อูไดจิง
| ประเทศญี่ปุ่นก่อนสมัยใหม่ | |
|---|---|
 | |
| ส่วนหนึ่งของชุดการเมืองการปกครองในยุคนะระและยุคเฮอัง | |
| ไดโจกัง (สภาอำมาตย์) | |
อัครมหาเสนาบดี / ประธานสภา | ไดโจไดจิง |
| มหาเสนาบดีฝ่ายซ้าย | ซาไดจิง |
| มหาเสนาบดีฝ่ายขวา | อูไดจิง |
| มหาเสนาบดีกลาง | ไนไดจิง |
| อำมาตย์ใหญ่ | ไดนะงง |
| อำมาตย์กลาง | ชูนะงง |
| อำมาตย์น้อย | โชนะงง |
| กรมทั้งแปด | |
กรมบริหารกลาง | นะกะสึกะซะโช |
| กรมพิธีการ | ชิคิบุโช |
| กรมอาลักษณ์ | จิบุโช |
| กรมมหาดไทย | มิมบุโช |
| กรมกลาโหม | เฮียวบุโช |
| กรมยุติธรรม | เกียวบุโช |
| กรมคลัง | โอคุระโช |
| กรมวัง | คุไนโช |
อูไดจิง (ญี่ปุ่น: 右大臣 Udaijin; "มหาเสนาบดีฝ่ายขวา") เป็นตำแหน่งราชการในญี่ปุ่นปลายยุคนาระและยุคเฮอัง ปรากฏครั้งแรกในประมวลกฎหมายอาซูกะคิโยมิฮาระ ฉบับ ค.ศ. 689 ในฐานะส่วนหนึ่งของหน่วยงานกลางที่เรียกว่า "ไดโจกัง" ซึ่งช่วงแรกประกอบด้วยเสนาบดีสามคน คือ ไดโจไดจิง (อัครมหาเสนาบดี), ซาไดจิง (มหาเสนาบดีฝ่ายซ้าย), และอูไดจิง (มหาเสนาบดีฝ่ายขวา) ต่อมา ตำแหน่งนี้รวมอยู่ในประมวลกฎหมายไทโฮ ฉบับ ค.ศ. 702[1]
อูไดจิงเป็นมหาเสนาบดีชั้นรอง มีฐานะรองจากซาไดจิง และมีหน้าที่ควบคุมดูแลหน่วยงานทั้งหมดในสังกัดไดโจกัง[2]
ตำแหน่งอูไดจิง พร้อมด้วยตำแหน่งอื่น ๆ ในโครงสร้างไดโจกัง ค่อย ๆ ลดอำนาจลงในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 10–11 เนื่องจากตระกูลฟูจิวาระเข้ามากำกับการเมืองมากขึ้นเรื่อย ๆ จนสิ้นคริสต์ศตวรรษที่ 12 เมื่อตระกูลมินาโมโตะยึดอำนาจจากกลุ่มคูเงะ ตำแหน่งนี้ก็สิ้นอำนาจลงโดยสิ้นเชิง แต่ก็ยังไม่แน่ชัดว่า มีการล้มเลิกระบบไดโจกังอย่างเป็นทางการไปก่อนยุคเมจิหรือไม่
อ้างอิง[แก้]
- ↑ Hall, John Whitney et al. (1993). The Cambridge History of Japan, p. 232.
- ↑ Shin-meikai-kokugo-jiten, Sanseido Co., Ltd., Tokyo 1974