แคทะพัลต์

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
แผนภาพพื้นฐานของแคทะพัลต์

แคทะพัลต์ (อังกฤษ: catapult) เป็นอุปกรณ์วิถีศาสตร์ที่ใช้ยิงวัตถุเป็นระยะทางไกล ๆ โดยไม่ต้องอาศัยอุปกรณ์ระเบิด โดยเฉพาะอย่างยิ่งเครื่องยนต์ล้อม (siege engine) ในยุคโบราณและยุคกลางหลายชนิด[1] ในการใช้นับแต่โบราณกาล แคทะพัลต์ได้รับการพิสูจน์แล้วว่าเป็นกลไกที่ทรงประสิทธิภาพมากที่สุดอย่างหนึ่งในยามสงคราม ในสมัยใหม่ คำนี้ใช้กับอุปกรณ์ตั้งแต่อุปกรณ์มือถือ (เรียก "หนังสติ๊ก") ไปจนถึงกลไกสำหรับการปล่อยอากาศยานจากเรือ

แคทะพัลต์แรกสุดมีอายุอย่างน้อยถึงศตวรรษที่ 4 ก่อนคริสตกาลด้วยการประดิษฐ์แมนกะเนลในจีนโบราณ ซึ่งเป็นเทรบูเชตเสียดทานและแคทะพัลต์ชนิดหนึ่ง มีระบุว่าพระเจ้าอชาตศัตรูแห่งแคว้นมคธทรงใช้อาวุธดังกล่าวครั้งแรก ๆ ในการณรงค์ต่อพวกลิจฉวี[2] แคทะพัลต์กรีกสมัยแรกถือกำเนิดขึ้นเมื่อราวศตวรรษที่ 1 ก่อนคริสตกาล

อ้างอิง[แก้]

  1. Gurstelle, William (2004). The art of the catapult: build Greek ballista, Roman onagers, English trebuchets, and more ancient artillery. Chicago: Chicago Review Press. ISBN 978-1-55652-526-1. OCLC 54529037.
  2. Singh, U. (2008). A History of Ancient and Early Medieval India: From the Stone Age to the 12th Century. Pearson Education. p. 272. ISBN 9788131711200. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 3, 2014. สืบค้นเมื่อ October 5, 2014.