พระวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าวรานนท์ธวัช

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
พระวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าวรานนท์ธวัช
พระวรวงศ์เธอ ชั้น 5
พระองค์เจ้าชั้นตรี
ประสูติ19 สิงหาคม พ.ศ. 2465
จังหวัดพระนคร ประเทศสยาม
สิ้นพระชนม์15 กันยายน พ.ศ. 2533 (68 ปี)
กรุงเทพมหานคร ประเทศไทย
พระราชทานเพลิง8 ธันวาคม พ.ศ. 2533
พระเมรุวัดเทพศิรินทราวาส
พระชายาและหม่อม
พระบุตร
ราชสกุลจุฑาธุช
ราชวงศ์จักรี
พระบิดาสมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ เจ้าฟ้าจุฑาธุชธราดิลก กรมขุนเพ็ชรบูรณ์อินทราไชย
พระมารดาระวี จาตุรจินดา
ศาสนาศาสนาพุทธ
ยศที่ได้รับการแต่งตั้ง
รับใช้ ไทย
แผนก/สังกัดกองทัพอากาศไทย
ชั้นยศ เรืออากาศเอก

เรืออากาศเอก[1] พระวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าวรานนท์ธวัช (19 สิงหาคม พ.ศ. 2465 – 15 กันยายน พ.ศ. 2533) มีพระนามเดิมว่า หม่อมเจ้าวรานนท์ธวัช เป็นพระโอรสในสมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ เจ้าฟ้าจุฑาธุชธราดิลก กรมขุนเพ็ชรบูรณ์อินทราไชย ประสูติแต่ระวี จาตุรจินดา (สกุลเดิม ไกยานนท์) มีพระเชษฐภคินีต่างพระมารดาหนึ่งพระองค์ คือ พระวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าสุทธสิริโสภา ทั้งสองพระองค์ได้รับการเฉลิมพระยศเป็น พระวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าวรานนท์ธวัช ในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว เมื่อวันที่ 8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2470[2]

พระวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าวรานนท์ธวัช เคยทรงศึกษาที่โรงเรียนเทพศิรินทร์[3] ก่อนตามเสด็จพระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว ณ ประเทศอังกฤษ เมื่อปี พ.ศ. 2476 ทรงศึกษาที่โรงเรียนฮีทเมานต์ (Heath Mount) ในฮาร์ตฟอร์ดเชอร์ และทรงศึกษาต่อที่วิทยาลัยมาร์ลโบโรฮ์ (Marlborough College) และวิทยาลัยมักดาเลน (Magdalene College) มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์ เมื่อเกิดสงครามโลกครั้งที่สอง ทรงลาออกจากวิทยาลัย และสมัครเข้าเป็นนักบินกองทัพอากาศสหราชอาณาจักร เมื่อเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2485 พระองค์เป็นนักบินเครื่องบินขับไล่ซูเปอร์มารีน สปิตไฟร์ และทรงเข้าร่วมในการยกพลขึ้นบกที่นอร์ม็องดี ต่อมาในปี พ.ศ. 2488 พระองค์เป็นหนึ่งในสายลับเสรีไทยที่กระโดดร่มลงในประเทศไทย เพื่อร่วมปฏิบัติการแทรกซึมกับกองทัพอังกฤษ

หลังสงครามโลกครั้งที่สอง พระองค์ยังเป็นนักบินของกองทัพอากาศสหราชอาณาจักรอยู่อีก 15 ปี แล้วทรงลาออกมาเป็นนักบินของการบินไทย และทรงลาออกมาทรงก่อตั้งสายการบินแอร์สยาม เมื่อปี พ.ศ. 2508 เป็นสายการบินนานาชาติที่บินระหว่าง กรุงเทพมหานคร, ฮ่องกง โตเกียว, จังหวัดฟูกูโอกะ, โฮโนลูลู และลอสแอนเจลิส สายการบินนี้เลิกกิจการไปเมื่อปี พ.ศ. 2520

พระองค์เสกสมรสกับหม่อมพาเมล่า จุฑาธุช ณ อยุธยา (เดิม พาเมล่า สมี; 28 พฤษภาคม พ.ศ. 2472 — 16 มิถุนายน พ.ศ. 2561) เมื่อวันที่ 10 มิถุนายน พ.ศ. 2493 มีพระโอรส-ธิดา 2 คน ได้แก่

ต่อมาพระองค์เสกสมรสกับสมเด็จพระเจ้าพี่นางเธอ เจ้าฟ้ากัลยาณิวัฒนา กรมหลวงนราธิวาสราชนครินทร์ เมื่อวันที่ 24 กันยายน พ.ศ. 2512 อีกทั้งยังมีความสัมพันธ์กับเจ้ากอแก้วประกายกาวิล ณ เชียงใหม่ และศรีไศล สุชาตวุฒิ

พระวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าวรานนท์ธวัช สิ้นพระชนม์เนื่องจากติดเชื้อในกระแสพระโลหิต เมื่อวันที่ 15 กันยายน พ.ศ. 2533 สิริพระชันษา 68 ปี มีพระราชพิธีพระราชทานเพลิงพระศพเมื่อวันที่ 8 ธันวาคม พ.ศ. 2533 ณ พระเมรุ วัดเทพศิรินทราวาสราชวรวิหาร

พระเกียรติยศ[แก้]

พระอิสริยยศ[แก้]

  • หม่อมเจ้าวรานนท์ธวัช จุฑาธุช (19 สิงหาคม พ.ศ. 2465 — 8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2470)
  • พระวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าวรานนท์ธวัช (8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2470 — 15 กันยายน พ.ศ. 2533)

เครื่องราชอิสริยาภรณ์[แก้]

พงศาวลี[แก้]

อ้างอิง[แก้]

  1. แจ้งความสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานยศทหาร
  2. "ประกาศตั้งพระวรวงศ์เธอพระองค์เจ้า" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 44 (0ก): 253. 8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2470. {{cite journal}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)
  3. "หอเกียรติยศนักเรียนเก่า". สมาคมศิษย์เก่าโรงเรียนเทพศิรินทร์ ในพระบรมราชูปถัมภ์. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-07-25. สืบค้นเมื่อ 28 ตุลาคม 2562. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)
  4. ราชกิจจานุเบกษา, [http://www.ratchakitcha.soc.go.th/DATA/PDF/2473/D/3078.PDF
  • กิตติพงษ์ วิโรจน์ธรรมากูร, ย้อนรอยราชสกุลวงศ์ วังหลวง, 2545