จักรพรรดิเจิ้งเต๋อ

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
จักรพรรดิเจิ้งเต๋อ
จักรพรรดิจีน
จักรพรรดิพระองค์ที่ 11 แห่ง ราชวงศ์หมิง
ครองราชย์9 มิถุนายน พ.ศ. 2048 - 20 เมษายน พ.ศ. 2064
(15 ปี 316 วัน)
ข้อมูลส่วนพระองค์
พระราชสมภพ27 ตุลาคม พ.ศ. 2034
อำเภอซุ่นเถียน(順天府) เขตเป่ยจือลี่(北直隶), ราชวงศ์หมิง, (ปัจจุบันคือปักกิ่ง)
สวรรคต20 เมษายน พ.ศ. 2064 (29 พรรษา)
อ้ายเป้าฟ่าง(豹房) ราชอุทยานซีเยฺวี่ยน(ปัจจุบันคือจงหนานไห่), ปักกิ่ง, ราชวงศ์หมิง
ชื่อเต็ม
แซ่: จู Zhū (朱)
ชื่อแรก: โฮ้วจ้าว Houzhao (厚照)
รัชศก
เจิ้งเต๋อ (正德) 24 มกราคม พ.ศ. 2049 – 27 มกราคม พ.ศ. 2065
พระสมัญญานาม
จักรพรรดิเฉิงเทียน ต้าเต้า ยิ่งซู่หรุ่ย เจ๋อเจา เต๋อ เซียนกง หงเหวิน ซือเสี้ยวอี้
承天達道英肅睿哲昭德顯功弘文思孝毅皇帝
พระอารามนาม
หมิงอู่จง
明武宗
ฝังพระศพคางหลิง(康陵), สุสานหลวงราชวงศ์หมิง, ปักกิ่ง
พระราชบิดาจักรพรรดิหมิงเสี้ยวจง
พระราชมารดาจักรพรรดินีเซี่ยวคังจิง

จักรพรรดิเจิ้งเต๋อ (จีน: 正德帝; พินอิน: zhèngdé dì) มีพระปรมาภิไธยว่า สมเด็จพระจักรพรรดิหมิงอู่จง (จีน: 明武宗帝; พินอิน: míng wǔzōng dì) (26 ตุลาคม 1491 – 20 เมษายน 1521) เป็นจักรพรรดิองค์ที่ 11 ของราชวงศ์หมิง ครองราชย์ตั้งแต่ปี 1505 ถึง 1521 พระองค์เป็นพระราชโอรสองค์โตของจักรพรรดิหงจื้อ เจ้าชายจู โฮ่วจ้าว ขึ้นครองราชย์เมื่อพระชนมายุเพียง 14 พรรษา พร้อมกับศักราชเจิ้งเต๋อ หมายถึง คุณธรรมอันชอบธรรม

ในช่วงทศวรรษที่ 1510 จักรพรรดิเจิ้งเต๋อได้นำทัพปราบปรามราชวงศ์หยวนเหนือ และต่อสู้กับกบฏที่ก่อการโดยเจ้าชายอันฮวา และเจ้าชายหนิง จักรพรรดิเจิ้งเต๋อขึ้นชื่อเรื่องพฤติกรรมดั่งเด็กน้อย ไร้เดียงสา มักเอาแต่ใจตัวเอง ทำให้ถูกหลิวจิ่น ขันทีคนโปรดเอาเปรียบฉวยโอกาสโดยใช้ความไว้วางพระทัยจากจักรพรรดิกอบโกยทรัพย์สินเงินทองจากราชสำนักไปมหาศาล จักรพรรดิมีการติดต่อทางการทูตกับรัฐบาลมะละกาหลายครั้งเพื่อแสดงความกังวลร่วมกันเกี่ยวกับโปรตุเกส ผู้ที่ราชวงศ์หมิงเผชิญหน้าทางทหารหลายครั้ง ในที่สุด พระองค์สวรรคตด้วยพระอาการติดเชื้อหลังจากพลัดตกจากเรือขณะมึนเมาลงสู่แม่น้ำเหลือง จักรพรรดิเจิ้งเต๋อไม่มีพระราชโอรสสืบราชบัลลังก์ และผู้สืบทอดราชบัลลังก์คือเจ้าชายจูโฮ่วโชง พระญาติชั้นแรกของพระองค์

พระราชประวัติ[แก้]

เจ้าชายจูโฮ่วจ้าวถูกสถาปนาเป็นรัชทายาทตั้งแต่ทรงพระเยาว์ ด้วยเหตุที่พระราชบิดาไม่รับนางสนม จึงไม่ต้องเผชิญกับการแก่งแย่งชิงบัลลังก์กับเจ้าชายพระองค์อื่น ๆ (เจ้าชายจูโฮ่วเว่ย พระอนุชาสิ้นพระชนม์ตั้งแต่ยังเป็นทารก) เจ้าชายได้รับการศึกษาอย่างถ่องแท้ในวรรณกรรมขงจื๊อ แสดงให้เห็นถึงความเป็นเลิศในด้านการศึกษา เสนาบดีทั้งหลายของจักรพรรดิหงจื้อต่างคาดหวังว่า เจ้าชายจูโฮ่วจ้าว จะกลายเป็นจักรพรรดิผู้ทรงคุณธรรมและเฉลียวฉลาดเช่นเดียวกับพระราชบิดา

ในฐานะจักรพรรดิ[แก้]

เจ้าชายจูโฮ่วจ้าวขึ้นครองราชย์เป็นจักรพรรดิเจิ้งเต๋อและอภิเษกกับจักรพรรดินีเมื่อพระชนมายุ 14 พรรษา[1] ต่างจากพระราชบิดา จักรพรรดิเจิ้งเต๋อไม่สนพระทัยต่อการปกครองและจักรพรรดินี และละเลยงานราชการส่วนใหญ่ จักรพรรดิเจิ้งเต๋อมักถูกวิพากษ์วิจารณ์ว่ากระทำการต่าง ๆ โดยไร้ความคิด ไร้เหตุผล และไร้ประโยชน์[2] พระองค์แสดงให้เห็นถึงความขาดความรับผิดชอบในหลายโอกาส

จักรพรรดิเจิ้งเต๋อใช้ชีวิตอย่างหรูหราฟุ่มเฟือยลุ่มหลงในกามารมณ์ เป็นที่เลื่องลือว่าพระองค์โปรดการเที่ยวชมหอนางโลม และยังให้สร้างพระตำหนักที่เรียกว่า เป้าฝาง (豹房) หรือพระตำหนักเสือดาว นอกพระราชวังต้องห้าม ในช่วงแรก สถานที่แห่งนี้ถูกใช้เป็นที่เลี้ยงสัตว์หายาก เช่น เสือและเสือดาว เพื่อความบันเทิง ต่อมาจึงถูกใช้เป็นที่พำนักของหญิงสาวสวยเพื่อความสำราญพระราชหฤทัยส่วนพระองค์[3] พระองค์ยังได้พบกับหวัง หมันถาง (王满堂) หนึ่งในสนมเอกที่พระองค์โปรดปรานที่เป้าฝาง ครั้งหนึ่ง พระองค์ถูกเสือทำร้ายระหว่างออกไปล่าเสือจนได้รับบาดเจ็บสาหัส ทำให้ไม่สามารถออกว่าราชการได้เป็นเวลา 1 เดือน[2]

สวรรคต[แก้]

จักรพรรดิเจิ้งเต๋อสิ้นพระชนม์ในปี 20 เมษายน พ.ศ. 2064 เมื่อพระชนมายุได้ 29 พรรษา ก่อนที่พระองค์จะสวรรคต มีเรื่องเล่าว่าวันหนึ่งพระองค์เมาตกจากเรือและเกือบจมน้ำสวรรคตขณะล่องเรือในทะเลสาบในฤดูใบไม้ร่วงในปี พ.ศ. 2063 และการสวรรคตสืบเนื่องจากป่วยครั้งนี้ เนื่องจากพระองค์ไม่มีรัชทายาทสืบทอดราชบัลลังก์ จึงได้เลือกผู้สืบทอดจากพระญาติที่เป็นพระภาดา(ลูกพี่ลูกน้อง)ของพระองค์คือ "องค์ชายจูโฮ่วโชว" ซึ่งเป็นพระโอรสของอ๋องซิงพระปิตุลา(อา)ของจักรพรรดิเจิ้งเต๋อ เมื่อขึ้นครองราชย์จึงกลายเป็นที่รู้จักในนามจักรพรรดิเจียจิ้ง หลุมฝังพระบรมศพของพระองค์ตั้งอยู่ที่ คางหลิน ในสุสานหลวงราชวงศ์หมิง พระองค์ได้รับการถวายพระนามหลังสวรรคตว่า จักรพรรดิอี้

อ้างอิง[แก้]

  1. Timothy Brook (2010). The Troubled Empire: China in the Yuan and Ming Dynasties. Harvard University Press. p. 98. ISBN 978-0-674-04602-3.
  2. 2.0 2.1 Chase, Kenneth Warren. (2003). Firearms: A Global History to 1700. Cambridge University Press. ISBN 0-521-82274-2. p. 159.
  3. 毛奇齡. 明武宗外紀
ก่อนหน้า จักรพรรดิเจิ้งเต๋อ ถัดไป
จักรพรรดิหงจี่ จักรพรรดิจีน
(พ.ศ. 2048 - พ.ศ. 2064)
จักรพรรดิเจียจิ้ง|}