มะเม่า

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
มะเม่า
การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์
อาณาจักร: Plantae
ไม่ได้จัดลำดับ: Angiosperms
ไม่ได้จัดลำดับ: Eudicots
ไม่ได้จัดลำดับ: Rosids
อันดับ: Malpighiales
วงศ์: Phyllanthaceae
เผ่า: Antidesmeae
สกุล: Antidesma
สปีชีส์: A.  thwaitesianum
ชื่อทวินาม
Antidesma thwaitesianum
Mull. Arg.

มะเม่า หรือ หมากเม่า (ชื่อวิทยาศาสตร์: Antidesma thwaitesianum) ทางพิษณุโลกเรียกเม่าหลวง ระนองเรียกมัดเซ เป็นไม้ยืนต้นในสกุล Antidesma ใบเดี่ยว สีเขียวเป็นมัน โคนใบเรียวมน ดอกออกเป็นช่อ ตามซอกใบและปลายกิ่ง ดอกแยกเพศแยกต้น ผลกลม ออกรวมกันเป็นพวง ผลอ่อนสีเขียว เมื่อสุกเป็นสีแดง สุกเต็มที่เปลี่ยนเป็นสีดำ พบมากทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย

การใช้ประโยชน์[แก้]

ผลรับประทานได้ มีรสเปรี้ยว โดยรับประทานเป็นผลไม้สดหรือแปรรูปเป็นน้ำผลไม้ ไวน์ แยม น้ำส้มสายชู นอกจากนี้ยังมีสรรพคุณเป็นยาระบาย ช่วยบำรุงสายตา ใบอังไฟแล้วประคบ แก้อาการฟกช้ำ และมีสารอาหารจำนวนมาก เช่น วิตามินซี วิตามินอี สารต้านอนุมูลอิสระ

อ้างอิง[แก้]

  • เศรษฐมันต์ กาญจนกุล.มะเม่า ใน ผลไม้ในเมืองไทย. กทม. เศรษฐศิลป์. 2555 หน้า 18-19หน้า 73