ตู้สาขาโทรศัพท์

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

ตู้สาขาโทรศัพท์ หรือ พีบีเอกซ์ (PBX ย่อมาจาก Private Branch Exchange) เป็นระบบชุมสายโทรศัพท์ย่อย ทำให้ภายในบริษัทหรือหน่วยงานนั้นมีเบอร์โทรศัพท์ (เบอร์ต่อ หรือเบอร์ภายใน) เป็นของตนเองใช้โทรติดต่อกัน นอกจากนี้เบอร์โทรศัพท์เหล่านั้น สามารถติดต่อไปยังระบบโทรศัพท์ภายนอกหรือชุมสายโทรศัพท์ภายนอก ที่เรียกว่า PSTN (Public Switched Telephone Network) ได้

PBX บางครั้งใช้คำว่า PABX (Private Automatic Branch Exchange) แทนก็ได้

PBX แบบ digital หรือ IP-PBX มีจำนวนการติดตั้งเพิ่มสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว และคงจะเป็น PBX มาตรฐานในอนาคตอันใกล้ ทำจากเครื่องคอมพิวเตอร์ และติดตั้งโปรแกรมควบคุมระบบโทรศัพท์ (PBX software)

PBX แบบ analog หรือแบบดั้งเดิม มีจำนวนใช้งานมากที่สุดในปัจจุบัน แต่ความนิยมกำลังลดลงอย่างรวดเร็ว และคงจะเลิกใช้ในที่สุด


ดูเพิ่ม[แก้]

บทความที่เกี่ยวข้อง[แก้]

อ้างอิง[แก้]