คริสตอฟเฟอร์ ดยุกแห่งลอลันด์
| คริสตอฟเฟอร์แห่งเดนมาร์ก | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| ดยุกแห่งลอลันด์ เจ้าชายแห่งเดนมาร์ก | |||||
.JPG) พระรูปจำลองของเจ้าชายคริสตอฟเฟอร์บนซากหลุมฝังพระศพของพระองค์ที่มหาวิหารรอสคิลด์ | |||||
| ประสูติ | ค.ศ. 1341 ทีคืบ, เฮลซิงเงือร์, เดนมาร์ก | ||||
| สวรรคต | 11 มิถุนายน ค.ศ. 1363 (22 ปี) โคเปนเฮเกน, เดนมาร์ก | ||||
| ฝังพระศพ | มหาวิหารรอสคิลด์, เกาะเชลลันด์, เดนมาร์ก | ||||
| |||||
| ราชวงศ์ | แอสตริดเซน | ||||
| พระราชบิดา | พระเจ้าวัลเดมาร์ที่ 4 แห่งเดนมาร์ก | ||||
| พระราชมารดา | เฮลวิกแห่งชเลสวิช | ||||
| ศาสนา | โรมันคาทอลิก | ||||
เจ้าชายคริสตอฟเฟอร์แห่งเดนมาร์ก (เดนมาร์ก: Christoffer Valdemarsen; ค.ศ. 1341 – 11 มิถุนายน ค.ศ. 1363) ดยุกแห่งลอลันด์ ทรงเป็นพระราชโอรสในพระเจ้าวัลเดมาร์ที่ 4 แห่งเดนมาร์กกับเฮลวิกแห่งชเลสวิช เจ้าชายคริสตอฟเฟอร์ทรงได้รับการสถาปนาเป็นดยุกในค.ศ. 1359 และยังทรงได้รับเลือกให้เตรียมสืบราชบัลลังก์เป็นพระมหากษัตริย์
เจ้าชายทรงถูกกล่าวถึงครั้งแรกในค.ศ. 1354 - 1355 และในค.ศ. 1358 เมื่อพระราชบิดาทรงส่งพระองค์ไปที่นูบอร์กเพื่อเจรจากับตัวแทนชาวจูตซึ่งก่อกบฏ พระองค์ทรงเข้ามามีบทบาทในการตัดสินใจทางการเมือง และทรงได้รับการแต่งตั้งเป็นดยุกแห่งลอลันด์ พระองค์ทรงอ้างสิทธิว่าทรงเป็น ทายาทที่แท้จริงของชาวเดนส์และชาวสลาฟ เจ้าชายคริสตอฟเฟอร์มีส่วนร่วมอย่างแข็งขันในสงครามยึดครองแคว้นสคาเนียคืน ซึ่งพระราชบิดาของพระองค์เป็นผู้ริเริ่มแผนการ เจ้าชายคริสตอฟเฟอร์ทรงได้รับบาดเจ็บในยุทธการเฮลซิงบอรย์ ในค.ศ. 1362 ตามพงศาวดารเยอรมันกล่าวถึงอาวุธที่ทรงต้องทำให้พระองค์บาดเจ็บนั้นไม่ชัดเจนนัก แต่ตามพงศาวดารฉบับเฮนริก สมิธ ชาวสวีเดน ซึ่งเขียนในต้นศตวรรษที่ 16 ระบุว่า เจ้าชายคริสตอฟเฟอร์ทรงถูกก้อนหินกระแทกขณะทรงต่อสู้บนทะเล ตามพงศาวดารนอร์ดิสก์ ฟามิลเยบ็อค เจ้าชายคริสตอฟเฟอร์ทรงถูกปาก้อนหินเข้าที่พระเศียรและทรงทุกข์ทรมานกับอาการความผิดปกติทางจิต[1]
เจ้าชายคริสตอฟเฟอร์สิ้นพระชนม์ด้วยพระอาการประชวรในปีถัดมาที่โคเปนเฮเกน[2] แม้ว่าการสิ้นพระชนม์ของพระองค์มาจากอาการบาดเจ็บจากสงคราม แต่ก็ไม่ทราบแน่ชัดว่าอาการบาดเจ็บจากสงครามส่งผลให้พระองค์ประชวรเรื้อรังอย่างไร
แทนที่พระศพจะได้รับการฝังที่โบสถ์ซอรือ พร้อมพระบรมศพของพระราชบิดาและพระราชมารดา แต่พระศพของพระองค์ได้รับการฝังที่มหาวิหารรอสคิลด์ พร้อมพระบรมศพของสมเด็จพระราชินีนาถมาร์เกรเธอที่ 1 แห่งเดนมาร์ก พระขนิษฐาของพระองค์ โลงพระศพของของพระองค์จัดทำมาจากแถบยุโรปกลาง ซึ่งแสดงให้เห็นถึงรูปจำลองเศวตศิลาของอัศวินหนุ่มในชุดเกราะเต็มยศประดับด้วยอัญมณี ล้อมรอบด้วยโล่มุทรตราของเดนมาร์ก ฮัลลันด์และลอลันด์ โลงพระศพว่างเปล่าเนื่องจากพระศพของเจ้าชายอาจถูกฝังอยู่ใต้ดิน โลงพระศพเศวตศิลาในปัจจุบันได้รับการบูรณะในค.ศ. 1879 โดยประติมากร วิลเฮล์ม บิสเซน ซึ่งบูรณะจากชิ้นส่วนที่แตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย หลังถูกทำลายจากการปฏิรูปศาสนาฝ่ายโปรเตสแตนต์[3]
พงศาวลี[แก้]
เชิงอรรถ[แก้]
- ↑ "1453–1454 (Nordisk familjebok / Uggleupplagan. 14. Kikarsikte – Kroman)". Runeberg.org. 2013-06-15. สืบค้นเมื่อ 2013-09-08.
- ↑ "Christoffer | Gyldendal – Den Store Danske" (ภาษาเดนมาร์ก). Denstoredanske.dk. 2011-07-17. สืบค้นเมื่อ 2013-09-08.
- ↑ "Christoffer Valdemarssøn". roskildehistorie.dk.
อ้างอิง[แก้]
- Jörgensen Ellen: Valdemar Atterdag. Utvalg af kilder. Copenhagen 1911.
- Gottfrid Carlsson (1945). Medeltidens nordiska unionstanke. Stockholm: Gebers. pp. 33–34.
- Nordisk familjebok (1911), band 14, s. 1453–1454 (länk)