ยีเอ๋ง

ในบทความนี้นามสกุลคือ หมี

ยีเอ๋ง 禰衡
รูปวาดยี่เอ๋งสมัยราชวงศ์ชิง
เกิด	ค.ศ. 173
เสียชีวิต	ค.ศ. 198 (25 ปี)
ชื่ออื่น	เจิ้งผิง (正平)
อาชีพ	นักวิชาการ

ยีเอ๋ง
อักษรจีนตัวเต็ม	禰衡
อักษรจีนตัวย่อ	祢衡
การถอดเสียง ภาษาจีนกลางมาตรฐาน ฮั่นยฺหวี่พินอิน Mí Héng กั๋วยฺหวี่หลัวหม่าจื้อ Mir Herng เวด-ไจลส์ Mi2 Heng2 IPA [mǐ xə̌ŋ] ภาษากวางตุ้งมาตรฐาน อักษรโรมันแบบเยล Nèih Hàhng IPA [nȅi hɐ̏ŋ] ยฺหวิดเพ็ง Nei4 Hang4 ภาษาหมิ่นใต้ ไถหลัว Nî Hîng ภาษาจีนเก่า Baxter–Sagart (2014) *m.ner [g]ˤraŋ
เจิ้งผิง (ชื่อรอง)
ภาษาจีน	正平
การถอดเสียง ภาษาจีนกลางมาตรฐาน ฮั่นยฺหวี่พินอิน Zhèngpíng เวด-ไจลส์ Cheng4-p'ing2 IPA [ʈʂə̂ŋpʰǐŋ] ภาษากวางตุ้งมาตรฐาน อักษรโรมันแบบเยล Jing-pèhng ยฺหวิดเพ็ง Zing3-peng4 ภาษาหมิ่นใต้ เป่อ่วยยีภาษาฮกเกี้ยน Chiàn-pên ไถหลัว Tsiànn-pênn

ยีเอ๋ง (จีนตัวย่อ: 弥衡; จีนตัวเต็ม: 彌衡; พินอิน: Mí Héng) ชื่อรอง เจิ้งผิง (正平) เป็นนักเขียนและนักดนตรีที่มีชีวิตอยู่ในปลายราชวงศ์ฮั่นตะวันออก เขาเป็นที่รู้จักจากบทกวีร้อยแก้วชื่อ "Fu on the Parrot" ซึ่งเป็นผลงานชิ้นเดียวของเขาที่หลงเหลือมาจนถึงปัจจุบัน

ประวัติ

ยีเอ๋งเกิดเมื่อราวปี 173 ที่อำเภอปาน เมืองเพงงวนก๋วน ในช่วงต้นทศวรรษ 190 ยีเอ๋งเช่นเดียวกับคนอื่น ๆ อีกมากมาย ต่างพากันอพยพหนีความวุ่นวายที่เกิดขึ้นทางตอนเหนือของจีนในช่วงปลายราชวงศ์ฮั่น เขาตั้งถิ่นฐานในเกงจิ๋ว (ครอบคลุมมณฑลหูเป่ย์และมณฑลหูหนานในปัจจุบัน) และเข้ารับราชการกับเล่าเปียว เจ้าเมืองเกงจิ๋ว

ราวปี 196 ยีเอ๋งมุ่งหน้าขึ้นเหนือเพื่อเข้ารับราชการในราชสำนักที่โจโฉสถาปนาขึ้นที่เมืองฮูโต๋ ยีเอ๋งมีความสนิทสนมกับขงหยง ปราชญ์คนสำคัญ ซึ่งเขียนหนังสือแนะนำตัวเขาให้เข้ารับราชการและส่งขึ้นไปถวายพระเจ้าเหี้ยนเต้ ซึ่งเป็นเพียงจักรพรรดิหุ่นเชิดภายใต้การควบคุมของโจโฉ ยีเอ๋งเดินทางกลับเกงจิ๋วในปี 197 เขาอาศัยอยู่ที่นั่นจนกระทั่งเสียชีวิตในอีก 1–2 ปีต่อมา

แม้ว่า ยีเอ๋งจะเป็นที่รู้จักในฐานะกวีและนักเขียนที่มีพรสวรรค์ แต่เขากลับมีพฤติกรรมที่แปลกประหลาด ชอบพูดตลกขบขันอย่างไม่เหมาะสม และแสดงท่าทีเย่อหยิ่งจนยากต่อการเข้าสังคม สร้างความสงสัยให้กับบางคนถึงสภาพจิตของเขา

เมื่อมาถึงเมืองฮูโต๋ในปี 196 ขงหยงพูดยกย่องยีเอ๋งต่อหน้าโจโฉ โจโฉจึงเชิญยีเอ๋งมาพบ อย่างไรก็ตาม ยีเอ๋ง มีทัศนคติที่ไม่ดีต่อโจโฉ และไม่ยอมเข้าพบ โจโฉโกรธยีเอ๋งแต่ไม่ลงโทษเพราะพรสวรรค์ของเขา ยีเอ๋งขึ้นชื่อเรื่องความสามารถในการตีกลอง จึงได้รับคำเชิญจากโจโฉ ให้ร่วมแสดงโชว์การตีกลองร่วมกับมือกลองคนอื่น ๆ ในงานเลี้ยง โจโฉมอบชุดพิเศษให้กับมือกลองได้สวมใส่ แต่ยีเอ๋งไม่ยอมใส่และสวมใส่ชุดของตัวเองเมื่อแสดงต่อหน้าโจโฉและแขกคนสำคัญ เขาถูกคนรับใช้ตำหนิเรื่องการแต่งกายที่ไม่เหมาะสม ยีเอ๋งเปลือยกายอย่างช้า ๆ ต่อหน้าโจโฉและแขกคนสำคัญ เขาค่อย ๆ สวมชุดมือกลองและเล่นต่อโดยไม่แสดงอาการเขินอาย ขงหยง จัดการให้ยีเอ๋งได้พบกับโจโฉอีกครั้ง แต่ยีเอ๋งกลับประพฤติตนไม่เหมาะสมดังเดิม โจโฉจึงส่งยีเอ๋งกลับคืนสู่เล่าเปียว

ท่ามกลางผู้ใต้บังคับบัญชาของเล่าเปียว ยีเอ๋ง ได้รับการยกย่องอย่างสูงจากผลงานด้านวรรณกรรมของเขา อย่างไรก็ตาม เขายังวิพากษ์วิจารณ์เล่าเปียวว่าขาดความเด็ดขาด และสร้างความไม่พอใจให้กับผู้ใต้บังคับบัญชาส่วนใหญ่ของเล่าเปียว ด้วยท่าทีเย่อหยิ่งของเขา เล่าเปียวอดทนต่อพฤติกรรมโอหังของยีเอ๋งเป็นเวลา 1 ปี สุดท้ายจึงส่งเขาไปประจำการที่กังแฮ เพื่อรับราชการกับหองจอ เจ้าเมืองกังแฮ หวงเช่อ (黄射) บุตรชายของหองจอชื่นชมยีเอ๋งเป็นอย่างมาก ในตอนแรกหองจอเองก็ประทับใจในสติปัญญาและความสามารถของยีเอ๋งเช่นกัน อย่างไรก็ตาม ยีเอ๋งสร้างปัญหาให้กับตัวเองเมื่อเขาพูดจาดูถูกหองจอต่อหน้าลูกน้องในงานเลี้ยง หองจอจึงออกคำสั่งประหารชีวิตยีเอ๋ง

อ้างอิง

ข้อมูล

• de Crespigny, Rafe (2007). "Ni Heng 禰衡". A Biographical Dictionary of the Later Han to the Three Kingdoms (23–220 AD). Leiden: Brill. p. 678. ISBN 978-90-04-15605-0.
• Knechtges, David R. (2010). "Mi Heng 禰衡". ใน Knechtges, David R.; Chang, Taiping (บ.ก.). Ancient and Early Medieval Chinese Literature: A Reference Guide, Part One. Leiden: Brill. pp. 671–3. ISBN 978-90-04-19127-3.

• หนังสือ คุยเฟื่องเรื่องสามก๊ก โดย โกวิท ตั้งตรงจิตร, พ.ศ. 2550 สำนักพิมพ์ชมรมเด็ก
• สามก๊กฉบับวณิพก โดย ยาขอบ