ลาลบาฆ
ลาลบาฆ Lalbagh | |
|---|---|
สวนพกษศาสตร์ | |
 บ้านกระจกแห่งลาลบาฆ | |
  ลาลบาฆ Lalbagh ที่ตั้งในเบงคลูรู | |
| พิกัด: 12°57′N 77°35′E / 12.95°N 77.59°E | |
| ประเทศ | อินเดีย |
| รัฐ | กรณาฏกะ |
| เขต | นครเบงคลูรู (Bengaluru Urban) |
| ผู้ก่อตั้ง | ไฮเดอร์ อาลี (Hyder Ali) |
| พื้นที่ | |
| • ทั้งหมด | 0.971246 ตร.กม. (0.375000 ตร.ไมล์) |
สวนพฤกษศาสตร์ลาลบาฆ (อังกฤษ: Lalbagh Botanical Gardens) หรือ ลาลบาฆ (Lalbagh) เป็นสวนพฤกษศาสตร์เก่าแก่ในเบงคลูรู ประเทศอินเดีย เริ่มวางแผนสร้างในยุคของไฮเดอร์ อาลี (Hyder Ali) และต่อมาบุตรของเขา ติปูสุลต่าน (Tipu Sultan) ก็ได้นำพันธุ์พืชแปลก ๆ มาเพิ่มเติมในสวน ต่อมาสวนนี้ถูกนำมาอยู่ภายใต้การบริหารของผู้ดูแลชาวบริเตน (British Superintendents) หลายคนจนกระทั่งอินเดียได้รับเอกราช นอกจากสวนนี้จะมีหน้าที่ในการควบคุมดูแลพันธุ์พืชต่าง ๆ และมูลค่าของพันธุ์พืชแล้ว ยังเป็นสวนและสถานที่พักผ่อนหย่อนใจ ด้วยบ้านกระจก (glass house) จากทศวรรษ 1890s ที่ใช้จัดแสดงดอกไม้ต่าง ๆ ในปัจจุบันสวนลาลบาฆจัดการแสดงดอกไม้สองครั้ง คือในช่วงวันสาธารณรัฐ (26 มกราคม) และวันเอกราช (15 สิงหาคม)
ประวัติ[แก้]
ไฮเดอร์ อาลี (Hyder Ali) ได้วางแผนการก่อสร้างสวนนี้เมื่อปี 1760 แต่เป็นบุตรของเขา ติปูสุลต่าน (Tipu Sultan) ที่เป็นผู้ก่อสร้างจนสำเร็จ คำว่า บาฆ (Bagh) เป็นภาษาฮินดูสถานแปลว่า สวน (garden) ส่วนที่มาของคำว่า ลาล (Lal) นั้นเป็นที่ถกเถียง อาจหมายถึงสีแดง หรือ เป็นที่รัก ("beloved") ไฮเดอร์ อาลี ตัดสินใจว่าจะสร้างสวนนี้ขึ้นเพื่อเทียบเท่ากับสวนโมกุล (Mughal Gardens) ซึ่งกำลังได้รับความนิยมในยุคนั้น หลังการก่อสร้างเสร็จในสมัยของติปู สวนได้อยู่ภายใต้การบริหารของโมฮัมเม็ด อาลี (Mohammed Ali) และบุตร อับดุล เกเดอร์ (Abdul Khader) สวนแห่งนี้ได้แบบอย่างมาจากหมู่สวนโมกุลซึ่งเคยตั้งอยู่ที่เมือง Sira ห่างออกไป 120 กิโลเมตรจากเบงคลูรู[1]
ลาลบาฆนั้นก่อสร้างขึ้นในคริสต์ศตวรรษที่ 18 และเป็นที่ตั้งของนาฬิกาสวน (lawn-clock) เรือนแรกในประเทศอินเดีย และยังเป็นที่เก็บรวมรวมพืชหายากที่ใหญ่ที่สุดของอนุทวีปอินเดียอีกด้วย[2]
สมุดภาพ[แก้]
- สวนลาลบาฆ
-
ลาลบาฆ -
หอคอยเกมเปโควทา (Kempegowda tower) -
บ้านกระจกแห่งลาลบาฆ -
ภายในบ้านกระจกแห่งลาลบาฆ -
ตัวอย่างของต้นนุ่นที่สูงที่สุดในโลก อยู่ที่ลาลบาฆ -
ยามเย็นที่ทะเลสาบในลาลบาฆ -
ของตกต่งสวนรูปแบบญี่ปุ่นในลาลบาฆ
อ้างอิง[แก้]
- ↑ Benjamin Rice, Lewis (1897). Mysore: A Gazetteer Compiled for the Government, Volume I, Mysore In General, 1897a. Westminster: Archibald Constable and Company. p. 834.
- ↑ "History of Lalbagh Botanical Garden". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 สิงหาคม 2018. สืบค้นเมื่อ 20 สิงหาคม 2015.
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
