วอลเทอร์ พี38
| วอลเทอร์ พี38 | |
|---|---|
 ปืนพก พี38 ที่ถูกผลิตโดยเมาเซอร์ ในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 1943 | |
| ชนิด | ปืนพกแบบกึ่งอัตโนมัติ |
| แหล่งกำเนิด | เยอรมนี |
| บทบาท | |
| ประจำการ | 1938–ปัจจุบัน |
| ผู้ใช้งาน | ดูผู้ใช้งาน |
| สงคราม | สงครามโลกครั้งที่สอง[1] สงครามอินโดจีน[2] สงครามแอลจีเรีย[2] สงครามอาณานิคมโปรตุเกส สงครามเวียดนาม (ถูกใช้งานที่จำกัด)[3] สงครามในอัฟกานิสถาน สงครามกลางเมืองอิรัก (พ.ศ. 2557–ปัจจุบัน) (P1) |
| ประวัติการผลิต | |
| ช่วงการออกแบบ | 1938 |
| บริษัทผู้ผลิต | Carl Walther Waffenfabrik, Mauser Werke, Spreewerk |
| มูลค่า | 32 RM (1943) 130 EUR current equivalent |
| ช่วงการผลิต | Walther P38 1939-1945 Pistole P1 1957-2000 |
| จำนวนที่ผลิต | ~1,000,000 [1] |
| แบบอื่น | HP, P1, P38K, P38 SD, P4 |
| ข้อมูลจำเพาะ | |
| ความยาว | 216 mm (8.5 in) |
| ความยาวลำกล้อง | 125 mm (4.9 in) |
| กระสุน | 9×19mm Parabellum |
| ขนาดลำกล้องปืน | 0.355 นิ้ว (9.0 มิลลิเมตร)[4] |
| การทำงาน | Short recoil, locked breech |
| ความเร็วปากกระบอก | 1,050 ft/s (320 m/s)[5] |
| ระยะหวังผล | Sights set for 50 m (55 yd) |
| พิสัยไกลสุด | 55 หลา (50 เมตร)[6] |
| ระบบป้อนกระสุน | 8-round magazine |
| ศูนย์เล็ง | Rear notch and front blade post |
วอลเทอร์ พี38 (เขียนอย่างเป็นทางการว่า วอลเทอร์ พี.38) เป็นปืนพกแบบกึ่งอัตโนมัติที่ได้ถูกพัฒนาโดย Carl Walther GmbH ในฐานะที่เป็นปืนพกที่ถูกประจำการในกองทัพแวร์มัคท์ในช่วงเริ่มต้นของสงครามโลกครั้งที่สอง มันได้ถูกสร้างขึ้นด้วยความประสงค์ที่จะถูกเข้ามาแทนที่โดยปืนพกลูเกอร์ พี08 ที่มีราคาแพง การผลิตที่ได้กำหนดเอาไว้จนกระทั่งสิ้นสุดลงในปี ค.ศ. 1942
ประเทศผู้ใช้งาน[แก้]
อัฟกานิสถาน: Afghan National Police received 10,000 P1s after the fall of the Taliban[7]
แอลจีเรีย[8]
ออสเตรีย[9]
บัลแกเรีย:Supplied by Germany during WW2[10]
แคนาดา: Used by the prisoner transport services of the Correctional Service Canada until the late 1980s.[ต้องการอ้างอิง] P1 Variant[ต้องการอ้างอิง]
ชาด: P1 variant.[9]
ชิลี: Chilean Army.[11]
รัฐเอกราชโครเอเชีย[12]
เยอรมนีตะวันออก: Used primarily by police and paramilitary.[13]
ฟินแลนด์: Finnish UN peacekeeping forces, P1 variant.[14]
ฝรั่งเศส: Replaced by the mid-1950s.[1]
เยอรมนี: P1 variant.[9]
ราชอาณาจักรฮังการี[12]
อิตาลี[12]
อิรัก: Kurdistan Region received 8,000 P1 pistols in 2014[15]
คาซัคสถาน – used as a service pistol in private security companies at least up to 2007.[16]
เลบานอน: Used in small numbers by the Lebanese Army and later by some Lebanese militias during the 1958 Lebanon crisis and the Lebanese Civil War (1975-1990).[17][9]
มาซิโดเนียเหนือ: P1 variant.[9]
โมซัมบิก[9]
ไรช์เยอรมัน[11]
เกาหลีเหนือ[ต้องการอ้างอิง]
เวียดนามเหนือ[3]
นอร์เวย์: Norwegian Armed Forces.[18] Replaced by the P80 in 1985[19]
ปากีสถาน: Used by Pakistan Navy and Pakistan Army Medical Corps.[ต้องการอ้างอิง] In small numbers purchased from West Germany.[ต้องการอ้างอิง]
โปรตุเกส: Used by Portuguese Army until 2019, when was replaced by the Glock 17 Gen 5.[11][20]
แอฟริกาใต้: Standard sidearm of SA Police.[21]
สวีเดน: HP variant.[22]
อุรุกวัย[23]
สหรัฐ: Used by US Army Special Forces assigned to Detachment 'A', Berlin during the Cold War.[24]- เยอรมนีตะวันตก[11]
พลพรรคยูโกสลาเวีย[25]
.svg){kind=small}
อ้างอิง[แก้]
- ↑ 1.0 1.1 1.2 Bishop, Chris. Guns in Combat. Chartwell Books, Inc (1998). ISBN 0-7858-0844-2.
- ↑ 2.0 2.1 "L'armement français en A.F.N." Gazette des Armes (ภาษาฝรั่งเศส). No. 220. March 1992. pp. 12–16. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-10-08. สืบค้นเมื่อ 2019-06-26.
- ↑ 3.0 3.1 "WWII German weapons during the Vietnam War". WWII After WWII. 10 July 2015.
- ↑ Weapons of World War II by Alexander Ludeke
- ↑ Weapons of World War II by Alexander Ludeke
- ↑ Weapons of World War II by Alexander Ludeke
- ↑ Bhatia, Michael Vinai; Sedra, Mark (2008). Small Arms Survey (บ.ก.). Afghanistan, Arms and Conflict: Armed Groups, Disarmament and Security in a Post-War Society. Routledge. p. 170. ISBN 978-0-415-45308-0.
- ↑ "Algeria". World Infantry Weapons. 2015. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 November 2016.
- ↑ 9.0 9.1 9.2 9.3 9.4 9.5 Jones, Richard D.; Ness, Leland S., บ.ก. (2009). Jane's Infantry Weapons 2009/2010 (35th ed.). Coulsdon: Jane's Information Group. ISBN 978-0-7106-2869-5.
- ↑ "BULGARIAN SMALL ARMS OF WORLD WAR II, PART I: SOME OLD AND SOME NEW. - Free Online Library". www.thefreelibrary.com. สืบค้นเมื่อ 2022-12-19.
- ↑ 11.0 11.1 11.2 11.3 Diez, Octavio (2000). Hand Guns. Encyclopaedia of Armament and Technology. Barcelona: Lema Publications. ISBN 84-8463-013-7. Translated from the Spanish.
- ↑ 12.0 12.1 12.2 Scarlata, Paul (10 March 2013). "Evolution of the Modern Military Pistol". Firearms News.
- ↑ "Post World War II P.38s of East Germany". P-38.info.
- ↑ Hyytinen, Timo (2002). Arma Fennica 2, Sotilasaseet [Finnish firearms 2, Military weapons] (ภาษาฟินแลนด์). Jyväskylä: Gummerus Oy, Inc. ISBN 951-99887-0-X.
- ↑ Small Arms Survey (2015). "Trade Update: After the 'Arab Spring'" (PDF). Small Arms Survey 2015: Weapons and the World (PDF). Cambridge University Press. p. 110. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ July 1, 2015.
- ↑ "Постановление Правительства Республики Казахстан № 1305 от 28 декабря 2006 года "Об утверждении Государственного кадастра гражданского и служебного оружия и патронов к нему на 2007 год"" [Decree of the Government of the Republic of Kazakhstan No. 1305 dated December 28, 2006 "On approval of the State Cadastre of civilian and service weapons and cartridges for them for 2007"]. Континент (ภาษารัสเซีย).
- ↑ Walter, John (2022). Walther Pistols – PP, PPK and P 38. Osprey Publishing. p. 71. ISBN 9781472850843.
- ↑ Marchington, James (2004). The Encyclopedia of Handheld Weapons. Miami, FL: Lewis International. ISBN 1-930983-14-X.
- ↑ "P80 – halvautomatisk pistol". Forsvaret (ภาษานอร์เวย์). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-08-10. สืบค้นเมื่อ May 28, 2014.
- ↑ Ferreira, Bryan (March 31, 2022). "Portuguese Army Adopts Glock 17 Gen5 Coyote". Spec Ops Magazine (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2019-11-12.
- ↑ Helmoed-Romer, Heitman (1991). Modern African Wars (3): South-West Africa. Osprey Publishing. ISBN 185532122X.
- ↑ Reichert, Orv. "P.38 variations". Pistole38.nl. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 23 July 2012. สืบค้นเมื่อ November 23, 2012.
- ↑ Gander, Terry J.; Hogg, Ian V., บ.ก. (1995). Jane's Infantry Weapons 1995/1996 (21st ed.). Coulsdon: Jane's Information Group. ISBN 978-0-7106-1241-0.
- ↑ Stejskal, James (December 2017). "Cold War Warriors—The Men and Guns of Special Forces Berlin". American Rifleman.
- ↑ Scarlata, Paul (1 October 2017). "Yugoslav Part II: World War II small arms: an assortment of small arms from friends and foe alike". Firearms News – โดยทาง TheFreeLibrary.
 | บทความอาวุธปืนนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |