ไม้ต้น

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ต้นซากูระ

ต้นไม้ คือ พืชนานปีซึ่งมีลำต้นยาวและรับน้ำหนักกิ่งแขนงและใบได้ โดยมีเนื้อไม้ที่ช่วยทรงตัวได้โดยลำพัง การนิยามคำว่า "ต้นไม้" ในความหมายแบบแคบรวมเฉพาะพืชที่มีเนื้อไม้แข็ง (woody plant หรือ wood) และมีเนื้อเยื่อเจริญในชั้นเปลือกนอก (cambium) เจริญไปเป็นกิ่งและราก[1] หรือใช้ประโยชน์จากเนื้อไม้ (lumber) หรือพืชที่มีความสูงกว่าที่กำหนดเท่านั้น ในความหมายแบบกว้าง ต้นไม้ รวมไปถึง ปาล์ม เฟิร์นต้น กล้วยและไผ่

ไม้ต้นมักมีอายุยืน[2] บางต้นอยู่ได้หลายพันปี ต้นที่สูงที่สุดบนโลกมีความสูง 115.6 เมตร และมีความสูงได้มากที่สุดตามทฤษฎี 130 เมตร[3] ไม้ต้นอุบัติขึ้นบนโลกเป็นเวลาราว 370 ล้านปีแล้ว ไม้ต้นมิใช่กลุ่มทางอนุกรมวิธาน แต่เป็นกลุ่มพืชไม่เกี่ยวข้องกันที่วิวัฒนาลำต้นและกิ่งไม้เพื่อให้สูงเหนือพืชอื่นและใช้ประโยชน์จากแสงอาทิตย์ให้ได้มากที่สุด

อ้างอิง[แก้]

  1. บุตรดีวงศ์, นัฏฐรินีย์. "แคมเบียม (cambium)". www.nsm.or.th.
  2. Petit, Rémy J.; Hampe, Arndt (2006). "Some Evolutionary Consequences of Being a Tree" (PDF). Annual Review of Ecology, Evolution, and Systematics. 37: 187–214. doi:10.1146/annurev.ecolsys.37.091305.110215. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2014-01-16. สืบค้นเมื่อ 2016-05-19.
  3. Koch, George W.; Sillett, Stephen C.; Jennings, Gregory M.; Davis, Stephen D. (2004). "The limits to tree height" (PDF). Letters to Nature. Nature Publishing Group. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2012-10-21. สืบค้นเมื่อ 2012-10-08.{{cite web}}: CS1 maint: multiple names: authors list (ลิงก์)