เจ้าชายจอร์จแห่งเดนมาร์ก
| เจ้าชายจอร์จ | |
|---|---|
| ดยุกแห่งคัมบาลันด์ | |
 | |
| พระราชสวามีในสมเด็จพระราชินีนาถเเห่งอังกฤษ สกอตแลนด์ เเละไอร์แลนด์ | |
| ดำรงพระยศ | 8 มีนาคม ค.ศ. 1702 - 1 พฤษภาคม ค.ศ. 1707 |
| พระราชสวามีในสมเด็จพระราชินีนาถแห่ง บริเตนใหญ่และไอร์แลนด์ | |
| ดำรงพระยศ | 1 พฤษภาคม ค.ศ. 1707 - 28 ตุลาคม ค.ศ. 1708 |
| ประสูติ | 2 เมษายน ค.ศ. 1653 โคเปนเฮเกน ประเทศเดนมาร์ก |
| สิ้นพระชนม์ | 28 ตุลาคม ค.ศ. 1708 (55 ปี 209 วัน) พระราชวังเค็นซิงตัน ประเทศอังกฤษ |
| พระชายา | สมเด็จพระราชินีนาถแอนน์แห่งบริเตนใหญ่ |
| พระบุตร | เจ้าชายวิลเลี่ยม ดยุกแห่งกลอสเตอร์ |
| ราชวงศ์ | ออลเดนบูร์ก |
| พระบิดา | พระเจ้าเฟรเดอริกที่ 3 แห่งเดนมาร์ก |
| พระมารดา | โซฟี อมาลีแห่งบรันสวิค-ลืนเบิร์ก |
เจ้าชายจอร์จ ดยุกแห่งคัมบาร์ลันด์ (The Prince George, Duke of Cumberland) (2 เมษายน ค.ศ. 1653 - 28 ตุลาคม ค.ศ. 1708) เจ้าชายจอร์จแห่งเดนมาร์กประสูติเมื่อวันที่ 2 เมษายน ค.ศ. 1653 ที่โคเปนเฮเกนในประเทศเดนมาร์ก เป็นพระโอรสองค์ที่สามของพระเจ้าเฟรเดอริกที่ 3 แห่งเดนมาร์กและ พระราชินีโซฟี อมาลี (Sophie Amalie of Brunswick-Lüneburg) เป็นพระสวามีในสมเด็จพระราชินีนาถแอนน์แห่งบริเตนใหญ่ ระหว่างวันที่ 8 มีนาคม ค.ศ. 1702 ถึงวันที่ 28 ตุลาคม ค.ศ. 1708 เจ้าชายจอร์จสิ้นพระชนม์เมื่อ 28 ตุลาคม ค.ศ. 1708 ที่พระราชวังเค็นซิงตัน ประเทศอังกฤษ พระศพตั้งอยู่ที่แอบบีเวสต์มินสเตอร์
ชีวิตในเดนมาร์ก[แก้]
เมื่อยังทรงพระเยาว์เจ้าชายจอร์จทรงได้รับการศึกษาจากอ็อตโต โกรท[1]ระหว่างปี ค.ศ. 1661 ถึงปี ค.ศ. 1665
ในปี ค.ศ. 1674 ทรงเป็นผู้หนึ่งผู้มีสิทธิได้รับเลือกตั้งให้เป็นพระมหากษัตริย์แห่งโปแลนด์คนหนึ่งโดยทรงได้รับการสนับสนุนจากพระเจ้าหลุยส์ที่ 14 แห่งฝรั่งเศส[2] แต่ทรงได้รับการเลี้ยงดูมาเป็นลูเธอรันอย่างเคร่งครัดซึ่งถ้าทรงได้รับเลือกก็ต้องทรงเปลี่ยนไปนับถือโรมันคาทอลิก. [3] แต่เจ้าชายจอร์จทรงมีความเหมาะสมในการเป็นพระสวามีของเจ้าหญิงแอนน์เพราะเดนมาร์กและอังกฤษเป็นประเทศโปรเตสแตนต์ด้วยกัน แม้ว่าในขณะนั้นโอกาสที่เจ้าหญิงแอนน์จะได้ขึ้นครองราชย์จะมีน้อยก็ตาม พระปิตุลาของเจ้าหญิงแอนน์ตกลงว่าแอนน์ควรจะแต่งงานกับเจ้าชายจอร์จซึ่งก็เป็นที่ตกลงโดยพระราชบิดาพระเจ้าเจมส์ที่ 2 พระเจ้าหลุยส์ที่ 14 ทรงพอพระทัยแต่เจ้าชายวิลเลียมแห่งออเรนจ์พระสวามีของพระขนิษฐาเจ้าหญิงแมรีไม่ทรงพอพระทัย[4]
พระสวามีในพระราชินีนาถแอนน์[แก้]
เจ้าชายจอร์จและเจ้าหญิงแอนน์ทรงเสกสมรสกันเมื่อวันที่28 กรกฎาคม ค.ศ. 1683 ที่พระราชวังเซนต์เจมส์ใน กรุงลอนดอน [5] หลังจากนั้นก็ทรงได้รับสัญชาติอังกฤษและทรงได้รับพระราชทานเครื่องราชอิศริยาภรณ์การ์เตอร์ และพระอิศริยยศเป็นดยุกแห่งคัมบาร์ลันด์, เอิร์ลแห่งเค็นดัล และ บารอนแห่งโวคคิงแฮม. [6] เจ้าชายจอร์จทรงได้รับเงินประจำปีจากรัฐสภาปีละ ƒ10,000 ในขณะที่เจ้าหญิงแอนน์ทรงได้รับ ƒ20,000 [7]
แม้ว่าจะทรงเป็นโปรเตสแตนต์ ตลอดพระชนม์ชีพแต่มิได้ทรงเปลี่ยนไปนับถือนิกายเชิร์ชออฟอิงแลนด์ที่พระชายาทรงเป็นประมุขสูงสุด ทรงยังเป็นลูเธอรันแม้ว่าจะหลังจากที่เจ้าหญิงแอนน์ขึ้นครองราชย์และทรงมีชาเปลเป็นการส่วนพระองค์[8]
ชีวิตการสมรสของพระองค์กับพระราชินีนาถแอนน์เป็นการสมรสที่มีความสุข พระราชินีนาถแอนน์ทรงพระครรภ์ถึง 18 ครั้ง ระหว่างปี ค.ศ. 1684 ถึงปี ค.ศ. 1700 แต่วิลเลียม ดยุกแห่งกลอสเตอร์ก็พระองค์เดียวที่รอดมาได้แต่ก็มาสิ้นพระชนม์ด้วยฝีดาษในปี ค.ศ. 1700 เมื่อพระชนมายุได้ 11 พรรษา ทฤษฎีหนึ่งกล่าวว่าเหตุที่ทรงแท้งมาโดยตลอดก็อาจจะเป็นเพราะเจ้าชายจอร์จประชวรด้วยโรคซิฟิลิส อีกทฤษฎีหนึ่งกล่าวว่าแอนน์อาจจะทรงถ่ายทอดเชื้อ haemolytic ให้กับพระทารกที่เพิ่งประสูติ (Rhesus disease).
กลุ่มทางสังคมและทางการเมืองของทั้งสองพระองค์เรียกกันว่า “Cockpit Circle” ตามสถานที่ประทับในกรุงลอนดอนที่ปัจจุบันเป็นถนนดาวน์นิงในเวสต์มินสเตอร์) หลังจากที่พระขนิษฐาเจ้าหญิงแมรีทรงเสกสมรสกับเจ้าชายวิลเลียมแห่งออเร้นจ์แล้วก็ทรงย้ายไปเนเธอแลนด์ตามพระสวามี ฝ่ายโปรเตสแตนต์ที่เป็นปฏิปักษ์ต่อพระเจ้าเจมส์ที่ 2 ก็หันความสนใจไปยังเจ้าหญิงแอนน์และจอร์จแทนที่จะเป็นเจ้าหญิงแมรีผู้เป็นรัชทายาทโดยพฤตินัย ในปีค.ศ. 1688 การตัดสินพระทัยในการละทิ้งพระเจ้าเจมส์ของเจ้าชายวิลเลียม, เจ้าหญิงแมรี, เจ้าชายจอร์จ และเจ้าหญิงแอนน์เป็นสิ่งสำคัญที่เป็นความมีสิทธิในการเป็นพระมหากษัตริย์ของพระเจ้าเจมส์เริ่มลดถอยลงและในที่สุดก็นำมาซึ่งการปฏิวัติอันรุ่งโรจน์ ในปีค.ศ. 1689 ที่นำโดยเจ้าชายวิลเลียมและสนับสนุนโดยเจ้าชายจอร์จ จอร์จทรงได้รับตำแหน่งเป็นผู้บังคับบัญชากองเรือสูงสุดแต่ก็ถูกยกเลิกในปีต่อมา
เมื่อพระเจ้าเจมส์ที่ 2 ทรงทำพิธีราชาภิเษกในปี ค.ศ. 1685 เจ้าชายวิลเลียมไม่ทรงยอมเข้าร่วมพิธีเพราะเจ้าชายจอร์จผู้เป็นสมาชิกในกลุ่มเจ้านายยุโรปทรงมีฐานะที่เหนือกว่า แต่ความเคลือบแคลงใจนี้ก็มาหายไประหว่างการปฏิวัติแต่ก็ยังไม่หายสนิทและยังมีผลกระทบกระเทือนต่อความสัมพันธ์ระหว่างสองพระองค์เรื่อยมาจนเมื่อพระราชินีนาถแมรีที่ 2 เสด็จสวรรคตอย่างกะทันหันในปี ค.ศ. 1694 แต่เจ้าชายจอร์จก็มิได้มีตำแหน่งหน้าที่สำคัญอย่างใดจนมาถึงรัชสมัยของพระชายาที่เริ่มในปี ค.ศ. 1702
เจ้าชายจอร์จมีพระปรีชาสามารคในการเป็นผู้บริหารการทหารและทรงดำรงตำแหน่งผู้บังคับบัญชาทหารสูงสุดระหว่างปี ค.ศ. 1702 ถึงปี ค.ศ. 1708 เมื่อเจ้าชายจอร์จสิ้นพระชนม์ในปี ค.ศ. 1708 พระราชินีนาถแอนน์ก็ทรงโศรกเศร้าจนไม่ยอมแต่งตั้งผู้ใดแทนตำแหน่งที่เจ้าชายจอร์จเคยทำ แต่ในที่สุดก็ทรงต้องยอมเพราะไม่ทรงทนกับการที่จะต้องลงพระนามในเอกสารที่เจ้าชายจอร์จเคยเป็นผู้ลงพระนาม
อ้างอิง[แก้]
- ↑ Michael A. Beatty, The English Royal Family of America, from Jamestown to the American Revolution
- ↑ Zbigniew Wójcik, Jan Sobieski, p. 215. Warsaw 1982
- ↑ Michael A. Beatty, The English Royal Family of America, from Jamestown to the American Revolution
- ↑ Winston S. Churchill, Marlborough
- ↑ Michael A. Beatty, The English Royal Family of America, from Jamestown to the American Revolution
- ↑ Michael A. Beatty, The English Royal Family of America, from Jamestown to the American Revolution
- ↑ Winston S. Churchill, Marlborough
- ↑ Michael A. Beatty, The English Royal Family of America, from Jamestown to the American Revolution
ดูเพิ่ม[แก้]
- บุคคลที่เกิดในปี พ.ศ. 2196
- บุคคลที่เสียชีวิตในปี พ.ศ. 2251
- เจ้าชายนอร์เวย์
- เจ้าชายเดนมาร์ก
- ราชวงศ์อังกฤษ
- บุคคลจากโคเปนเฮเกน
- เจ้าชายพระราชสวามี
- คู่อภิเษกสมรสในพระมหากษัตริย์อังกฤษ
- คู่อภิเษกสมรสในพระมหากษัตริย์สกอตแลนด์
- ราชวงศ์อ็อลเดินบวร์ค
- คู่อภิเษกสมรสในพระมหากษัตริย์ไอร์แลนด์
- ดยุกแห่งคัมบาลันด์
- ไนต์ออฟเดอะการ์เตอร์
- แอนน์ สมเด็จพระราชินีนาถแห่งบริเตนใหญ่
- จอมพลสูงสุด