แคลฟวิคอร์ด

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
แคลฟวิคอร์ด

แคลฟวิคอร์ด (อังกฤษ: clavichord; เรียกโดยย่อว่า clav แคลฟ หรือ clavi แคลฟวี) เป็นเครื่องดนตรีที่มีลักษณะคล้ายเปียโน เป็นเครื่องดนตรีประเภทลิ่มนิ้ว (Keybroad instruments) ในยุคแรก ๆ ประเภทเกิดเสียงได้ จากการดีดโดยมีสายเสียงที่ขึงไปตามส่วนรูปของกล่องไม้สี่เหลี่ยม กว้างประมาณ 2 ฟุต ยาวประมาณ 4 ฟุต มีแถวของลิ่มนิ้วประมาณ 3 อ็อกเทฟ ส่วนปลายสุดของคีย์จะมีกลไกการงัดหรือแตะของลิ่มทองเหลืองเล็ก ๆ เมื่อผู้เล่นกดคีย์ลงไปลิ่มทองเหลืองนี้ก็จะยกขึ้นและตีไปที่สายเสียงเพื่อทำให้เกิดเสียง แคลฟวิคอร์ดเป็นเครื่องดนตรีประเภทลิ่มนิ้วประเภทแรกที่สามารถเล่นได้ทั้งเบาและดังโดยเปลี่ยนแปลงน้ำหนักการกดคีย์ เสียงที่ได้จากแคลฟวิคอร์ดมีความไพเราะและนุ่มนวล

โยฮันน์ เซบาสเตียน บาค (ค.ศ.1685-1750) ได้ประพันธ์เพลงที่มีชื่อว่า "Well-Tempered Clavier" ซึ่งมี prelude and fugue จำนวน 48 บทสำหรับบรรเลงด้วยแคลฟวิคอร์ดโดยเฉพาะ โดยผลงานชิ้นนี้ถือเป็นผลงานชิ้นสำคัญของบาคเลยทีเดียว เนื่องจากบทเพลงสามารถดึงเอาจุดเด่นของลักษณะเสียงและเทคนิคของแคลฟวิคอร์ดให้บรรเลงได้อย่างไพเราะงดงาม