รายพระนามพระมหากษัตริย์ชวา
นี่คือรายพระนามพระมหากษัตริย์แห่งอาณาจักรต่าง ๆ ใน เกาะชวา
ผู้ปกครองชวาทวิพา[1][แก้]
- เตียวเปียน (เทววรมัน?) (fl. 132)
ผู้ปกครองตะรุมนะกาหรา[2][แก้]
- พิณพาหุ (ศตวรรษที่ 4-5)
- ปุรณวรมัน (ต้นศตวรรษที่ 5) [พระราชนัดดา?]
- โป ถัว เจีย (fl. 424)
- ทวารวรมัน (?)[โปรดขยายความ] (fl. 435)
ประมุขแห่งอาณาจักรซุนดา[3][แก้]
- ชัยภูบดี (fl. 1030)
- ประภูมหาราชวังศา (?-1357)
- หยัง บุนิโศรา (สำเร็จราชการ 1357-?)
- ประภูนิสกาลาวาศตู กัญจะนา [son of Prabu Maharaja Wangsa]
- ระหยัง เทวะ นิศกาลา [son]
- ศรี บาดุกามหาราช (1482-1521) [son]
- ประภู ศุรวิเศษ [son]
- ประภู ระตูเทวตา
- สังระตูสักสิ
- โตฮาน ดิ มาจยา
- นุษิยามาลย์ (c. 1559/67-1579)
- The Sunda Kingdom was conquered by Banten
ประมุขชวาโบราณ[4][แก้]
- สีมา (ราชินี, fl. 674)
- สันนา (c. 700)
- สัญชัย (สังระตูอิฮาลู)[5] (fl. 732) [ภาคิไนย, ปนัดดานางสีมา]
- ราไก ปนังการัน (746-784)
- ราไก ปนังการัน (784-803)
- สมรกวีระ (ราไก วารัก ดยาห์ มานาระ) (803-827)
- ดยาห์ กุลา (827-828)
- ราไก ปาตาปัน (828-847)
- ราไก ปิกาตัน (847-855)
- กายุวันกี ดยาห์ โลกาปาลา (855-885)
- ดยาห์ ตากวาส (885)
- ราเก ปานัมวันกัน ดยาห์ เทวินทร์ (885-887)
- ราเก กุรุนวันกี ดยาห์ ภัทร ( 887)
- ราเก วังกัล หุมาลัง ดยาห์ จบัง (894-898)
- ราเก วิตุการา, บาลิตุง (898-c. 910) [โอรส?]
- ราเก ฮิโน, ดักซา (fl. 913-915) [เทวัญ?]
- ราไกลายัง, ตูโลดง (fl. 919-921) [โอรสบาลิตุง]
- ราเก ปังกายา, วาวา (fl. 927-928)
- ราเก ฮิโน, ซินดก (fl. 929-947) [นัดดาดักซา?]
- ศรี อิศานตุงควิชัย (10th century) [โอรส]
- มกุฏวังสะ อนันตวิกรม (?-c. 991) [โอรส]
- ธรรมวงศ์ อนันตวิกรม (c. 991-1006) [โอรส?]
- แอร์ลังกะ 1019-1042; สวรรคต 1049 [ชามาดา]
- อาณาจักรชวาแยกเป็นจังกาหลา และ เกดิรี
ราชวงศ์ไศเลนทร์[6][แก้]
- ภาณุ (fl. 732)
- วิษณุ, ธรรมตุงคะ (ก่อน 775-782) [son?]
- อินทรา, สังรามาธนามชัย (782?-812?) [โอรส?]
- สมรตุงคะ (812?-832?) [โอรส]
- ภัลปูตราเทวะ (c. 832-855) [โอรส]
- ราชวงศ์นี้ยังปกครองศรีวิชัย ณ เกาะสุมาตรา
ผู้ปกครองแห่งชวาตะวันออกโบราณ [7][แก้]
- เทวสิงห์ (7th or 8th century)
- กัจจายนะ (8th century) [โอรส]
- อ[ ... ]นานะ (fl. 760) [นัดดา]
ผู้ปกครองแห่งจังกาหลา[8][แก้]
- มาปันหยี กราสกัน (1042–1052) [son of Airlangga]
- มาปันหยี อลันจัง อาห์เยส (1052-c. 1059) [อนุชา]
- สมาโรตม์ศาหะ (fl. 1059) [อนุชา]
ผู้ปกครองอาณาจักรเกดิรี[9][แก้]
- สมรวิชัย (1042-?) [son of Airlangga]
- ชัยวรสา (fl. 1104)
- ภาเมสวรา (fl. 1117-1130)
- ชัยภัย (fl. 1135-1157)
- สารเวสวรา(fl. 1159-1161)
- อารีอิศวรา (fl. 1171-1174?)
- กรอนคารียทิพ,กันฑรา (fl. 1181)
- คาเมสวรา (fl. 1182?-1185)
- เกอร์ทาชัย, ดังดัง เกนดิส (ก่อน 1194-1222)
- เกดิรีถูกผนวกโดยอาณาจักรสิงหะส่าหรี 1222-1292
- ชัยขัติวัง (1292–1293)
ผู้ปกครองอาณาจักรสิงหะส่าหรี[10][แก้]
- เคน อะรอก ราชสา (1222–1227)
- อนุศปาติ, ปันหยี อะเหย็งกา (1227–1248) [โอรสเลี้ยง]
- ปันจิ โตจยา (1248) [โอรส เคน อะรอก]
- รังควุนี, วิษณุวรธรรม์ (1248–1268) [โอรสอนุศปาติ]
- กะหรัตนะกาหรา, ศิวพุทธ (1268–1292) [โอรส]
- ชัยขัติวัง (usurper 1292-1293)
- สิงหะส่าหรีถูกผนวกโดยมัชปาหิต
ผู้ปกครองจักรวรรดิมัชปาหิต[11][แก้]
# | พระนาม | พระรูป | ประสูติ-สวรรคต | เริ่มรัชกาล | สิ้นรัชกาล | รวมรัชสมัย | ความสัมพันธ์กับรัชกาลก่อน |
---|---|---|---|---|---|---|---|
– 1309 |
|||||||
– 1328 |
|||||||
– หลัง 1350 |
|||||||
– 1389 (54-55 พรรษา) |
|||||||
– 1427 |
|||||||
– 1447 |
|||||||
– 1451 |
|||||||
– 1456 |
|||||||
ว่างกษัตริย์ (1453-1456) | |||||||
– 1466 |
|||||||
– 1468 |
|||||||
– 1788 |
- ภัทรวิชัย (fl. 1513) [นัดดาในราชสาวรธรรม์]
- ปาเต๊ะ อุดร(fl. 1516) [of the patih family]
- เสียเมืองแก่อาณาจักรดีมัก
ผู้ปกครองแห่งบลามบันกัน[12][แก้]
- มาส เซมบาร์ หรือ มินัก เซมบาร์
- บิมา คอนการ์/มินัก สุเมธ [โอรส]
- มินัก เปนตอร์ (fl. 1513) [โอรส]
- สันตคุนา (fl. c. 1575)
- N.N. (fl. 1588)
- N.N. (?-1597) [โอรส]
- มาส กาเรียน (?-1632; สวรรคต 1633)
- สุนัน ตาวันกาลุนที่ 1 (ปะแงหรัน สิงหัสส่าหรี) (1633-1639) [son of Sunan Rebut Payung or Minak Lumpat]
- ประภู ตาวันกาลุนที่ 2 (มาส เสเนโป) (1645–1691) [โอรส]
- ปะแงหรันปาตี (1691) [พระโอรสเลี้ยง]
- มันกะนะกาหรา และ สาสรานะกาหรา (brief rule because of war between Pangeran Pati, Mancanegara and Sasranegara (1691–1692) [พระอนุชา]
- มันกานาปูรา (ดาเลมอากุง) (1692–1697) [พระอนุชา]
- ปะแงหรัน ปูตรา (ดานูเรยา) (1697–1736) [โอรสเสนาปาตี]
- ดนูหนึ่งหรัด (1736–1763; สวรรคต 1766) [โอรส]
- ปะแงหรัน วิลิศ (1767–1768) [พระอนุชา]
- บลามบันกันถูกพิชิตโดยดัตช์
สุลต่านแห่งดีมัก[13][แก้]
- ปาเต๊ะ รอดีมที่ 1 (Arya Sumangsang) (late 15th century-1504?)
- ปาเต๊ะ รอดีมที่ 2 (Arya Trenggana) (c. 1504-1518) [son]
- ปาเต๊ะ อุนุส (c. 1518-1521) [brother-in-law]
- ปาเต๊ะ รอดีมที่ 2 (Arya Trenggana) (second time, c. 1521-1546)
- สุนัน ประวาตา (c. 1546-1549) [son]
- ปะเงหรัน เกดิรี (c. 1549-?) [nephew]
- ปะเงหรัน มาส จุรุ(?-1588; died 1604) [son]
ประมุขแห่งปาหยัง [14][แก้]
- จักกติงกีร์ (c. 1549-1587)
- ปะแงหรัน เบนนวาที่ 1 (1588–1589) [son]
- ปะแงหรัน เบนนวาที่ 2 (1591–1618) [son]
- ปาหยังถูกผนวกโดยอาณาจักรมะตะรัม
ผู้ปกครองอาณาจักรกิรี (ใน เกรสิก)[15][แก้]
- ประภู สัตมตะ (1485–1506)
- สุนันดาเลม (1506-1545/46) [โอรส]
- สุนัน เสดามาร์กี (1545/46-1548) [โอรส]
- สุนัน ประเพน (1548–1605) [อนุชา]
- ปาเนมบาหัน กาวิส กัว (1605–1621) [โอรส]
- ปาเนมบาหัน อากุง (1621–1626) [โอรส]
- ปาเนมบาหัน มาส วิตานา (1626–1680) [โอรส]
- กิรีปกครองโดยมะตะรัมและบริษัทอินเดียตะวันออกดัตช์
ผู้ปกครองอาณาจักรสุราบายา[16][แก้]
- คเย สินุหัน งามเปลเดนตา (ปะแงหรัน รัคมาน) (c. 1500)
- เปกัต ตันดา เตรุง (ปาเต๊ะ ภูภัท?) (fl. 1513?)
- ปะแงหรัน ตันดุงมูชู [โอรส]
- ปะแงหรัน แลนา [โอรส]
- ปะแงหรัน เจบุก [โอรส]
- ปะแงหรัน วรรณกรามา (วีรยกรม?) (late 16th century) [son]
- ปาเนมบาหัน ราม [โอรส]
- ปะแงหรัน สุราบายา [โอรส]
- ปะแงหรัน สัญชัย [อนุชา]
- ระเด่นชัยเลงการา (?-1625; สวรรคต 1630)
- สุระบายา ถูกพิชิตโดยรัฐสุลต่านมะตะรัม (1625)
ผู้ปกครองปาสูรวน[17][แก้]
- เมนัก เซเปตัก (fl. 1513) [โอรสในปาเต๊ะอุดรแห่งมัชปาหิต]
- อติปาตี เดงกล [โอรส]
- อติปาตี เปกิด (?-1614) [โอรสเจ้าสุระบายา]
- กี เกเด กาปูลันกัน (สำเร็จราชการแทน 1614?-1616/17)
- ปาสูรวนถูกพิชิตโดยมะตะรัมในค.ศ. 1616 หรือ 1617
- สุระปาตี, วีระเนกาหราที่ 1 (1686–1706)
- วีระเนกาหนาที่ 2 (1706–1707) [โอรส]
- ปาสูรวนถูกพิชิตโดยบริษัทอินเดียตะวันออกดัตช์
ผู้ปกครองอาณาจักรทูบัน[18][แก้]
- คเย อารยปาปรีหงัน
- ระเด่นอารยรังกาลาเว (c. 1300) [นัดดา]
- ศิราลาเว [โอรส]
- ระเด่นอารยสีรเวเย็ง [โอรส]
- สิราเลนะ [โอรส]
- ระเด่นอารยติกาหรา [โอรส]
- อารยเทจา [ชามาดา]
- ระเด่นอารยวิลาติกทา (Pate Vira) (fl. 1513) [son]
- คเย อารยนคราเสนา [grandson-in-law]
- คเย อารย เกเกลัง [โอรส]
- คเย อารย บาตูบัง [โอรส]
- ปะแงหรัน อารย บาเลโวท [โอรส]
- ปะแงหรัน เสการ์ ตันจัง [โอรส]
- ปะแงหรัน งังสา [อนุชา]
- ปะแงหรัน อารย พามาลัด (fl. c. 1587) [โอรสปะแงหรัน เสการ์ ตันจัง]
- อารย ศาเลมเป [อนุชา]
- ปะแงหรัน ดาเลม (?-1619) [โอรสปะแงหรัน อารย พามาลัด]
- ทูบันถูกพิชิตโดยมะตะรัม
ประมุขแห่งสิเรบน[แก้]
- สุนัน กุหนุง ชาตี (Fattahillah or Faletehan) พระนามเดิม ปะแงหรัน ซะรีฟ หิดายาตุลลาห์ (1527–1570)
- ปะเนมบาหันระตู (c. 1570-1650) [พระราชปนัดดา]
- ปะเนมบาหัน คิรีลัย (c. 1650-1662) [พระนัดดา]
- สิเรบน ถูกแบ่งเป็น เกระตอน กะเสปูหัน เกระตอน คาโนมาน และ เกระตอน กาซิเรโบนาน (ปะเนมบาหัน สิเรบน)
ประมุขแห่งสิเรบน, เกระตอน กะเสปูหัน[19][แก้]
- สุลต่าน เซปูห์ที่ 1 เซียมซุดดิน (1662–1697) [โอรสปะเนมบาหัน คิรีลัย]
- สุลต่าน เซปูห์ที่ 2 ญะมาลุดดิน (1697–1723) [โอรส]
- สุลต่าน เซปูห์ที่ 3 มูฮัมหมัด ไซนุดดิน (1723–1753) [โอรส]
- สุลต่าน เซปูห์ที่ 4 มูฮัมหมัด ไซนุดดิน (1753–1773) [โอรส]
- สุลต่าน เซปูห์ที่ 5 ไซปุดดิน (1773–1786) [โอรส]
- สุลต่าน เซปูห์ที่ 6 (1786–1791) [อนุชา]
- สุลต่าน เซปูห์ที่ 7 โยฮารุดดิน (1791–1816) [โอรส]
- สุลต่าน เซปูห์ที่ 8 เซียมซุดดีน (1816–1819; สุลต่านในนาม 1819-1843) (อนุชา)
- สุลต่านในนามหลังค.ศ. 1819
- สุลต่าน เซปูห์ที่ 9 รายา เซียมซุดดีน (1843–1853) [โอรส]
- สุลต่าน เซปูห์ที่ 10 รายา ธิปดี สาเตรีย (1853–1875) [โอรส]
- ปะแงหรัน ชัยวิกรรตถะ (สำเร็จราชการ 1875-1880) [อนุชา]
- สุลต่าน เซปูห์ที่ 11 รายา อรรถมายา (1880–1885) [อนุชา]
- สุลต่าน เซปูห์ที่ 12 Raja Aluda Tajularifin (1885–1942) [โอรส]
- สุลต่าน เซปูห์ที่ 13 Raja Rajaningrat (1942–1969) [โอรส]
- สุลต่าน เซปูห์ที่ 14 Pangeran Raja Adipati Maulana Pakuningrat (1969–2010) [โอรส]
- สุลต่าน เซปูห์ที่ 15 Arif Natiningrat (2010-) [โอรส]
ประมุขแห่งสิเรบน, เกระตอน คาโนมาน[20][แก้]
- สุลต่าน อานม ที่ 1 บัดรุดดีน (1662–1703) [พระโอรสในปะแงหรันกิรีลายา]
- สุลต่าน อานม ที่ 2 (1703–1706) [โอรส]
- สุลต่าน อานม ที่ 3 มูฮัมหมัด อาลีมุดดีน (1719–1732) [โอรส]
- สุลต่าน อานม ที่ 4 ไกรุดดีน (1744–1797) [โอรส]
- สุลต่าน อานม ที่ 5 อิมานุดดีน (1797–1807) [โอรส]
- สุลต่าน อานม ที่ 6 มูฮัมหมัด กามารุดดีน (1807–1819; ในนาม 1819-1851) [โอรส]
- สุลต่านในนามหลัง 1819
- สุลต่าน อานม ที่ 7 มูฮัมหมัด กามารุดดีน (1851–1871) [โอรส]
- ปะแงหรัน รายา กะปราบน (สำเร็จราชการ 1871-1879) [อนุชา]
- สุลต่าน อานม ที่ 8 รายา ตุลกานาอีน (1879–1934) [โอรสสุลต่าน อานม ที่ 7]
- สุลต่าน อานม ที่ 9 นูร์บูอัต (1934–1935) [โอรส]
- สุลต่าน อานม ที่ 10 มูฮัมหมัด นุรุส (1935–1989) [โอรส]
- สุลต่าน อานม ที่ 11 มูฮัมหมัด ญะลาลุดดีน (1989–2002) [โอรส]
- สุลต่าน อานม ที่ 12 มูฮัมหมัด ซาลาดีน (2002) [โอรส]
- สุลต่าน อานม ที่ 13 มูฮัมหมัด เอมิรุดดีน (2003-) [อนุชา]
ประมุขแห่งสิเรบน, สายปะเนมบาหัน[21][แก้]
- ปะเนมบาหัน สิเรบนที่ 1 มูฮัมหมัดนาสรุดดีน (1662–1714) [son of Pangeran Giri Laya]
- ปะเนมบาหัน สิเรบนที่ 2 มูฮัมหมัด มูฮายิดดีน (1725–1731) [โอรส]
- ปะเนมบาหัน สิเรบนที่ 3 มูฮัมหมัด ทาอีร์ ยารินี ซาบิริน (1752–1773) [โอรส]
ประมุขแห่งสิเรบน, เกระตอน กาซิเรโบนาน[22][แก้]
- ปะแงหรัน อารยา สิเรบน, กามารุดดีน (1697–1723) [โอรสสุลต่านเซปูห์ที่ 1]
- สุลต่านสิเรบนที่ 1 มูฮัมหมัด อักบารุดดีน (1723–1734) [โอรส]
- สุลต่านสิเรบนที่ 2 มูฮัมหมัด ซาลีฮุดดีน (1734–1758) [อนุชา]
- สุลต่านสิเรบนที่ 3 มูฮัมหมัด ฮาร์รุดดีน (1758–1768) [ภาคิไนย]
- สุลต่านสิเรบนที่ 4 (1808–1810; สวรรคต 1814) [โอรสสุลต่านอานมที่ 3]
ประมุขแห่งบันเทน[23][แก้]
- ฮาซานุดดิน (c. 1552-1570) [พระโอรสในสุนัน กุหนุงยาตี]
- เมาลานา ยูซุฟ (c. 1570-1580) [พระโอรส]
- เมาลานา มูฮัมหมัด (c. 1580-1596) [พระโอรส]
- สุลต่าน อับดุล กอเดร์ (1596–1651) [พระโอรส]
- สุลต่าน อับดุลมาอาลี อะหมัด (1638-c. 1650) [พระโอรส]
- สุลต่าน อาเก็ง ติรตายาสา, อบูล ฟาตาห์ (1651–1680; สิ้นพระชนม์ 1692) [พระโอรส]
- สุลต่านหะญี, อับดุลกาฮัร (1680–1687) [พระโอรส]
- อะบูล ฟาด มูฮัมหมัด ยะห์ยา (1687–1690) [พระโอรส]
- อะบูล มาฮาซิน มูฮัมหมัด ไซนูลาบิดีน (1690–1733) [พระอนุชา]
- อะบูล ฟาตาห์ มูฮัมหมัด ซาฟี (1733–1748; สิ้นพระชนม์ 1758) [พระโอรส]
- ระตู ซารีฟะฮ์ ฟาติมา (สำเร็จราชการ 1748-1750; died 1751) [พระชายา]
- อะบูล มาอาลี มูฮัมหมัด วาซี อัล-ฮาลีมิน (1750–1753; died 1760) [พระอนุชาในอะบูล ฟาตาห์]
- อะบู นาซาร์ มูฮัมหมัด อารีฟ ไซนัล อัสเยกิน (1753–1777) [พระโอรสในอะบูล ฟาตาห์]
- อะบูล โมฟากีร์ มูฮัมหมัด อาลีอุดดีนที่ 1 (1777–1802) [พระโอรส]
- อะบูล ฟาธ มูฮัมหมัด มูห์ยุดดีน (1802–1805) [พระอนุชา]
- อะบู นาซาร์ มูฮัมหมัด อิสยัก (1805–1808; สิ้นพระชนม์ 1842) [พระโอรสอะบูล โมฟากีร์]
- อะบูล โมฟากีร์ มูฮัมหมัด อาลีอุดดีนที่ 2 (1808–1810; died 1849) [พระอนุชา]
- มูฮัมหมัด ซาฟีอุดดีน (1810–1811) [พระโอรสในอะบูล ฟาธ]
- ปะแงหรัน อะหมัด (สำเร็จราชการ 1811-1813)
- มูฮัมหมัด มูห์ยุดดีน (สำเร็จราชการ 1813-1816)
- มูฮัมหมัด ราฟีอุดดีน (1816–1832; สิ้นพระชนม์ 1900) [พระโอรสในมูฮัมหมัด ซาฟีอุดดีน]
สุลต่านมะตะรัม[24][แก้]
# | พระนาม | พระรูป | ประสูติ-สวรรคต | เริ่มรัชกาล | สิ้นรัชกาล | รวมรัชสมัย | ความสัมพันธ์กับรัชกาลก่อน |
---|---|---|---|---|---|---|---|
– 1584 |
|||||||
ดานัง สุตาวิชัย |
– 1601 |
||||||
ระเด่น มาส โจลัง |
– 1613 |
||||||
ระเด่น มาส จัตมิกา |
– 1645 (52 พรรษา) |
||||||
ระเด่น มาส ซัยยิดดีน |
– 1703 |
||||||
ระเด่น มาส ราห์มัต |
– 1677 |
||||||
ระเด่น มาส สุติกะหนา |
– 1734 |
||||||
ระเด่น มาส ดารายัต |
– 1719 |
||||||
ระเด่น มาส ประภาสุยาสา |
– 1726 |
||||||
ระเด่น มาส ประภาสุยาสา |
– 1749 (38 พรรษา) |
||||||
ระเด่น มาส สุริยาดี |
– 1788 (56 พรรษา) |
- มะตะรัมถูกแบ่งเป็นสุระการ์ตาและยกยาการ์ตา
สุสุฮูนันแห่งสุระการ์ตา[25][แก้]
# | พระนาม | พระรูป | ประสูติ-สวรรคต | เริ่มรัชกาล | สิ้นรัชกาล | รวมรัชสมัย | ความสัมพันธ์กับรัชกาลก่อน |
---|---|---|---|---|---|---|---|
ระเด่น มาส สุริยาดี |
– 26 กันยายน 1788 (56 พรรษา) |
||||||
ระเด่น มาส สุภัทย์ |
– 2 ตุลาคม 1820 (52 พรรษา) |
||||||
ระเด่น มาส สุกันดี |
– 5 กันยายน 1823 (65 พรรษา) |
||||||
ระเด่น มาส สปาร์ดัน |
– 2 มิถุนายน 1849 (52 พรรษา) |
||||||
ระเด่น มาส มาลิกิส โซลิกืน |
– 10 พฤษภาคม 1858 (61 พรรษา) |
||||||
ระเด่น มาส กุเสน |
– 28 ธันวาคม 1861 (72 พรรษา) |
||||||
ระเด่น มาส ดักสิหนา |
– 16 มีนาคม 1893 (63 พรรษา) |
||||||
ระเด่น มาส ซายิดดิน มาลิกุล กุสนา |
– 22 กุมภาพันธ์ 1939 (62 พรรษา) |
||||||
ระเด่น มาส อันตาเสนา |
– 1 มิถุนายน 1945 (59 พรรษา) |
||||||
ระเด่น มาส ซุร์โย กุริตโน |
– 11 มิถุนายน 2004 (79 พรรษา) |
||||||
ระเด่น มาส ซุร์โย ปาร์โตโน |
– ปัจจุบัน |
ศรีสุลต่านแห่งยกยาการ์ตา[26][แก้]
# | พระนาม | พระรูป | ประสูติ-สวรรคต | เริ่มรัชกาล | สิ้นรัชกาล | รวมรัชสมัย | พระราชบุพการี |
---|---|---|---|---|---|---|---|
ระเด่น มาสสุจานา |
6 สิงหาคม 1717 – ยกยาการ์ตา 24 มีนาคม 1792 (74 พรรษา) |
49 วัน |
ประสูติแต่ มาส อายู เตชวาตี | ||||
กุสตี ระเด่นมาสสุนทร |
7 มีนาคม 1750 – ยกยาการ์ตา 3 มกราคม 1828 (77 พรรษา) |
214 วัน |
ประสูติแต่กุสตี กังเย็ง ระตู ฮาเย็ง | ||||
ระเด่น มาส สุโรโจ |
20 กุมภาพันธ์ 1769 – ยกยาการ์ตา 3 พฤศจิกายน 1814 (45 พรรษา) |
||||||
กุสตี ระเด่นมาสสุนทร |
7 มีนาคม 1750 – ยกยาการ์ตา 3 มกราคม 1828 (77 พรรษา) |
ประสูติแต่กุสตี กังเย็ง ระตู ฮาเย็ง | |||||
ระเด่น มาส สุโรโจ |
20 กุมภาพันธ์ 1769 – ยกยาการ์ตา 3 พฤศจิกายน 1814 (45 พรรษา) |
136 วัน |
|||||
กุสตี ระเด่น มาส อิบนู จารต |
3 เมษายน 1804 – ยกยาการ์ตา 6 ธันวาคม 1823 (19 พรรษา) |
27 วัน |
& กุสตี กันเย็ง ระตู เคนโกโน | ||||
กุสตี ระเด่น กาตต เมนอล |
24 มกราคม 1820 – ยกยาการ์ตา 5 มิถุนายน 1855 (35 วัน) |
241 วัน |
& กุสตี กันเย็ง ระตู เกนโคโน | ||||
กุสตี ระเด่น มาส สุนทร |
7 มีนาคม 1750 – ยกยาการ์ตา 3 มกราคม 1828 (77 พรรษา) |
137 วัน |
& กุสตี กังเย็ง ระตู ฮาเย็ง | ||||
กุสตี ระเด่น กาตต เมนอล |
24 มกราคม 1820 – ยกยาการ์ตา 5 มิถุนายน 1855 (35 พรรษา) |
139 วัน |
& กุสตี กันเย็ง ระตู เกนโคโน | ||||
กุสตี ระเด่น มาส มุสโตโจ |
10 สิงหาคม 1821 – ยกยาการ์ตา 20 กรกฎาคม 1877 (55 พรรษา) |
15 วัน |
& Gusti Kangjeng Ratu Kencono | ||||
กุสตี ระเด่น มาส มูร์เตโจ |
4 Februari 1839 – ยกยาการ์ตา 29 Januari 1921 (82 พรรษา) |
47 วัน |
|||||
กุสตี ระเด่น มาส สุชาติ |
3 มีนาคม 1880 – ยกยาการ์ตา 22 ตุลาคม 1939 (59 พรรษา) |
256 วัน |
|||||
กุสตี ระเด่น มาสโดโรจาตุน |
12 เมษายน 1912 – วอชิงตัน ดีซี 2 ตุลาคม 1988 (76 พรรษา) |
198 วัน |
& ระเด่น อายู อาติปาตี Anom Hamengkunegara | ||||
บันดารา ระเด่น มาส เฮอร์จาโน ดาร์ปิโต |
2 เมษายน 1946 – |
& พระนางสิตี กุสตินา |
เจ้าครองนครมังกูเนการัน[27][แก้]
- มังกุเนกาหราที่ 1 (1757–1795) [grandson of Amangkurat IV of Mataram]
- มังกุเนกาหราที่ 2 (1795–1835) [นัดดา]
- มังกุเนกาหราที่ 3 (1835–1853) [นัดดา]
- มังกุเนกาหราที่ 4 (1853–1881) [ภาดา]
- มังกุเนกาหราที่ 5 (1881–1896) [โอรส]
- มังกุเนกาหราที่ 6 (1896–1916; died 1928) [อนุชา]
- มังกุเนกาหราที่ 7 (1916–1944) [โอรสมังกุเนกาหราที่ 5]
- มังกุเนกาหราที่ 8 (1944–1987) [โอรส]
- มังกุเนกาหราที่ 9 (1987-) [โอรส]
เจ้าผู้ครองนครปากัวลามาน[28][แก้]
- ปากูอาลัมที่ 1 (1812–1829) [โอรสฮาเมงกูบูโวโนที่ 1 แห่งยกยาร์กาตา]
- ปากูอาลัมที่ 2 (1829–1858) [โอรส]
- ปากูอาลัมที่ 3 (1858–1864) [โอรส]
- ปากูอาลัมที่ 4 (1864–1878) [ภาคิไนย]
- ปากูอาลัมที่ 5 (1878–1900) [ปิตุลา]
- ปากูอาลัมที่ 6 (1901–1902) [โอรส]
- ปากูอาลัมที่ 7 (1906–1937) [โอรส]
- ปากูอาลัมที่ 8 (1937–1998) [โอรส]
- ปากูอาลัมที่ 9 (1999-2015) [โอรส]
- ปากูอาลัมที่ 10 (2016-) [โอรส]
ผู้ปกครองกาลีบาวัง[29][แก้]
- มังกุดีหนึ่งหรัด (1831) [นัดดาฮาเม็งกูบูโวโนที่ 2 แห่งยกยาการ์ตา]
- ปะแงหรัน อตีปาตี นาตาประชา (1831–1853) [อนุชา]
- ถูกผนวกโดยยกยาการ์ตา
ผู้ปกครองนันดุหลัน[30][แก้]
- ปะแงหรัน ประภู อทีหนึ่งหรัด (1831–1833) [ชามาดาฮาเม็งกูบูโวโนที่ 3 แห่งยกยาการ์ตา]
- ถูกผนวกโดยดัตช์
ผู้ปกครองบังกาหลัน[แก้]
- ระเด่นเลมบู เปเต็ง
- อารยา เมงเกร์ [พระโอรส]
- อารยา ปาร์ติเกล [พระโอรส]
- อารยา โปยก [son-in-law]
- กี เดมุง [พระโอรส]
- กี ปรากาลบา (?-1531) [พระโอรส]
- ระเด่น ปราตะนู (1531-1592/96) [พระโอรส]
- ระเด่นการา1592/6-1621) [พระโอรส]
- ปะแงหรัน มาส (1621–1624) [brother]
- จักราหนึ่งหรัดที่ 1 (1624–1648) [พระโอรส]
- ระเด่น เดมุง มาลายา กุสุมา (สำเร็จราชการ (?) 1648-1656) [brother]
- จักราหนึ่งหรัดที่ 2 (1648–1707) [son of Cakraningrat I]
- จักราหนึ่งหรัดที่ 3 (1707–1718) [พระโอรส]
- จักราหนึ่งหรัดที่ 4 (1718–1745) [brother]
- จักราหนึ่งหรัดที่ 5 (1745–1770) [พระโอรส]
- จักราหนึ่งหรัดที่ 6 (1770–1780) [พระโอรส]
- จักราหนึ่งหรัดที่ 7 (1780–1815) [brother]
- จักราหนึ่งหรัดที่ 8 (1815–1847) [พระโอรส]
- จักราหนึ่งหรัดที่ 9 (1847–1862) [son of Cakraningrat VI]
- จักราหนึ่งหรัดที่ 10 (1862–1882) [พระโอรส]
- จักราหนึ่งหรัดที่ 11 (1882–1885, of Bangkalan 1885-1905) [son of Cakraningrat VIII]
- คณะผู้สำเร็จราชการ 1885-1957
- สุริยนะกาหรา (1905–1918) [พระโอรส]
- จักราหนึ่งหรัดที่ 12 (1918–1945) [brother]
- มูฮัมหมัด อาซิซ จักราหนึ่งหรัดที่ 13 (1948–1956) [พระโอรส]
- อาร์ เอ มูฮัมหมัน รุสลาน (1956–1957) [brother]
ผู้ปกครองสุเมเนป[แก้]
ผู้ปกครองปาเนกาสัน[แก้]
เชิงอรรถ[แก้]
- ↑ Krom (1931), p. 61-2.
- ↑ Krom (1931), p. 77-83.
- ↑ Krom (1931), p. 470, 472; Atja & Saleh (1981).
- ↑ Jordaan (1993); Coedès (1968); Krom (1931).
- ↑ Coedés & (1968), p. 89
- ↑ De Casparis (1950), p. 133.
- ↑ Krom (1931), p. 470.
- ↑ Poesponegoro & Notosusanto, Vol. II (1993), p. 257-65.
- ↑ Poesponegoro & Notosusanto, Vol. II (1993), p. 265-80; Coedès (1968); Krom (1931), p. 272-301.
- ↑ Krom (1931), p. 471; De Graaf (1949), p. 480.
- ↑ De Graaf (1949), p. 480; Noorduyn (1978); Krom (1931), p. 471.
- ↑ Arifin (1995); De Graaf & Pigeaud (1974), p. 192-8.
- ↑ De Graaf (1949), p. 481; De Graaf & Pigeaud (1974), p. 34-85.
- ↑ De Graaf & Pigeaud (1974), p. 206-19.
- ↑ De Graaf & Pigeaud (1974), p. 137-55; Truhart (2003), p. 1237.
- ↑ De Graaf & Pigeaud (1974), p. 156-68; Truhart (2003), p. 1235.
- ↑ De Graaf & Pigeaud (1974), p. 179-84.
- ↑ De Graaf & Pigeaud (1974), p. 130-6; Truhart (2003), p. 1236.
- ↑ Stokvis (1888); Sulendraningrat (1985); Sunardjo (1996), p. 81.
- ↑ Stokvis (1888); Sulendraningrat (1985); Sunardjo (1996), p. 81.
- ↑ Stokvis (1888); Sulendraningrat (1985); Sunardjo (1996), p. 81.
- ↑ Stokvis (1888); Sulendraningrat (1985); Sunardjo (1996), p. 81.
- ↑ Hall (1981), p. 972; Stokvis (1888); Truhart (2003), p. 1228-9..
- ↑ Truhart (2003), p. 1230-1; Hall (1981), p. 972; Stokvis (1888).
- ↑ De Graaf (1949), p. 483; Truhart (2003), p. 1232; Royal Ark netsite http://www.royalark.net/Indonesia/solo.htm.
- ↑ De Graaf (1949), p. 483; Truhart (2003), p. 1233; Royal Ark netsite http://www.royalark.net/Indonesia/yogya.htm.
- ↑ De Graaf (1949), p. 483; Truhart (2003), p. 1233-4.
- ↑ De Graaf (1949), p. 483; Selayang pandang (1990); Truhart (2003), p. 1234.
- ↑ Stokvis (1888).
- ↑ Stokvis (1888).