พีคโคเฮียเรนซ์

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

พีคโคเฮียเรนซ์ เป็นการทำการทดลองวัดอัตราการผ่อนคลายสปินของนิวเคลียสเมื่อมีอันตรกิริยากับแลตทิซ (Nuclear spin-lattice relaxation rate,1/T1) เทียบกับอุณหภูมิในตัวนำยวดยิ่ง โดยพบว่าในตัวนำยวดยิ่งแบบดั้งเดิมจะมีพีคหรือบริเวณที่มีค่ามากกว่าปกติเกิดขึ้นที่อุณหภูมิต่ำกว่าอุณหภูมิวิกฤต ลักษณะพีคนี้ถูกเรียกว่า พีคโคเฮียเรนซ์(Coherence peak) หรือ พีคฮีเบิล-สลิชเตอร์(Hebel-Slichter peak) ซึ่งเกิดจากอันตรกิริยาการจับคู่ของอิเล็กตรอนที่มีโฟนอนเป็นตัวช่วยสำหรับตัวนำยวดยิ่งอุณหภูมิสูงมีทั้งที่สามารถวัดพีคนี้ได้และที่วัดไม่พบพีคนี้


อ้างอิง[แก้]

Burns G.(1992).High-temperature superconductivity : Introduction. New York : Acaddemic Press
Fetter,A.L.;& Walecka,J.D. (1995).Quantum Theory of Many-Particle System.Singapore: McGraw-Hill
Kittel,Charlws (1997). Introduction to Solid State Physics 7th edition: Jonh Wiley & Sons