์ อาลาร์ เสียชีวิตด้วยอาการหัวใจวายเมื่อ พ.ศ. 2520 ณ บ้านพักฤดูร้อนในอิลเดอเร (Île de Ré) ซึ่งเป็นเกาะนอกชายฝั่งมหาสมุทรแอตแลนติกของประเทศฝรั่งเศส[1][2][8]
ชีวิตส่วนตัว[แก้]
อาลีน แกลร์ อาลาร์ สมรสกับเจ้าสุวรรณภูมา นายกรัฐมนตรีลาวสี่สมัย เมื่อ พ.ศ. 2476[1][9] มีพระโอรส-ธิดาด้วยกัน 4 พระองค์ หนึ่งในนั้นคือ เจ้ามังคลา สุวรรณภูมา นักเคลื่อนไหวทางการเมือง[1] ส่วนตัวเธอนับถือศาสนาคริสต์นิกายโรมันคาทอลิก และเธอก็เลี้ยงพระบุตรทุกคนให้เป็นคาทอลิกเช่นเธอ[10][11]
หลังการเสกสมรสเธอได้กลายเป็นสุภาพสตรีหมายเลขหนึ่งของประเทศลาว มีชื่อเสียงในด้าน "ความเฉลียวฉลาดที่มีชีวิตชีวา" และ "มีไหวพริบทางการเมือง"[12][13][14] เธอได้รับการยกย่องอีกว่า เธอมีอิทธิพลต่อการตัดสินใจของสามี นักวิจารณ์ในยุคนั้นบางคนแสดงความคิดเห็นว่า อาลีนคือที่มาของความคิดนิยมตะวันตกของเจ้าสุวรรณภูมา[15]
ภายหลังอาลีนได้หย่ากับเจ้าสุวรรณภูมาใน พ.ศ. 2512[1]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 1.4 1.5 1.6 "Princess Souvanna Phouma Dies; Divorced Wife of Ex‐Laotian Chief". The New York Times (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). 1977-09-09. ISSN 0362-4331. สืบค้นเมื่อ 2022-02-09.
- ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 2.5 2.6 2.7 2.8 "SOUVANNA-PHOUMA (NÉE ALLARD) Aline Claire, princesse". Comité des travaux historiques et scientifiques (ภาษาฝรั่งเศส). สืบค้นเมื่อ 2022-02-09.
- ↑ Louankang, Siamphone (2009-05-01). "Daraphon Souvanna Phouma Stieglitz, community activist". LaoAmericans (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2022-02-09.
- ↑ Hanna, Willard A. (1964). Eight Nation Makers (ภาษาอังกฤษ). St. Martin's Press.
- ↑ "Princess dies". Democrat and Chronicle. 1977-09-10.
- ↑ "Hunger Fight Errors Cited By Princess". The Indianapolis Star. 1963-06-07.
- ↑ Pearson, Drew (1963-06-18). "World Food Congress Colorful Event; Congressmen Protest Rude Committee". The Express.
- ↑ "Princess Souvanna Phouma Dies At 65". The Indianapolis News. 1977-09-10.
- ↑ "Prince Souvanna of Laos dies". UPI (ภาษาอังกฤษ). 1984-01-11. สืบค้นเมื่อ 2022-02-09.
- ↑ The New York Times Biographical Service (ภาษาอังกฤษ). Vol. 5. University Microfilms. 1974.
- ↑ Valko, William G. (1969). The Illustrated Who's who in Reigning Royalty: A History of Contemporary Monarchical Systems (ภาษาอังกฤษ). Community Press.
- ↑ "Sketches of Leaders of Laotian Factions". The New York Times. 1962-05-16.
- ↑ James, Rembert (1960-11-29). "Reds Of Varying Shades Covet Control Of Laos". The Cincinnati Enquirer.
- ↑ "Leaders in Laos". The New York Times. 1962-05-20.
- ↑ "'Neutralist' Laotian". Chattanooga Daily Times. 1961-04-30.