ผู้ใช้:ฐาพล สมสกุล

ภาวะไข้สูง

“อาการบอกเหตุ Heat Stroke ที่นักดำน้ำ....ควรรู้”

โดย ครูตุ๊ก (ฐาพล สมสกุล)

การดำน้ำ เป็นกิจกรรมน่าสนใจที่ใครๆ ต่างฝันถึง หลับตานึกถึงพรายฟองกลมๆ ใสๆ ที่พ่นออกมาจากปากน่ารักของฝูงปลาหลากสีสัน และแพรพลิ้วอ่อนไหวของเหล่าดอกไม้ทะเล กับ'''แนวปะการัง'''รูปทรงสวยงามแปลกตา องค์ประกอบแห่งท้องทะเลที่งดงามตื่นตาเหล่านี้ ล้วนท้าทายให้มนุษย์บกทั้งหลายใคร่ได้สัมผัส หลายคนจึงใฝ่ฝันอยากเป็นนักดำน้ำกันนัก

แต่การที่จะได้ชื่อว่าเป็นนักดำน้ำและออกไปดำน้ำในทะเลกันได้จริงๆ นั้น ใช่ว่าจะแต่งองค์ทรงเครื่องให้เหมือนนักดำน้ำแล้วกระโดดลงไปแหวกว่ายได้เลย….นั่นอาจจะทำให้มีชื่อเสียงพาดหัวข่าวบนหน้าหนังสือพิมพ์ แต่อาจไร้ซึ่งการมีชีวิตอยู่ได้อย่างง่ายๆ ครับ...

การเรียนดำน้ำก็คงไม่ต่างจากการเรียนหนังสือทั่วไป คือต้องปูพื้นฐานปรับสภาพตัวเด็กให้เข้ากับสิ่งแวดล้อมและสังคมใหม่กันตั้งแต่เตรียมชั้นอนุบาล หัดลากเส้นขีดเขียน พอประถมก็เรียนวรรณยุกต์อักขระ ก. อะ กะ ก. อา กา เรื่อยไปจนเข้ามหาวิทยาลัย

ดังนั้น...ก่อนจะเป็นนักดำน้ำเต็มตัวก็ต้องเริ่มต้นด้วยการเป็นนักเรียนดำน้ำ เพื่อเรียนรู้พื้นฐานเบื้องต้นในการดำน้ำก่อน ทฤษฎีก็ว่ากันตั้งแต่เรื่องอุปกรณ์ดำน้ำ กฏการดำน้ำ ธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมในการดำน้ำ เรื่อยไปจนถึงสุขภาพและอันตรายที่อาจเกิดขึ้นได้จากการดำน้ำ

ทีนี้คุณผู้อ่านคงจะเห็นพ้องต้องกันแล้วนะครับว่า การดำน้ำให้สนุก ได้ความรู้ ปฏิบัติอย่างถูกวิธีและมีความปลอดภัยในชีวิตแล้ว ใช่ว่าจะเอาอุปกรณ์ดำน้ำมาใส่ๆๆ แล้วก็โดดลงทะเล ดำๆๆ แล้วจะเป็นนักดำน้ำอย่างที่อยากเป็นได้เลย

ครั้งหนึ่งผมถูกเชิญชวนขอร้องแกมบังคับจากน้องนักดำน้ำคนหนึ่ง ให้ไปร่วมก๊วนดำน้ำกับกลุ่มของเขาที่ทะเลอันดามัน สำหรับทริปนี้มีนักดำน้ำหลายคนที่ผมไม่เคยรู้จักมักคุ้นกันมาก่อน เจอหน้าก็เลยได้แค่ทักทาย “สวัสดีครับ” แล้วยิ้มให้ไปทั่วตามประสาคนอัทธยาศัยดีอย่างครูตุ๊ก (น้ำหวาน) ก็เรียกว่าฝากเนื้อฝากตัวล่ะครับ ฮ่าฮ่าฮ่า

ก่อนการดำน้ำทุกครั้งผู้จัดการทริป หรือ Divemaster ประจำเรือจะเรียกให้นักดำน้ำทุกคนมาฟัง Brief เพื่อให้ทราบว่าจุดดำน้ำหรือ Dive site ที่เราจะดำมีชื่อเสียงเรียงนามว่าอะไร มีความลึกกี่เมตร มีปลาอะไรที่น่าสนใจในบริเวณนี้ จะดำกันกี่นาที และใครจะเป็นบัดดี้กับใคร หลังจากฟังบรีฟจบ ทุกคนก็จะทะยอยกันไปแต่งตัวเตรียมพร้อมสำหรับการดำน้ำ เรื่องเครื่องแต่งกายของแต่ละคนก็ว่ากันไปตามรสนิยมและค่านิยมครับ

นักดำน้ำคนไหนเท่หน่อยไม่กลัวโดนพิษของแพลงตอนหรือแตนทะเล หรือไม่กลัวว่าน้ำข้างล่างจะเย็นแล้วอาจจะเกิดอาการ Hypothermia ถ้าอธิบายง่ายๆก็คือเกิดอาการหนาวจนหมดแรงน่ะครับ ก็จะใส่แค่กางเกงขาสั้น เสื้อเข้ารูปแขนยาวลงดำน้ำ เจตนาให้ดูเหมือนฝรั่งหรือให้ดูเป็น Professional อันนี้สุดจะเดา ก็เคยแอบถามหลายคนว่า

“ไม่มีเว็ทสูท (Wet Suit) หรือครับ” ทุกคนบอกว่ามี แต่ใส่แล้วอึดอัด ไม่ทราบว่าคุณผู้อ่านจะขี้สงสัยเหมือนผมหรือเปล่าครับว่า “ถ้าใส่แล้วอึดอัด งั้นจะซื้อเว็ทสูทมาทำไม(ฟระ)”

แต่นักดำน้ำที่ใส่กางเกงขาสั้น เสื้อยืดเข้ารูปเหล่านี้ไม่ค่อยมีปัญหาเรื่องเวลาในการแต่งตัวหรอกครับ นักดำน้ำที่มีปัญหาเรื่องเวลา ส่วนใหญ่มักจะเป็นนักดำน้ำมือใหม่ที่สวมเว็ทสูทหนาแขนยาว ขายาว และอัตราเฉลี่ยก็มักเป็นสุภาพสตรีทุกทีสิน่า พับผ่าเถอะ!ผมเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไม ทั้งๆที่ก็ไม่เคยมีอคติใดๆกับสุภาพสตรี เพศที่อ่อนหวานเลยสักนิด

ดำน้ำครั้งนี้ก็เหมือนกันครับ สาวน้อยคนหนึ่งในกลุ่มผมเธอแต่งตัวเสร็จเป็นที่โหล่ตลอดการดำน้ำสามไดฟ์ (Dive) หรือ ๓ ครั้งในวันแรก ทำให้กลุ่มของเราต้องถูกขับไสไล่ส่งเลื่อนให้ไปโดดลงน้ำเป็นกลุ่มสุดท้ายจากทั้งหมดห้ากลุ่ม ซึ่งโดยส่วนตัวนั้นผมเข้าใจและก็ไม่ได้ตำหนิอะไรน้องเขาเลยสักนิด หากแต่เพื่อนๆน้องที่มาด้วยกันนั่นแหละครับ ตัวการทำให้เกิดเรื่อง

ในการดำน้ำวันต่อมาสาวน้อยนักดำน้ำคนนั้น ก็ขอใส่ชุดเว็ทสูทขึ้นมานั่งฟัง Brief บนชั้นสอง ด้วยหมายมั่นปั้นมือว่าใส่เตรียมพร้อมไว้แต่เนิ่นๆ จะได้ทันเวลากับการปล่อยตัวลงน้ำ ระหว่างฟังบรีฟผมเห็นน้องเขาขยับคอชุดเว็ทสูทไปมา เหงื่อเม็ดเล็กๆผุดขึ้นเต็มหน้าผากแต่คงไม่มีใครสังเกตุ ผ่านไปครึ่งชั่วโมง เธอก็ลงมานั่งประจำที่แต่งองค์ทรงเครื่องอุปกรณ์ดำน้ำครบ แต่ผมว่าสีหน้าเธอไม่ค่อยสู้ดีนักเพราะวันนี้อากาศค่อนข้างร้อน นักดำน้ำก็ลงมาแต่งตัวเตรียมดำน้ำกันเต็มพื้นที่ไปหมดไม่มีใครสนใจใครเพราะทุกคนมุ่งมั่นแต่จะลงดำน้ำ ดำน้ำ และดำน้ำ เพราะกลุ่มไหนลงก่อน ก็มีโอกาสได้เจอปลาฉลามเสือดาวหรือ Leopard Shark ก่อนในไดฟ์ไซต์นี้

ระหว่างที่ทุกคนกำลังทะยอยกันกระโดดลงน้ำอย่างสนุกสนาน “พระเจ้าช่วย...กล้วยตาก ให้ตายเถอะโรบินสัน เซ็นทรัล เดอะมอลล์ ให้มาตั้งหน้าบ้านผมก็ไม่เอาเพราะรถจะติดมโหฬาร” สาวน้อยนักดำน้ำที่ว่า เธอยื่นสองมือน้อยๆมากุมมือผมครับ อุ้งมือเธอร้อนผ่าวเหมือนกระเป๋าน้ำร้อน แล้วผมก็ต้องอุทานในใจดังๆอีกครั้ง

“อุแม่เจ้า...อกอีตุ๊กจะแหก” เมื่อน้องบอกผมว่า “พี่คะ...หนูไม่ไหวแล้วค่ะ” เธอกระซิบเสียงแผ่วแค่ให้พอได้ยินพร้อมกับซบหน้าแดงๆลงที่ท่อนแขนของผม และไม่รอช้าใครจะว่าอย่างไรก็ไม่ฟัง ต่อให้ให้เอาฉลามวาฬบวกกับแมนต้าเรย์มาล่อ ผมก็ไม่ไป ผมจัดแจงถอดอุปกรณ์ดำน้ำของเธอออก แล้วเอื้อมมือไปด้านหลังเพื่อปลดซิปเว็ทสูทแล้วรีบขยับดึงคอเสื้อลงมา

คุณผู้อ่าน อ่านไม่ผิดหรอกครับ นี่เป็นเรื่องของการดำน้ำไม่ใช่นิยายอีโรติค อาการที่น้องเขาเป็นอยู่นั้นเรียกว่า “ฮีทสโตรก” (Heat Stroke) ซึ่งสาเหตุเกิดจากอากาศที่ร้อนอบอ้าวในวันนั้น และน้องเขาก็สวมเว็ทสูทไว้เป็นเวลานานซึ่งเว็ทสูทก็ไม่ถ่ายเทอากาศ ทำให้ร่างกายเกิดความร้อนสะสม

อาการของน้องในเวลานั้น ผมสังเกตุเห็นว่าไม่มีเม็ดเหงื่อแล้ว ผิวหนังร้อน หากปล่อยไว้จะรุนแรงมากขึ้นจนกระทั่งชักหรือหมดสติได้ ผมจึงต้องรีบถอดอุปกรณ์ดำน้ำและขยับชุดเว็ทสูทของน้องเขาให้หลวมเพื่อระบายความร้อน จากนั้นก็เดินไปตักน้ำที่ท้ายเรือมาหนึ่งขัน แล้วบอกให้วักน้ำขึ้นลูบหน้าลูบตาก่อน เพราะขืนเอาน้ำราดลงไปทีเดียวเลย ร้อนๆเจอน้ำเย็นฉับพลันก็เกรงว่าอาจจะเจ็บป่วยได้อีก พอสังเกตุว่าอาการเริ่มทุเลาสีหน้าดูดีขึ้น ก็ให้เอาน้ำรดตัว แล้วก็ได้ลงดำน้ำในที่สุด