ทาร์เซียร์
| สกุลทาร์เซียร์ ช่วงเวลาที่มีชีวิตอยู่: 45–0Ma ปลายยุคอีโอซีนถึงปัจจุบัน | |
|---|---|
| |
| ทาร์เซียร์ฟิลิปปิน (Tarsius syrichta) | |
| การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์ | |
| อาณาจักร: | Animalia |
| ไฟลัม: | Chordata |
| ชั้น: | Mammalia |
| อันดับ: | Primates |
| อันดับย่อย: | Haplorrhini |
| อันดับฐาน: | Tarsiiformes |
| วงศ์: | Tarsiidae Gray, 1825 |
| สกุล: | Tarsius Storr, 1780 |
| ชนิดต้นแบบ | |
| Lemur tarsier Erxleben, 1777 | |
| ชนิด | |
|
| |
| ชื่อพ้อง | |
สกุลทาร์เซียร์ คือสกุลของทาร์เซียร์ที่เป็นไพรเมตขนาดเล็ก มีถิ่นกำเนิดที่หมู่เกาะในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ จนถึงปี พ.ศ.2553 โดยทั่วไปสายพันธุ์ทาร์เซียร์ทั้งหมดจะถูกกำหนดให้อยู่ในสกุลนี้ แต่การปรับปรุงวงศ์ Tarsiidae ได้แบ่งสกุลเพิ่มคือ Cephalopachus และสกุล Carlito[1]
การจำแนก[แก้]
สกุลทาร์เซียร์ในยุคก่อนประวัติศาสตร์ได้สูญพันธุ์ไปแล้วมีทั้งหมด 3 ชนิด โดยมี 2 ชนิดที่สามารถพบได้ในประเทศไทย[2] ได้แก่
- Tarsius eocaenus (มีชีวิตอยู่ในสมัยอีโอซีนตอนกลาง พบที่ประเทศจีน)
- Tarsius thailandicus (มีชีวิตอยู่ในสมัยไอโอซีนตอนปลาย พบที่แอ่งลี้ จังหวัดลำปาง ภาคเหนือของไทย)[3]
- Tarsius sirindhornae (มีชีวิตอยู่ในสมัยไมโอซีนตอนปลาย พบที่อำเภอแม่เมาะ จังหวัดลำปาง)[4]
ส่วนทาร์เซียร์ที่ยังสืบเผ่าพันธุ์มาจนถึงปัจจุบัน มีทั้งหมด 8 ชนิด ได้แก่
- Tarsius bancanus พบได้ที่เกาะบอร์เนียวและสุมาตราของอินโดนีเซีย
- Tarsius dentatus พบได้ที่ตอนกลางของเกาะซูลาเวซี
- Tarsius lariang พบได้ที่ตอนกลางของเกาะซูลาเวซี[5]
- Tarsius pelengensis พบได้ที่เกาะเปเลง ของอินโดนีเซีย
- Tarsius pumilus เป็นขนาดเล็กที่สุด พบได้ที่ตอนกลางของเกาะซูลาเวซี[6]
- Tarsius sangirensis พบได้ที่เกาะซังไก อยู่ห่างไปประมาณ 200 กิโลเมตร ทางตอนตะวันออกเฉียงเหนือของเกาะซูลาเวลาซี
- Tarsius tarsier ถือเป็นต้นแบบของทาร์เซียร์ทั้งหมด พบได้ทางใต้ของเกาะซูลาเวซี
- Tarsius tumpara เป็นชนิดที่ค้นพบใหม่ พบได้ที่เกาะเซียว
อ้างอิง[แก้]
- ↑ Groves, C.; Shekelle, M. (2010). "The Genera and Species of Tarsiidae". International Journal of Primatology. 31 (6): 1071–1082. doi:10.1007/s10764-010-9443-1. S2CID 21220811.
- ↑ ชัยมณี, เยาวลักษณ์ (2546). ฟอสซิลไพรเมตชั้นสูงในประเทศไทย (PDF). กรมทรัพยากรธรณี.[ลิงก์เสีย]
- ↑ Nowak, R.M. (1999). Walker's Mammals of the World (6th ed.). Johns Hopkins University Press. pp. 94–97. ISBN 0801857899.
- ↑ Chiamanee, Y., Lebrun, R., Yamee, C., and Jaeger, J.-J. (2010). "A new Middle Miocene tarsier from Thailand and the reconstruction of its orbital morphology using a geometric–morphometric method". Proceedings of the Royal Society B: Biological Sciences: –. doi:10.1098/rspb.2010.2062.
{{cite journal}}: CS1 maint: multiple names: authors list (ลิงก์) - ↑ Tarsius lariang จากIUCN
- ↑ "Tarsius pumilus จาก IUCN". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-10-28. สืบค้นเมื่อ 2011-07-13.
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ ทาร์เซียร์
ข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับ ทาร์เซียร์ ที่วิกิสปีชีส์
