ข้ามไปเนื้อหา

การปล่อยเทอร์ไมออน

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

การปล่อยเทอร์ไมออน (อังกฤษ: thermionic emission) เป็นการไหลของตัวพาประจุที่ชักนำด้วยความร้อนจากพื้นผิวหรือเหนือกำแพงพลังงานศักย์ (potential-energy barrier) ปรากฏการณ์ดังกล่าวเกิดขึ้นเนื่องจากพลังงานความร้อนที่ให้แก่ตัวพาชนะฟังก์ชันงานของวัสดุ ตัวพาประจุเป็นได้ทั้งอิเล็กตรอนหรือไอออน ซึ่งในเอกสารข้อมูลสมัยก่อนบางทีเรียก "เทอร์ไมออน" หลังการปล่อย ประจุซึ่งมีขนาดเท่ากันและเครื่องหมายตรงข้ามกับประจุรวมจะถูกปล่อยทีแรกจะถูกทิ้งไว้ในบริเวณที่ปล่อย แต่หากอีมิเตอร์เชื่อมกับแบตเตอรี ประจุที่ถูกปล่อยไว้จะถูกประจุที่ปล่อยจากแบตเตอรีทำให้เป็นกลางเมื่อตัวพาประจุเคลื่อนออกจากอีมิเตอร์ และสุดท้ายอีมิเตอร์จะอยู่ในสถานะเดิมก่อนการปล่อย

ตัวอย่างคลาสสิกของการปล่อยเทอร์ไมออน คือ การปล่อยอิเล็กตรอนจากแคโทดร้อนสู่สุญญากาศ (หรือเรียก การปล่อยอิเล็กตรอนความร้อนหรือปรากฏการณ์เอดิสัน) ในหลอดสุญญากาศ แคโทดร้อนอาจเป็นได้ทั้งฟิลาเมนต์โลหะ ฟิลาเมนต์โลหะเคลือบผิว หรือโครงสร้างต่างหากของโลหะหรือคาร์ไบด์หรือโบไรด์ของโลหะทรานซิชัน การปล่อยสุญญากาศจากโลหะมักมีความสำคัญเฉพาะเมื่อมีอุณหภูมิสูงกว่า 1,000 เคลวิน (730 °C)