โฟว์เซีย คูฟี
โฟว์เซีย คูฟี | |
---|---|
فوزیه کوفی | |
คูฟีที่ชาตามเฮาส์ในปี 2012 | |
รองประธานสภานิติบัญญัติแห่งชาติ | |
เริ่มดำรงตำแหน่ง 2005 | |
สมาชิกสภาผู้แทนรษฎร เขตบาดาฆชาน | |
เริ่มดำรงตำแหน่ง 2005 | |
ข้อมูลส่วนบุคคล | |
เกิด | ค.ศ. 1975 (อายุ 48–49 ปี) บาดาฆชาน ประเทศอัฟกานิสถาน |
บุตร | 2 |
ที่อยู่อาศัย | คาบูล ประเทศอัฟกานิสถาน |
ศิษย์เก่า | มหาวิทยาลัยเปรสตัน |
อาชีพ | นักการเมือง, นักเคลื่อนไหวด้านสิทธิ |
โฟว์เซีย คูฟี (เปอร์เซีย: فوزیه کوفی, Fawzia Koofi; เกิดปี 1975)[1] เป็นนักการเมืองและนักเคลื่อนไหวด้านสิทธิสตรีชาวอัฟกานิสถาน อดีตสมาชิกสภาผู้แทนรษฎรของอัฟกานิสถานจากเขตเลือกตั้งบาดาฆชาน และอดีตประธานสภานิติบัญญัติแห่งชาติ
ชีวิตช่วงต้น[แก้]
พ่อของคูฟีเป็นสมาชิกรัฐสภาเป็นเวลา 25 ปีก่อนจะเสียชีวิตหลังสิ้นสุดสงครามอัฟกานสิถาน-โซเวียดครั้งที่หนึ่ง (1979–1989) เขาถูกสังหารโดยกลุ่มมุจาฮิดีน[1] เธอเติบโตมาในครอบครัวของที่มีหลายภรรยา (7 คน) คูฟีมักถูกละเลยจากพ่อแม่ของเธอเพราะเธอเป็นผู้หญิง ตอนที่เธอเกิด เธอถูกแม่นำไปทิ้งไว้กลางแดดเพื่อหวังให้ตาย[2]
คูฟีโน้มน้าวให้พ่อแม่ส่งเธอไปเรียนหนังสือสำเร็จ เธอเป็นผู้หญิงคนเดียวในบ้านที่มีโอกาสทางการศึกษา เธอต้องการจะศึกษาต่อด้านแพทยศาสตร์แต่ก็ต้องล้มเลิกหลังตอลิบานขึ้นมาปกครองในปี 1996 และสั่งห้ามไม่ให้ผู้หญิงมีโอกาสในการเรียนหนังสือ[3] หลังตอลิบานถูกโค่นไปในปี 2001 เธอกลับไปเรียนหนังสืออีกครั้ง และจบการศึกษาด้านบริหารธุรกิจจากมหาวิทยาลัยเปรสตันในประเทศปากีสถาน[4]
อาชีพทางการเมือง[แก้]
คูฟีเริ่มเข้าสู่การเมืองในปี 2001 หลังตอลิบานถูกโค่นล้ม เธอสนับสนุนและเรียกร้องการศึกษาในเด็กผู้หญิง นับตั้งแต่ปี 2002 ถึง 2004 คูฟีทำงานร่วมกับยูนิเซฟเป็นเข้าหน้าที่ปกป้องเด็ก (Child Protection Officer) จากความรุนแรง[4]
ในการเลือกตั้งสมาชิกรัฐสภาปี 2005 คูฟีได้รับเลือกตั้งเป็นสภาชิกสภาผู้แทนราษฎรของอัฟกานิสถาน สภาล่างของสภานิติบัญญัติแห่งชาติ จากเขตเลือกตั้งบาดาฆชาน นอกจากนี้เธอยังเป็นรองประธานสภานิติบัญญัติ เช่นกัน[1][4] เธอถือเป็นรองประธานสภานิติบัญญัติคนแรกของประเทศอัฟกานิสถานที่เป็นผู้หญิง และได้รับการเบือกตั้งเข้าสภาอีกครั้งในปี 2010
เธอมุ่งเน้นเป้าหมายไปที่การพัฒนาสิทธิสตรี รวมถึงร่างกฎหมายเพื่อให้มีการก่อสร้างถนนที่เชื่อมต่อหมู่บ้านห่างไกลต่าง ฟ เข้ากับสถาบันการศึกษาและหน่วยงานดูแลสุขภาพ[5] ในปี 2009 เธอได้ร้างกฎหมายการกำจัดความรุนแรงต่อสตรี (Elimination of Violence Against Women; EVAW) ขึ้น[6] และเข้าสู่สภาในปี 2013 แต่ถูกต่อต้านและคัดค้านโดยสภาชิกสภาที่เป็นอนุรักษนิยมซึ่งมองว่าเป็นกฎหมายที่ขัดกับหลักของศาสนาอิสลาม อย่างไรก็ตาม กฎหมายถูกบังคับใช้ทั่วประเทศ และถูกนำมาประกอบการตัดสินคดีความในศาลอยู่[5]
เธอรอดชีวิตจากการถูกลอบสังหารหลายครั้ง และเคยถูกยิงอย่างน้อยหนึ่งครั้งในปี 2010 ใกล้กับเมืองตอราบอรา[7]
คูฟีตั้งใจจะลงสมัครเลือกตั้งประธานาธิบดีปี 2014 โดยชูเรื่องการสันบสุนสิทธิเท่าเทียมในสตรี, การศึกษาแบบครอบคลุม และการต่อต้านการคอร์รัปชั่น[8][9] อย่างไรก็ตาม คณะกรรมการเลือกตั้งขยับวันที่ปิดรับสมัครเป็นเดือนตุลาคม ปี 2013 ทำให้เธอลงสมัครไม่ได้เนื่องจากอายุยังไม่ถึง 40 ปีตามกฎหมายกำหนด[10]
ในวันที่ 14 สิงหาคม 2020 เธอถูกยิงเข้าที่แขนจากความพยายามลอบสังหารใกล้กับคาบูลขณะเดินทางกลับจากปาร์วัน[11]
ภายหลังการเข้ายึดครองของตอลิบานในปี 2021 เธอเคยให้สัมภาษณ์เกี่ยวกับการที่สหรัฐถอนกำลังจากอัฟกานิสถาน เธอระบุว่าสิ่งที่สหรัฐทำคือการทอดทิ้งผู้หญิงในอัฟกานสิถาน และเธอผิดหวังกับการตัดสินใจของสหรัฐเป็นอย่างมาก[12]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ 1.0 1.1 1.2 Malbrunot, Georges (2011-02-25). "Fawzia, un défi aux talibans" [Fawzia, a challenge to the Taliban]. Le Figaro (ภาษาฝรั่งเศส). p. 18.
- ↑ "A 'Favored Daughter' Fights For The Women Of Afghanistan". NPR. 2012-02-22. สืบค้นเมื่อ 2013-05-19.
- ↑ Qazi, Shereena. "Who are the Afghan women negotiating peace with the Taliban?". Aljazeera. สืบค้นเมื่อ 14 October 2021.
- ↑ 4.0 4.1 4.2 "Guests of First Lady Laura Bush". ABC News. January 31, 2006. สืบค้นเมื่อ February 14, 2013.
- ↑ 5.0 5.1 "In conversation with Fawzia Koofi member of Parliament from Badakshan" 7 June 2014, www.youtube.com, accessed 8 November 2020
- ↑ "Women MP's come together to demand equal representation". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-05-29. สืบค้นเมื่อ 2014-12-18.
- ↑ Bryony Gordon (February 23, 2012). "'The Taliban want to kill me. But I am fighting for my daughters' freedom' Fawzia Koofi hopes to be Afghanistan's first woman president. The Taliban are determined to stop her". The Daily Telegraph.
- ↑ Graeme Woods (February 14, 2013). "Fawzia Koofi Member of Parliament, Afghanistan". theatlantic.com.
- ↑ "Woman of the week - Fawzia Koofi Championing feminism in a country where male-chauvinism reigns". platform51.org. March 16, 2012. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 21, 2012. สืบค้นเมื่อ February 15, 2013.
- ↑ Fawzia Koofi, the female politician who wants to lead Afghanistan 18 December 2013, www.newstatesman.com, accessed 8 November 2020
- ↑ "Female Afghan peace negotiator wounded in assassination bid". The Guardian. สืบค้นเมื่อ 16 August 2020.
- ↑ She risked everything for women's rights in Afghanistan. Now she could lose it all, cbc.ca, Aug 12, 2021