ฆ

 style|รูปพยัญชนะ

| ก | ข | ฃ | ค | ฅ | ฆ | ง | จ | ฉ | ช | ซ | ฌ | ญ | ฎ | ฏ | ฐ | ฑ | ฒ | ณ | ด | ต | ถ | ท | ธ | น | บ | ป | ผ | ฝ | พ | ฟ | ภ | ม | ย | ร | ล | ว | ศ | ษ | ส | ห | ฬ | อ | ฮ |ะ |–ั |า |–ํ |–ิ |' |"- |–ุ |–ู |เ |โ |ใ |ไ |–็ |–่ |–้ |–๊ |–๋ |–์ |–๎ |–ฺ |ๆ |๏ |๚ |๛ |┼ ฆ เป็นพยัญชนะตัวที่ 6 ในบรรดาพยัญชนะ 44 ตัวของอักษรไทย ในลำดับถัดจาก ฅ และก่อนหน้า ง จัดอยู่ในกลุ่มอักษรต่ำในระบบไตรยางศ์ ออกเสียงอย่าง ค (ควาย) มีชื่อเรียกกำกับว่า "ฆ ระฆัง"

ฆ มักไม่ถูกใช้เป็นอักษรสำหรับหัวข้อลำดับ เช่นว่า ก. ข. ค. ง. จ. ฯลฯ ซึ่งข้าม ฆ. ไปเลย

เสียง

อักษร "ฆ" ตรงกับตัวอักษรเทวนาครีคือ "घ" และตรงกับเสียงเสียงกักเพดานอ่อนก้อง [gʰ] ในภาษาฮินดี

สำหรับภาษาไทยกลาง อักษร ฆ เป็นได้ทั้งพยัญชนะต้นพยางค์และพยัญชนะท้ายพยางค์ โดยแทนเสียงหยุด เพดานอ่อน ไม่ก้อง พ่นลม [kʰ] และเสียงหยุด เพดานอ่อน ไม่ก้อง ไม่ระเบิด [k̚] ตามลำดับ

ในการทับศัพท์คำภาษาอาหรับและมลายูใช้ ฆ แทนเสียง [ɣ] และในการทับศัพท์คำภาษาสเปนใช้ ฆ แทนเสียง [x] ทั้งในตำแหน่งต้นพยางค์และท้ายพยางค์