เคฮันชิง

เขตการจ้างงานมหานครโอซากะ
เขตการจ้างงานมหานครโอซากะ; Osaka MEA
	Metropolitan Employment Area
	(2015)
จังหวัด	จังหวัดเกียวโต; จังหวัดโอซากะ; จังหวัดเฮียวโงะ; จังหวัดนาระ; จังหวัดวากายามะ;
Core cities	โอซากะ; ซาไก; คาโดมะ; ฮิงาชิโอซากะ;
พื้นที่(2011)
• ทั้งหมด	4,291.37 ตร.กม. (1,656.91 ตร.ไมล์)
• Inhabitable area	2,509.71 ตร.กม. (969.00 ตร.ไมล์)
ประชากร (2015)
• ทั้งหมด	12,078,820 คน
• อันดับ	อันดับ 2
• ความหนาแน่น	2,800 คน/ตร.กม. (7,300 คน/ตร.ไมล์)
GDP (nominal)	45.4 พันล้าน เยน (2010)

เคฮันชิง
Keihanshin
เคฮันชิง Keihanshin; เกียวโต–โอซากะ–โกเบะ ; เขตมหานครคิงกิ (Kinki MMA)
	เขตมหานครใหญ่
การถอดเสียงภาษาญี่ปุ่น
• ฮิระงะนะ	けいはんしん
• คันจิ	京阪神
	นครโอซากะ นครเกียวโต นครโกเบะ
	เคฮันชิงโดยมีเมืองหลักเป็นสีน้ำเงินเข้ม: โอซากะ ซาไก เกียวโต โกเบะ
	ที่ตั้งในประเทศญี่ปุ่น
	พิกัด: 34°50′N 135°30′E / 34.833°N 135.500°E
ประเทศ	ญี่ปุ่น
จังหวัด	ทั้งหมด: โอซากะ; บางส่วน: เกียวโต, เฮียวโงะ, นาระ, วากายามะ, ชิงะ
นครศูนย์กลาง	โอซากะ, เกียวโต, โกเบะ, ซาไก
พื้นที่
• รวมปริมณฑล	13,228 ตร.กม. (5,107 ตร.ไมล์)
ประชากร (1 ตุลาคม ค.ศ. 2015)
• รวมปริมณฑล	19,302,746 คน
• ความหนาแน่นรวมปริมณฑล	1,459 คน/ตร.กม. (3,780 คน/ตร.ไมล์)
ผลิตภัณฑ์มวลรวม (GDP)
• เขตมหานคร	699.7 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ

เคฮันชิง (ญี่ปุ่น: 京阪神; โรมาจิ: Keihanshin) บ้างเรียก คิงกิ, เขตมหานครเคฮันชิง หรือ เขตมหานครโอซากะ (Greater Osaka) ชื่ออย่างเป็นทางการคือ เขตมหานครใหญ่คิงกิ (近畿大都市圏, Kinki MMA) เป็นเขตมหานครใหญ่ในภูมิภาคคันไซของประเทศญี่ปุ่น ประกอบด้วยนครใหญ่ 4 เมืองได้แก่ นครเกียวโตในจังหวัดเกียวโต, นครโอซากะและนครซาไกในจังหวัดโอซากะ และนครโกเบะในจังหวัดเฮียวโงะ โดยมีเขตปริมณฑลอันประกอบด้วยนครหรือเมืองต่างๆ ในจังหวัดโอซากะ บางส่วนของจังหวัดเกียวโต, เฮียวโงะ, นาระ, วากายามะ, และชิงะ

มหานครเคฮันชิง[แก้]

ชื่อ เคฮันชิง นั้น มาจากการรวมตัวอักษรคันจิสามตัวของ เคียวโตะ (京都), โอซากะ (大阪) และ โกเบะ (神戸) แล้วอ่านแบบอนโยะมิ (การอ่านแบบจีน) แทนการอ่านแบบคุนโยะมิ (การอ่านแบบญี่ปุ่น)

เขตมหานครมีประชากรทั้งหมดประมาณ (ข้อมูลเมื่อ 2015^[update]) 19,302,746 คนในพื้นที่ 13,228 ตารางกิโลเมตร (5,107 ตารางไมล์)^[5] และเป็นเขตมหานครที่มีประชากรมากเป็นอันดับ 2 ของประเทศ รองจากเขตอภิมหานครโตเกียว คิดเป็นประมาณร้อยละ 15 ของประชากรประเทศญี่ปุ่น

ข้อมูลเมื่อ 2015^[update] ผลิตภัณฑ์มวลรวมหรือจีดีพีในมหานครเคฮันชิงอยู่ที่ 681 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ ทำให้เป็นหนึ่งในภูมิภาคที่มีประสิทธิผลมากที่สุดในโลก ใกล้เคียงกับเขตเขตกรุงโซล, มหานครปารีสและเขตมหานครลอนดอน^[6] MasterCard Worldwide รายงานว่านครโอซากะ เมืองใหญ่ที่สุดของเคฮันชิงเป็นนครชั้นนำอันดับ 19 ของโลกและมีบทบาทสำคัญในการขับเคลื่อนเศรษฐกิจโลก^[7] ถ้าเคฮันชิงเป็นประเทศ นั่นจะทำให้เป็นประเทศที่มีเศรษฐกิจใหญ่อันดับ 16 ของโลก ด้วยจีดีพีเกือบ 953.9 พันล้านดอลลาร์สหรัฐใน ค.ศ. 2012^[8]

สำนักงานสถิติแห่งประเทศญี่ปุ่นกำหนดพื้นที่มหานครใหญ่หรือ MMA เป็นชุดของเขตเทศบาลที่อย่างน้อย 1.5% ของประชากรที่อาศัยอยู่ที่อายุ 15 ปีขึ้นไปเดินทางไปโรงเรียนหรือทำงานในเมืองที่กำหนด (กำหนดเป็นพื้นที่หลัก)^[9] ถ้าเมืองที่กำหนดหลายเมืองอยู่ใกล้พอที่จะมีพื้นที่รอบนอกที่ทับซ้อนกันซึ่งรวมกันเป็นพื้นที่มัลติคอร์เดียวในการสำรวจสำมะโนประชากร พ.ศ. 2548 เมืองที่กำหนดซึ่งใช้ในการกำหนด เขตมหานครเคฮันชิง คือโอซาก้า โกเบะ และเกียวโต ในเวลาต่อมาซาไก ได้กลายเป็นเมืองที่กำหนดเมืองที่ 4

ภูมิภาคมหานครนี้ประกอบด้วยการรวมกันของพื้นที่มหานครของโอซากะ โกเบะ เกียวโต และฮิเมจิ และยังรวมถึงพื้นที่รอบนอกเมืองหลายแห่ง (โดยเฉพาะในจังหวัดชิงะตะวันออก) ที่ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของพื้นที่มหานครทั้งสี่

ในปี 2015 มหานครเคฮันชิง ทั้งหมดมีประชากร 19,302,746 คน บนพื้นที่ 13,228 ตร.กม. (5,107 ตร.ไมล์)

เมืองหลัก[แก้]

เมืองหลักที่ก่อตั้งเขตมหานครเคฮันชิง เป็นเมืองที่ออกแบบโดยรัฐบาล เมืองเหล่านี้ กำหนดให้สามเมืองใหญ่ที่สุดเป็นเมืองพิเศษร่วมกับโตเกียวในปี พ.ศ. 2432 โคเบะกำหนดให้เมืองใหญ่ที่สุดหกเมืองเป็นเมืองพิเศษในปี พ.ศ. 2465 และนำระบบวอร์ดมาใช้ในปี พ.ศ. 2474 หลังสงครามโลกครั้งที่ 2 เมืองที่ใหญ่ที่สุดหกแห่งถูกแทนที่ด้วยระบบเมืองที่รัฐบาลกำหนดในปี 1956 หลังจากนั้น ซาไก ก็กลายเป็นเมืองที่รัฐบาลกำหนดในปี 2006

ปัจจุบันเมืองหลักของ เคฮันชิง ได้แก่^[10]

โอซากะ (ประชากร 2.75 ล้านคน)
โกเบะ (ประชากร 1.53 ล้านคน)
เกียวโต (ประชากร 1.46 ล้านคน)
ซาไก (ประชากร 826,447 คน)

โดยมีเขตปริมณฑลคือ เมืองหรือนครอื่นๆ ในเขตจังหวัดโอซากะ เกียวโต เฮียวโงะ วากายามะ จังหวัดนาระ และจังหวัดชิงะ

นครฮิเมจิ
นครอตสึ
นครนาระ
นครวากายามะ

เขตการจ้างงานในเมือง[แก้]

เขตการจ้างงานในเมือง หรือ เขตมหานคร เป็นคำจำกัดความของเขตเมืองใหญ่ที่พัฒนาขึ้นโดยคณะเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยโตเกียว^[11] คำจำกัดความนี้เทียบได้กับพื้นที่สถิตินครหลวงในสหรัฐอเมริกา โครงสร้างพื้นฐานคือเทศบาล

พื้นที่หลักคือชุดของเทศบาลที่ประกอบด้วยเขตที่มีคนอาศัยอยู่หนาแน่น หรือ densely inhabited district (DID) ซึ่งมีประชากรตั้งแต่ 10,000 คนขึ้นไป พื้นที่การจ้างงานในเขตเมืองเรียกว่าเขตการจ้างงานมหานคร เมื่อพื้นที่หลักมีประชากร DID 50,000 คนขึ้นไป มิฉะนั้นพื้นที่ดังกล่าวจะเรียกว่าพื้นที่การจ้างงานแบบ Micropolitan DID คือกลุ่มของเขตการแจงนับสำมะโนซึ่งมีประชากรหนาแน่น 4,000 คนขึ้นไปต่อตารางกิโลเมตร พื้นที่ห่างไกลคือเขตเทศบาลที่ประชากรมีงานทำตั้งแต่ 10% ขึ้นไปทำงานในพื้นที่หลักหรือในพื้นที่ห่างไกลอื่น ไม่อนุญาตให้ทับซ้อนกัน และพื้นที่ห่างไกลจะถูกกำหนดให้กับพื้นที่หลักซึ่งมีอัตราส่วนผู้โดยสารสูงสุด

คำจำกัดความนี้กำหนดเขตการจ้างงานในนครหลวงให้กับเมืองต่างๆ ในภูมิภาคเคฮันชินต่อไปนี้: โอซาก้า โกเบ เกียวโต ฮิเมจิ และวาคายามะ รายการด้านล่างระบุว่านครใดอยู่ในเขตมหานครใด โดยเมืองและหมู่บ้านไม่อยู่ในรายการ

เขตมหานครโอซากะ[แก้]

เขตการจ้างงานมหานครโอซากะ มีประชากรราว (ข้อมูลเมื่อ 2015^[update]) of 12,078,820^[13] และประกอบด้วยนครต่างๆ ดังต่อไปนี้:

นครศูนย์กลาง: โอซากะ, ซาไก, คาโดมะ, ฮิงาชิโอซากะ
Outlying cities
- จังหวัดโอซากะ (ทั้งจังหวัด)
- จังหวัดเฮียวโงะ (ส่วนะวันออกเฉียงใต้): อามาซากิ, นิชิโนมิยะ, อาชิยะ, อิตามิ, ทาการาสุกะ, คาวานิชิ, ซันดะ
- จังหวัดนาระ (ส่วนเหนือ): นาระ, เท็นริ, Yamatotakada, Yamatokōriyama, Kashihara, Sakurai, Ikoma, Kashiba, Katsuragi
- นครอื่น ๆ: Yawata (Kyoto), Hashimoto (Wakayama)

เขตมหานครเกียวโต[แก้]

The Kyoto Metropolitan Employment Area has a population (ข้อมูลเมื่อ 2015^[update]) of 2,801,044^[13] and consists of the following cities:

Core cities: Kyoto, Kusatsu
Outlying cities
- Kyoto Prefecture (southern part): Uji, Kameoka, Joyo, Muko, Nagaokakyo, Kyotanabe
- Shiga Prefecture (southwestern part): Otsu, Moriyama

เขตมหานครโกเบะ[แก้]

The Kobe Metropolitan Employment Area has a population (ข้อมูลเมื่อ 2015^[update]) of 2,565,501^[13] and consists of the following cities:

Core cities: Kobe
Outlying cities
- Hyōgo Prefecture (southern part): Akashi, Kakogawa, Takasago, Miki, and Ono
- Hyōgo Prefecture (southeastern part): Amagasaki, Nishinomiya, Ashiya, Itami, Takarazuka, Kawanishi, Sanda
- Hyōgo Prefecture (southern part): Akashi, Kakogawa, Takasago, Miki, and Ono

เขตนครฮิเมจิ[แก้]

The Himeji Metropolitan Employment Area has a population (ข้อมูลเมื่อ 2015^[update]) of 773,389^[13] and consists of the following cities:

Core cities: Himeji
Outlying cities
Hyōgo Prefecture (southwestern part): Aioi, Tatsuno
Hyōgo Prefecture (southern part): Akashi, Kakogawa, Takasago, Miki, and Ono

เขตนครวากายามะ[แก้]

The Wakayama Metropolitan Employment Area has a population (ข้อมูลเมื่อ 2015^[update]) of 569,758^[13] and consists of the following cities:

Core cities: Wakayama
Outlying cities
- Wakayama Prefecture (northwestern part): Kainan

ประชากร[แก้]

จากข้อมูลสำมะโนญี่ปุ่น เคฮันชิง (มีอีกชื่อว่า เขตมหานครโอซากะ (Greater Osaka)) มีประชากรเพิ่มขึ้นในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 20 โดยใน ค.ศ. 1960 ถึง 2010 ประชากรในนครเพิ่มขึ้นเกือบสองเท่าจาก 10.6 ล้านคนไปเป็น 19.3 ล้านคน^[14]^[15] นับตั้งแต่ช่วง ค.ศ. 2010 ประชากรในเคฮันชิงเริ่มลดลงเล็กน้อย

เคฮันชิง^[14]^[15]
ปี	ประชากร
1950	7,005,000
1960	10,615,000
1970	15,272,000
1980	17,028,000
1990	18,389,000
2000	18,660,180
2010	19,341,976
2020	19,223,980

สนามบิน[แก้]

เคฮันชิง มีสนามบินหลัก 2 แห่งคือ ท่าอากาศยานนานาชาติโอซากะ ค่อนข้างตั้งอยู่เหนือพรมแดนระหว่างเมืองอิตามิ และโทโยนากะ ให้บริการเส้นทางภายในประเทศเป็นหลัก

ท่าอากาศยานนานาชาติคันไซ เปิดในปี 1994 และปัจจุบันเป็น สนามบินระหว่างประเทศหลักสำหรับภูมิภาคนี้ ตั้งอยู่บน เกาะเทียม นอกชายฝั่งในอ่าวโอซากะ ไปทางจังหวัดวากายามะ คำว่า คันไซ เป็นคำทางภูมิศาสตร์สำหรับพื้นที่ทางตะวันตกของเกาะฮอนชูที่อยู่รอบๆ โอซาก้า สนามบินเชื่อมโยงเกาะไปยังแผ่นดินใหญ่ผ่านสะพายลอยฟ้า ซึ่งมีสะพานหกแห่ง ทางด่วนเลนและ Kansai Airport Line ทางรถไฟเชื่อมกับHanwa Line ซึ่งเชื่อมต่อวากายามะ กับโอซากะ รถไฟด่วนพิเศษวิ่งไม่หยุด ให้บริการไปยังโอซาก้าและต่อไปยังเกียวโต มีการเชื่อมต่อในท้องถิ่นไปยังพื้นที่อื่น ๆ รถบัสทางหลวงยังให้บริการในหลายพื้นที่

สนามบินโกเบ สร้างขึ้นบนเกาะที่ถูกยึดครองทางตอนใต้ของ เกาะพอร์ต เปิดให้บริการในปี 2549 ให้บริการเที่ยวบินภายในประเทศ

เศรษฐกิจ[แก้]

จีดีพี ค.ศ. 2015[แก้]

ตามรายงานจากงานวิจัยโดยสถาบันบรูกกิงส์ใน ค.ศ. 2015 เมื่อเปรียบเทียบกับเขตเมืองอื่น ๆ ของโลก การรวมกลุ่มของโอซากะ-โคเบะเป็นเขตเมืองที่มีเศรษฐกิจใหญ่อันดับเก้า ในแง่ของผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในเขตเมือง ตามความเท่าเทียมกันของอำนาจซื้อ (PPP) ^[16]

อันดับ	เขตปริมณฑล	ประเทศ	จีดีพี (พีพีพี) (ในพันล้านดอลลาร์สหรัฐ)
1	โตเกียว	ญี่ปุ่น	1,624
2	นิวยอร์ก	สหรัฐ	1,492
3	ลอสแอนเจลิส	สหรัฐ	927.6
4	โซล-อินช็อน	เกาหลีใต้	903.5
5	ลอนดอน	สหราชอาณาจักร	831.1
6	ปารีส	ฝรั่งเศส	818.5
7	เซี่ยงไฮ้	จีน	809.5
8	มอสโก	รัสเซีย	749.7
9	'เคฮันชิง'	ญี่ปุ่น	681.0
10	ปักกิ่ง	จีน	663.6

พื้นที่จ้างงานในเขตมหานคร[แก้]

+ จีดีพีตามพีพีพี (ในพันล้านดอลลาร์สหรัฐ)^[17]^[18]	พื้นที่	1980	1985	1990	1995	2010
โอซากะ	119.5	162.5	235.7	272.2	406.3
เกียวโต	23.7	34.0	45.7	53.9	90.6
โคเบะ	22.0	31.0	44.0	48.7	75.5
ฮิเมจิ	7.3	10.1	13.7	17.3	26.4
วากายามะ	5.7	7.6	8.6	9.7	19.3

จังหวัด[แก้]

อัตราแลกเปลี่ยนโดยเฉลี่ยใน ค.ศ. 2014 (1 ดอลลาร์สหรัฐ = 110 เยน)^[19]

จังหวัด	ผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในจังหวัด (ในพันล้านเยน)^[20]	ผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในจังหวัด (ในพันล้านดอลลาร์สหรัฐ)
จังหวัดโอซากะ	37,934	358
จังหวัดเฮียวโงะ	19,788	187
เกียวโต	10,054	95
จังหวัดชิงะ	5,846	55
จังหวัดวากายามะ	3,579	34
จังหวัดนาระ	3,541	33
'เคฮันชิง'	80,741	762

จีดีพี (เฉลี่ย) ค.ศ. 2014[แก้]

ภูมิภาคคันไซและประเทศ 20 อันดับแรก^[21]

อันดับ	ประเทศ	จีดีพี (ในดอลลาร์สหรัฐ)
1	สหรัฐ	17.43 ล้านล้าน
2	จีน	10.53 ล้านล้าน
3	ญี่ปุ่น	4.85 ล้านล้าน
･･･
15	เม็กซิโก	1.30 ล้านล้าน
16	ตุรกี	934.1 พันล้าน
17	อินโดนีเซีย	891.1 พันล้าน
18	เนเธอร์แลนด์	881.0 พันล้าน
	('เคฮันชิง')	762.1 พันล้าน
19	ซาอุดีอาระเบีย	756.4 พันล้าน
20	สวิตเซอร์แลนด์	709.3 พันล้าน

อ้างอิง[แก้]

↑ Statistical Handbook of Japan. Statistics Bureau of Japan
↑ "2020年度国民経済計算（2015年基準・2008SNA） : 経済社会総合研究所 - 内閣府". 内閣府ホームページ (ภาษาญี่ปุ่น). สืบค้นเมื่อ 2023-05-18.
↑ "Abu Dhabi fastest-growing economy in MENA Region with GDP growth rate of 9.3% in 2022", added.gov.ae
↑ อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ citypopulation.de
↑ Japan Statistics Bureau - "2015 Census", retrieved June 27, 2021
↑ Brookings Institution report 2015, retrieved August 23, 2015
↑ Mastercard Worldwide - "Worldwide Centers of Commerce Index 2008" page 8 and 22, retrieved June 11, 2008
↑ NationMaster.com
↑ Japan Statistics Bureau - Definition of Major Metropolitan Area
↑ https://www.e-stat.go.jp/stat-search/file-download?statInfId=000031652963&fileKind=2 ^{[bare URL PDF]}
↑ "What are UEA?". Center for Spatial Information Science, the University of Tokyo. สืบค้นเมื่อ January 25, 2019.
↑ ^12.0 ^12.1 Kanemoto, Yoshitsugu. "Metropolitan Employment Area (MEA) Data". Center for Spatial Information Science, University of Tokyo. สืบค้นเมื่อ January 25, 2019.
↑ ^13.0 ^13.1 ^13.2 ^13.3 ^13.4 ^13.5 Kanemoto, Yoshitsugu. "Urban Employment Area (UEA) Code Table". Center for Spatial Information Science, University of Tokyo. สืบค้นเมื่อ January 25, 2019.
↑ ^14.0 ^14.1 "Greater Osaka population". เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-08-13. สืบค้นเมื่อ 2019-08-13.
↑ ^15.0 ^15.1 "Keihanshin population". เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-07-27. สืบค้นเมื่อ 2020-07-27.
↑ Redefining Global Cities
↑ Yoshitsugu Kanemoto. "Metropolitan Employment Area (MEA) Data". Center for Spatial Information Science, The University of Tokyo.
↑ Conversion rates - Exchange rates - OECD Data
↑ Yearly average currency exchange rates
↑ "Gross Prefecture Product 2014" (PDF). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2016-03-17. สืบค้นเมื่อ 2022-03-04.
↑ World Economic Outlook Database October 2017

[1] Statistical Handbook of Japan. Statistics Bureau of Japan

[2] "2020年度国民経済計算（2015年基準・2008SNA） : 経済社会総合研究所 - 内閣府". 内閣府ホームページ (ภาษาญี่ปุ่น). สืบค้นเมื่อ 2023-05-18.

[3] "Abu Dhabi fastest-growing economy in MENA Region with GDP growth rate of 9.3% in 2022", added.gov.ae

[citypopulation.de-4] อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ citypopulation.de

[mma-5] Japan Statistics Bureau - "2015 Census", retrieved June 27, 2021

[6] Brookings Institution report 2015, retrieved August 23, 2015

[7] Mastercard Worldwide - "Worldwide Centers of Commerce Index 2008" page 8 and 22, retrieved June 11, 2008

[nationmaster.com-8] NationMaster.com

[9] Japan Statistics Bureau - Definition of Major Metropolitan Area

[10] ttps://www.e-stat.go.jp/stat-search/file-download?statInfId=000031652963&fileKind=2 ^{[bare URL PDF]}

[11] "What are UEA?". Center for Spatial Information Science, the University of Tokyo. สืบค้นเมื่อ January 25, 2019.

[u-tokyo-12] 12.0 ^12.1 Kanemoto, Yoshitsugu. "Metropolitan Employment Area (MEA) Data". Center for Spatial Information Science, University of Tokyo. สืบค้นเมื่อ January 25, 2019.

[UEA_code-13] 13.0 ^13.1 ^13.2 ^13.3 ^13.4 ^13.5 Kanemoto, Yoshitsugu. "Urban Employment Area (UEA) Code Table". Center for Spatial Information Science, University of Tokyo. สืบค้นเมื่อ January 25, 2019.

[worldpopulationreview-14] 14.0 ^14.1 "Greater Osaka population". เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-08-13. สืบค้นเมื่อ 2019-08-13.

[macrotrends-15] 15.0 ^15.1 "Keihanshin population". เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-07-27. สืบค้นเมื่อ 2020-07-27.

[16] Redefining Global Cities

[UEA-17] Yoshitsugu Kanemoto. "Metropolitan Employment Area (MEA) Data". Center for Spatial Information Science, The University of Tokyo.

[18] Conversion rates - Exchange rates - OECD Data

[19] Yearly average currency exchange rates

[20] "Gross Prefecture Product 2014" (PDF). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2016-03-17. สืบค้นเมื่อ 2022-03-04.

[21] World Economic Outlook Database October 2017

[1]

[2]

[3]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]