ข้าวแรมฟืน
 | บทความนี้ไม่มีการอ้างอิงจากแหล่งที่มาใด |
 ข้าวแรมฟืนแบบซุปข้น (ข้าวฟืนอุ่น หรือ โถ่พูอุ่น) | |
| ชื่ออื่น | ข้าวแรมคืน |
|---|---|
| แหล่งกำเนิด | ประเทศไทย (ภาคเหนือ), ประเทศพม่า (รัฐฉาน), ประเทศจีน (มณฑลยูนนาน) |
| ภูมิภาค | เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ |
| ส่วนผสมหลัก | ข้าว, น้ำปูนใส, ถั่ว |
| รูปแบบอื่น | ข้าวฟืนอุ่น (โถ่พูอุ่น) ข้าวแรมฟืนน้ำ ข้าวแรมฟืนยำ ข้าวแรมฟืนทอด |
ข้าวแรมฟืน หรือ ข้าวแรมคืน สันนิษฐานว่าเพี้ยนมาจากคำว่า เหลียงเฝิ่น (จีน: 凉粉) เป็นอาหารที่เป็นที่นิยมในหมู่ชาวจีนยูนนาน ไทลื้อ ไทเขิน และไทใหญ่ และได้แพร่หลายมาจนถึงภาคเหนือของประเทศไทย ทำจากข้าวโม่ละเอียด นำไปกวนกับน้ำปูนใสจนสุก ตักใส่ภาชนะให้แข็งตัว แล้วจึงตัดแบ่งรับประทาน ถ้าใส่แต่ข้าวอย่างเดียวมีสีขาวเรียกข้าวฟืนข้าว ใส่ถั่วลันเตาโม่พร้อมกับข้าวจะได้สีเหลืองเรียกข้าวฟืนถั่ว ถ้าใส่ถั่วลิสงโม่พร้อมข้าวจะได้สีม่วงอ่อน เรียกข้าวฟืนถั่วดิน และหากเป็นลักษณะคล้ายโจ๊กหรือซุปข้นสีเหลือง ราดบนเส้นสีเหลืองคล้ายเส้นหมี่ เรียกว่าข้าวแรมฟืนอุ่นหรือชีโต้วเฝิ่น (稀豆粉) ในบางพื้นที่เรียกว่าโถ่พูอุ่น การรับประทานมีได้หลายแบบ ถ้ารับประทานเป็นอาหารคาว จะผสมกับถั่วลิสงคั่ว งา พริก ซีอิ๊วและผักต่างๆ ถ้ารับประทานเป็นอาหารหวาน จะกินกับน้ำกะทิ ถ้ารับประทานเป็นอาหารว่างจะนำไปทอดแล้วจิ้มกับน้ำจิ้มรสเปรี้ยวหวาน ข้าวแรมฟืน ถือเป็นอาหารขึ้นชื่อของจังหวัดเชียงราย
อ้างอิง[แก้]
- สิริรักษ์ บางสุด และพลวัฒน์ อารมณ์. โอชะล้านนา. กรุงเทพฯ : แสงแดด, 2558, หน้า 191.