เขตพิเศษของโตเกียว

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
(เปลี่ยนทางจาก แขวงพิเศษของโตเกียว)
เขตพิเศษของโตเกียว

東京特別区
ที่ตั้งในสีเขียว
ที่ตั้งในสีเขียว
ที่ตั้งของเขตพิเศษของโตเกียว
ประเทศญี่ปุ่น
เกาะฮนชู
ภูมิภาคคันโต
จังหวัดโตเกียว
พื้นที่
 • เขตพิเศษ627.57 ตร.กม. (242.31 ตร.ไมล์)
ประชากร
 (1 มิถุนายน ค.ศ. 2020)
 • เขตพิเศษ9,693,701 คน
 • ความหนาแน่น15,446 คน/ตร.กม. (40,000 คน/ตร.ไมล์)

เขตพิเศษ (ญี่ปุ่น: 特別区โรมาจิtokubetsu-kuทับศัพท์: โทกูเบ็ตสึ-กุ) เป็นเขตการปกครองระดับเทศบาลในมหานครโตเกียวซึ่งมีอยู่ทั้งหมด 23 เขต โดยในอดีตถือเป็นส่วนของนครโตเกียว อันเป็นเมืองหลวงของจังหวัดโตเกียว (東京府 โตเกียว-ฟุ) ต่อมาในปี ค.ศ. 1943 ได้มีการจัดตั้งมหานครโตเกียวขึ้นเป็นเขตปกครองรูปแบบพิเศษ และมีการแบ่งนครโตเกียวออกเป็น 23 เขต แต่ละเขตมีสิทธิเลือกตั้งนายกเทศมนตรีประจำเขตและปกครองตัวเองโดยอิสระจากมหานครโตเกียว ตามกฎหมายการปกครองส่วนท้องถิ่นของญี่ปุ่น (地方自治法 ชิโฮ-จิชิ-โฮ) ชาวญี่ปุ่นมักเรียกทั้งเขตทั้ง 23 อย่างง่าย ๆ ว่า "นิจูซังกุ" (23区)

ประวัติ[แก้]

ก่อนปี ค.ศ. 1943 กรุงโตเกียวถือเป็นจังหวัดหนึ่งเทียบเท่ากับจังหวัดอื่น ๆ และในจังหวัดโตเกียวก็ประกอบด้วยหลาย ๆ เทศบาล เทศบาลนครโตเกียวถือเป็นหนึ่งในนั้นและถือเป็นเมืองหลวงของจังหวัดโตเกียว และในนครโตเกียวก็แบ่งออกเป็น 35 เขต

วันที่ 15 มีนาคม ค.ศ. 1943 มีการยุบเทศบาลนครโตเกียว จังหวัดโตเกียวถูกยกฐานะเป็นกรุงโตเกียว ทั้ง 35 เขตถูกโอนไปขึ้นตรงกับองค์การปกครองกรุงโตเกียว[1]

วันที่ 15 มีนาคม ค.ศ. 1947 จากเดิมที่นครโตเกียวมี 35 เขต ถูกแบ่งใหม่ให้เป็น 22 เขต

วันที่ 3 พฤษภาคม ค.ศ. 1947 ได้มีการประกาศใช้กฎหมายการปกครองส่วนท้องถิ่นของญี่ปุ่น เป็นผลให้เขตทั้ง 22 เขตเดิม ยกฐานะขึ้นเป็นเขตพิเศษของกรุงโตเกียว

วันที่ 1 สิงหาคม ค.ศ. 1947 ได้มีการประกาศให้เขตเนริมะ เป็นเขตพิเศษที่ 23 ของกรุงโตเกียว

ตั้งแต่ทศวรรษที่ 1970 เป็นต้นมา เขตพิเศษของกรุงโตเกียวได้รับอำนาจบริหารที่อิสระกว่าเทศบาลในจังหวัดอื่น แต่ละเขตสามารถเลือกนายกเทศมนตรีเขต (区長 kuchō) และสภาเขต (区議会 kugikai) ของตัวเอง

ใน ค.ศ. 2000 รัฐสภาของญี่ปุ่นมอบอำนาจการปกครองส่วนท้องถิ่น (地方公共団体 ชิโฮ โคเกียว ดันไต) ให้เขตพิเศษทั้ง 23 เขตของกรุงโตเกียว ส่งผลให้แต่ละเขต (区 กุ) มีฐานะเทียบเท่ากับนคร (市 ชิ)

เขตพิเศษต่าง ๆ มีขนาดต่างกันตั้งแต่ 10–60 ตารางกิโลเมตร และจำนวนประชากรก็ต่างกันตั้งแต่ 40,000–830,000 คน บางเขตมีเกาะที่มนุษย์สร้างขึ้นโดยการถมทะเล เขตที่มีประชากรมากที่สุดคือเขตเซตางายะ (世田谷区 Setagaya-ku) และเขตที่มีขนาดใหญ่ที่สุดคือเขตโอตะ

จำนวนประชากรของเขตพิเศษทั้ง 23 เขตของกรุงโตเกียวจากการสำรวจจำนวนประชากรเมื่อวันที่ 1 ตุลาคม ค.ศ. 2010 มีจำนวน 8,846,580 คน[2] คิดเป็น 2 ใน 3 ของประชากรของกรุงโตเกียว และ 1 ใน 4 ของประชากรในกรุงโตเกียวและปริมณฑล (首都圏 ชุโตเก็ง) มีความหนาแน่นประชากร 13,800 คนต่อตารางกิโลเมตร

รายชื่อเขตพิเศษ (เรียงลำดับตามตัวอักษรโรมัน)[แก้]

แผนที่มหานครโตเกียวในปัจจุบัน สีเหลืองแสดงถึง 23 เขตพิเศษในโตเกียว และสีเขียวแสดงถึงนคร เมือง และหมู่บ้านอื่น ๆ ในมหานครโตเกียว

*จำนวนประชากร ณ เดือนมิถุนายน ค.ศ. 2007

เขต คันจิ
(ตัวโรมัน)
ประขากร* ความหนาแน่น
(/กม.²)
พื้นที่
(กม.²)
ย่านที่มีชื่อเสียง
อาดาจิ 足立区
(Adachi-ku)
629,392 11,830.68 53.20 อายาเซะ, คิตะเซ็นจู, ทาเกโนะสึกะ
อารากาวะ 荒川区
(Arakawa-ku)
194,777 18,262.25 10.20 อารากาวะ, มาจิยะ, นิปโปริ, มินามิเซ็นจู
บุงเกียว 文京区
(Bunkyō-ku)
194,933 16,009.28 11.31 ฮนโง, ยาโยอิ, ฮากุซัน
ชิโยดะ 千代田区
(Chiyoda-ku)
43,802 3,763.06 11.64 นางาตะโจ, คาซูมิงาเซกิ, โอเตมาจิ, มารูโนอูจิ, อากิฮาบาระ, ยูรากุโช, ไอดะบาชิ
ชูโอ 中央区
(Chūō-ku)
104,997 10,344.53 10.15 นิฮมบะชิ, คะยะบะโจ, กินซะ, สึกิจิ, ฮัจโจโบะริ, ชินกะวะ, สึกิชิมะ, คะจิโดะกิ, สึกุดะ,
เอโดงาวะ 江戸川区
(Edogawa-ku)
661,386 13,264.86 49.86 คะซะอิ, โคะอิวะ
อิตาบาชิ 板橋区
(Itabashi-ku)
529,059 16,445.72 32.17 อิตาบาชิ, ทากาชิมะไดระ
คัตสึชิกะ 葛飾区
(Katsushika-ku)
428,066 12,286.62 34.84 ทะเตะอิชิ, อะโอะโตะ
คิตะ 北区
(Kita-ku)
330,646 15,885.67 20.59 อะกะบะเนะ, โอจิ, ทะบะตะ
โคโต 江東区
(Kōtō-ku)
436,337 10,963.24 39.8 คิบะ, อะริอะเกะ, คะเมโดะ, โทโยโช, มนเซ็นนะกะโช, ฟุกะงะวะ, คิโยะซุมิ, ชิระกะวะ, เอ็ทชูจิมะ, ซุนะมะจิ, อะโอะมิ
เมงูโระ 目黒区
(Meguro-ku)
267,798 18,217.55 14.70 เมะงุโระ, นะกะเมะงุโระ, จิยุงะโอะกะ
มินาโตะ 港区
(Minato-ku)
205,196 10,088.30 20.34 อะกะซะกะ, รปปงงิ, โอะไดบะ, ชินบะชิ, ชินะงะวะ, โทะระโนะมง, อะโอะยะมะ, อะซุบุ, ฮะมะมะสึโช, ทะมะจิ
นากาโนะ 中野区
(Nakano –ku)
312,939 20,097.82 15.59 นะกะโนะ
เนริมะ 練馬区
(Nerima-ku)
702,202 14,580.61 48.16 เนะริมะ, โออิซุมิ, ฮิกะริงะโอะกะ
โอตะ 大田区
(Ōta-ku)
674,590 11,345.27 59.46 โอโมะริ, คะมะตะ, ฮะเนะดะ, เด็งเอ็งโจฟุ
เซตางายะ 世田谷区
(Setagaya-ku)
855,416 14,728.23 58.08 เซะตะงะยะ, คิตะซะวะ, คิตุตะ, คะระซุยะมะ, ทะมะงะวะ
ชิบูยะ 渋谷区
(Shibuya-ku)
205,512 13,337.13 15.11 ชิบุยะ, เอะบิซุ, ฮะระจุกุ, ฮิโระโอะ, , เซ็นดะงะยะ, โยะโยะงิ
ชินางาวะ 品川区
(Shinagawa-ku)
353,887 15,576.01 22.72 ชินะงะวะ, โกะตันดะ, โอซะกิ
ชินจูกุ 新宿区
(Shinjuku-ku)
309,463 16,975.48 18.23 ชินจุกุ, ทะกะดะโนะบะบะ, โอกุโบะ, คะงุระซุกะ, อิจิงะยะ
ซูงินามิ 杉並区
(Suginami-ku)
534,981 15,725.49 34.02 โคเอ็นจิ, อะซะงะยะ, โอะงิกุโบะ
ซูมิดะ 墨田区
(Sumida-ku)
237,433 16,079.49 13.75 คินชิโช, โมะริชิตะ, เรียวโงะกุ
โทชิมะ 豊島区
(Toshima-ku)
256,009 19,428.44 13.01 อิเคะบุกุโระ, โคะมะโงะเมะ, เซ็งกะวะ, ซุงุโมะ
ไทโต 台東区
(Taitō-ku)
168,277 16,139.38 10.08 อูเอโนะ, อาซากูซะ
รวมทั้งหมด 8,637,098 13,890.25 621.81

สถานที่ที่มีชื่อเสียง[แก้]

ย่านกินซะ (銀座 Ginza)
ย่านมารูโนอูจิ (丸の内 Marunouchi)
เขตชิบูยะ (渋谷区 Shibuya-ku)
เขตชินจูกุ (新宿区 Shinjuku-ku)
สะพานสายรุ้ง (レインボーブリッジ Reinbō burijji) และ โตเกียวทาวเวอร์ (東京タワー Tōkyō tawā)

สถานที่ที่มีชื่อเสียงในย่านต่าง ๆ เขตพิเศษทั้ง 23 เขตมีดังต่อไปนี้

  • อากาซากะ (赤坂 Akasaka) : อยู่ในเขตมินาโตะ เป็นย่านที่มีภัตตาคารร้านอาหาร สถานบันเทิง และโรงแรมมากมาย นอกจากนี้ยังมีถนนคนเดินเล็ก ๆ ให้ได้สัมผัสชีวิตชาวโตเกียวท้องถิ่น ตั้งอยู่ติดกับเขตรปปงงิ และอาโอยามะ
  • กินซะ (銀座Ginza) และ ยูระกุโช : ย่านกินซะอยู่ในเขตชูโอ ส่วนย่านยูระกุโชอยุ่ในเขตชิโยดะ (千代田区 Chiyoda-ku) ทั้งสองย่านนี้เป็นย่านศูนย์การค้าและแหล่งบันเทิง มีห้างสรรพสินค้าที่ขายสินค้าหรูหรา โรงภาพยนตร์ และโรงละคร
  • จิมโบโช (神保町 Jinbōchō) : อยู่ในเขตชิโยดะ เป็นย่านที่เต็มไปด้วยร้านหนังสือมือสอง สำนักพิมพ์ และร้านขายของเก่ามากมาย
  • รปปงงิ (六本木 Roppongi) : อยู่ในเขตมินาโตะ เป็นย่านที่เป็นที่ตั้งของสถานทูตของหลายประเทศ จึงทำให้ชาวต่างชาติรวมตัวอยู่ในย่านนี้จำนวนมาก นอกจากนี้ยังเป็นย่านที่มีสถานบันเทิงยามค่ำคืนอยู่มากมาย และยังเป็นที่ตั้งของอาคารรปปงงิฮิลส์ ซึ่งเป็นอาคารขนาดใหญ่ที่มีทั้งสำนักงาน ศูนย์การค้า และสถานบันเทิง
  • ชิบุยะ (渋谷区 Shibuya-ku) : เป็นเขตศูนย์รวมห้างสรรพสินค้า แฟชั่น สถานบันเทิงยามราตรี และเป็นแหล่งวัยรุ่นที่มีเชื่อเสียงมานาน
  • ชินะงะวะ (品川区 Shinagawa-ku) : เป็นที่ตั้งของสถานชินะงะวะ ทางด้านตะวันตกของสถานีมีโรงแรมขนาดใหญ่มากมาย ส่วนทางด้านตะวันออกที่เคยเงียบเหงา ปัจจุบันถูกพัฒนาให้เป็นศูนย์กลางธุรกิจแห่งใหม่ของโตเกียว
  • ชินจุกุ (新宿区 Shinjuku-ku) : เป็นเขตตึกสูงยุคแรก ๆ ของโตเกียวตั้งแต่ทศวรรษที่ 1970 เป็นที่ตั้งของห้างสรรพสินค้า ร้านขายเครื่องใช้ไฟฟ้า และโรงแรมหลายแห่ง รวมถึงเป็นที่ตั้งของศาลาว่าการกรุงโตเกียว มีสถานีรถไฟชินจูกุ อันเป็นสถานีที่มีคนสัญจรผ่านประมาณสามล้านคนต่อวัน ถือเป็นสถานีรถไฟที่คับคั่งที่สุดในโลก ทางด้านตะวันออกของสถานีชินจุกุ เป็นย่านคาบูกิโช ซึ่งเป็นย่านสถานเริงรมณ์ยามราตรี

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]

อ้างอิง[แก้]

  1. Kurt Steiner, Local government in Japan, Stanford University Press, 1965, p. 179
  2. "TOKYO STATISTICAL YEARBOOK 2010, Population by District". Statistics Division, Bureau of General Affairs, Tokyo Metropolitan Government. 2012-07-20. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (XLS)เมื่อ 2020-08-11.