ไนไดจิง
| ประเทศญี่ปุ่นก่อนสมัยใหม่ | |
|---|---|
 | |
| ส่วนหนึ่งของชุดการเมืองการปกครองในยุคนะระและยุคเฮอัง | |
| ไดโจกัง (สภาอำมาตย์) | |
อัครมหาเสนาบดี / ประธานสภา | ไดโจไดจิง |
| มหาเสนาบดีฝ่ายซ้าย | ซาไดจิง |
| มหาเสนาบดีฝ่ายขวา | อูไดจิง |
| มหาเสนาบดีกลาง | ไนไดจิง |
| อำมาตย์ใหญ่ | ไดนะงง |
| อำมาตย์กลาง | ชูนะงง |
| อำมาตย์น้อย | โชนะงง |
| กรมทั้งแปด | |
กรมบริหารกลาง | นะกะสึกะซะโช |
| กรมพิธีการ | ชิคิบุโช |
| กรมอาลักษณ์ | จิบุโช |
| กรมมหาดไทย | มิมบุโช |
| กรมกลาโหม | เฮียวบุโช |
| กรมยุติธรรม | เกียวบุโช |
| กรมคลัง | โอคุระโช |
| กรมวัง | คุไนโช |
ไนไดจิง (ญี่ปุ่น: 内大臣; โรมาจิ: Naidaijin; ทับศัพท์: uchi no otodo) หมายถึง "มหาเสนาบดีกลาง" เป็นตำแหน่งโบราณในราชสำนักของญี่ปุ่น บทบาทและอำนาจหน้าที่แตกต่างกันไปในช่วงก่อน ยุคเมจิ ของประวัติศาสตร์ญี่ปุ่น แต่โดยทั่วไปยังคงเป็นตำแหน่งที่สำคัญภายใต้ ประมวลกฎหมายไทโฮ[1]
ประวัติ[แก้]
ก่อนยุคเมจิ[แก้]
ตำแหน่งไนไดจิงเกิดขึ้นก่อน ประมวลกฎหมายไทโฮ ฉบับ ค.ศ. 701 ฟุจิวะระ โนะ คะมะตะริ เป็นคนแรกที่ได้รับการแต่งตั้งให้ดำรงตำแหน่งใน ค.ศ. 669 หลังจากการแต่งตั้ง ฟุจิวะระ โนะ มิชิตะกะ ในปี ค.ศ. 989 ตำแหน่งก็กลายเป็นที่ยอมรับอย่างถาวร แต่ก็ยังอยู่ต่ำกว่า อูไดจิง ("มหาเสนาบดีขวา") และ ซาไดจิง ("มหาเสนาบดีซ้าย")
ยุคเมจิและหลังจากนั้น[แก้]
ตำแหน่งถูกพัฒนาในสมัยเมจิ ในปี ค.ศ. 1885 ได้รับการตั้งชื่อใหม่เพื่อหมายถึง ผู้รักษาพระราชลัญจกรของญี่ปุ่น ในราชสำนัก[2] ในปีนั้นตำแหน่งนายกรัฐมนตรีหรือหัวหน้าคณะรัฐมนตรีของรัฐบาลคือ ไดโจไดจิง ได้รับการฟื้นฟู ในเดือนธันวาคม ซันโจ ซาเนโทมิ ได้ถวายฎีกาต่อจักรพรรดิเพื่อยุบเลิกตำแหน่งของเขา และจากนั้นเขาก็ได้รับการแต่งตั้งให้เป็น ไนไดจิง หรือผู้รักษาพระราชลัญจกรในทันที[3]
ตำแหน่งของผู้รักษาพระราชลัญจกรนั้นเหมือนกับ ไนไดจิงในแง่ของชื่อเท่านั้นไม่ใช่ในแง่ของการใช้งานหรืออำนาจ[4]
ลักษณะของตำแหน่งพัฒนาต่อไปใน ยุคไทโช และ ยุคโชวะ ตำแหน่งนี้ถูกยกเลิกเมื่อวันที่ 24 พฤศจิกายน ค.ศ. 1945[5]
ดูเพิ่ม[แก้]
บันทึก[แก้]
- ↑ Titsingh, Isaac. (1834). Annales des empereurs du japon, p. 425.
- ↑ Dus, Peter. (1988). The Cambridge History of Japan: The Twentieth Century, pp. 59, 81.
- ↑ Ozaki, p. 86.
- ↑ Unterstein (in German): Ranks in Ancient and Meiji Japan (in English and French), pp. 6, 27.
- ↑ Glossary | Birth of the Constitution of Japan
อ้างอิง[แก้]
- (ญี่ปุ่น) Asai, T. (1985). Nyokan Tūkai. Tokyo: Kōdansha.
- Dickenson, Walter G. (1869). Japan: Being a Sketch of the History, Government and Officers of the Empire. London: W. Blackwood and Sons. OCLC 10716445
- Ozaki, Yukio. (2001). The Autobiography of Ozaki Yukio: The Struggle for Constitutional Government in Japan. [Translated by Fujiko Hara]. Princeton: Princeton University Press. ISBN 0-691-05095-3 (cloth)
- (ญี่ปุ่น) Ozaki, Yukio. (1955). Ozak Gakudō Zenshū. Tokyo: Kōronsha.
- Sansom, George (1958). A History of Japan to 1334. Stanford: Stanford University Press. ISBN 978-0-8047-0523-3
- Dus, Peter. (1988). The Cambridge History of Japan: the Twentieth Century, Vol. 6. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 0-521-22357-1
- Ozaki, Yukio. (2001). The Autobiography of Ozaki Yukio: The Struggle for Constitutional Government in Japan. [Translated by Fujiko Hara]. Princeton: Princeton University Press. ISBN 0-691-05095-3 (cloth)
- Screech, Timon. (2006). Secret Memoirs of the Shoguns: Isaac Titsingh and Japan, 1779-1822. London: Routledge Curzon. ISBN 0-7007-1720-X
- (ฝรั่งเศส) Titsingh, Isaac. (1834). [Siyun-sai Rin-siyo/Hayashi Gahō, 1652], Nipon o daï itsi ran; ou, Annales des empereurs du Japon. Paris: Oriental Translation Fund of Great Britain and Ireland.
- Varley, H. Paul, ed. (1980). [ Kitabatake Chikafusa, 1359], Jinnō Shōtōki ("A Chronicle of Gods and Sovereigns: Jinnō Shōtōki of Kitabatake Chikafusa" translated by H. Paul Varley). New York: Columbia University Press. ISBN 0-231-04940-4