ฒ
บทความนี้ไม่มีการอ้างอิงจากแหล่งที่มาใด |
style|รูปพยัญชนะ
| ก | ข | ฃ | ค | ฅ | ฆ | ง | จ | ฉ | ช | ซ | ฌ | ญ | ฎ | ฏ | ฐ | ฑ | ฒ | ณ | ด | ต | ถ | ท | ธ | น | บ | ป | ผ | ฝ | พ | ฟ | ภ | ม | ย | ร | ล | ว | ศ | ษ | ส | ห | ฬ | อ | ฮ |ะ |–ั |า |–ํ |–ิ |' |"- |–ุ |–ู |เ |โ |ใ |ไ |–็ |–่ |–้ |–๊ |–๋ |–์ |–๎ |–ฺ |ๆ |๏ |๚ |๛ |┼ ฒ (ผู้เฒ่า) เป็นพยัญชนะ ตัวที่ 18 ในบรรดาพยัญชนะ 44 ตัวของอักษรไทย ในลำดับถัดจาก ฑ (มณโฑ) และก่อนหน้า ณ (เณร) ออกเสียงอย่าง ท (ทหาร) จัดอยู่ในกลุ่มอักษรต่ำ ในระบบไตรยางศ์ มีชื่อเรียกกำกับว่า “ฒ ผู้เฒ่า”
ปัจจุบันมีคำที่ขึ้นต้นด้วย ฒ อยู่คำเดียวคือ เฒ่า นอกเหนือจากนั้นใช้ประกอบกับคำที่มาจากภาษาบาลีหรือสันสกฤต ส่วนคำว่า "เถ้าแก่" เป็นคำยืมจากภาษาแต้จิ๋ว (頭家) แปลว่านายทุนใหญ่ ไม่เกี่ยวข้องกับผู้สูงอายุแต่อย่างใด
เสียง[แก้]
อักษร "ฒ" ตรงกับตัวเทวนาครี "ढ" ในภาษาบาลีสันสกฤตเป็นเสียง คล้าย "ด" แต่พ่นลมและม้วนลิ้น /ɖʰ/
แต่ภาษาไทยกลางและภาษาไทยใต้ พยัญชนะต้นให้เสียง /tʰ/ และพยัญชนะตัวสะกดให้เสียง /t̚/