ล็อกฮีด ยู-2
 | |
| บทบาท | เครื่องบินตรวจการระดับเพดานบินสูงพิเศษ |
|---|---|
| ชาติกำเนิด |  สหรัฐ |
| บริษัทผู้ผลิต | ล็อกฮีด |
| ผู้ออกแบบ | คลาเรนซ์ เคลลี่ จอห์นสัน |
| บินครั้งแรก | 1 สิงหาคม พ.ศ. 2498 |
| เริ่มใช้ | พ.ศ. 2500 |
| สถานะ | ประจำการอยู่ 35 ลำ |
| ผู้ใช้งานหลัก | กองทัพอากาศสหรัฐ |
| จำนวนที่ผลิต | ประมาณ 86 ลำ |
ล็อกฮีด ยู-2 (อังกฤษ: Lockheed U-2) ยู-2 เป็นเครื่องบินที่ออกแบบมาให้บินในระดับสูงกว่า 21,000 เมตร ขึ้นไป มีลักษณะเหมือนเครื่องร่อนติดเครื่องยนต์ ปีกยาวลำตัวเล็กบางเพื่อลดน้ำหนัก และ เครื่องยนต์สามารถทำงานในทีมีอากาศเบาบางได้
ยู-2 เป็นเครื่องบินจรกรรมที่ออกแบบมาเพื่อบินสูงเป็นพิเศษ และ เป็นเครื่องบินที่เป็นความลับสุดยอดแบบหนึ่งของสหรัฐอเมริกา ยู-2 ถูกเปิดเผยต่อชาวโลกเป็นครั้งแรกเมื่อถูกยิงตกในสหภาพโซเวียต ในวันที่ 1 พฤษภาคม ค.ศ. 1960 ซึ่งกองทัพอากาศสหรัฐและซีไอเอใช้ ยู-2 บินเข้าไปในอีกหลายประเทศ เช่น สาธารณรัฐประชาชนจีน คิวบา เวียดนาม และ ประเทศคอมมิวนิสต์อื่นๆ ด้วยเพดานบินที่สูงเป็นพิเศษซึ่งสูงกว่าเครื่องบินขับไล่ทั่วไปในช่วงสมัยสงครามเย็น[1]
รายละเอียด ยู-2[แก้]
- ผู้สร้าง บริษัท ล็อกฮีด แอร์คารฟท์ เซอร์วิส (สหรัฐอเมริกา)
- ประเภท เจ๊ตตรวจการณ์ทางยุทธศาสตร์ เพดานบินสูง ที่นั่งเดียว
- เครื่องยนต์ เทอร์โบเจ๊ต แพรทท์ แอนด์วิทนีย์ เจ 57-ซี ให้แรงขับ 4,990 กิโลกรัม
- กางปีก 24.38 เมตร
- ยาว 15.11 เมตร
- สูง 3.96 เมตร
- น้ำหนักเปล่า 6,800 กิโลกรัม
- อัตราเร็วขั้นสูง 795 กิโลเมตร/ชั่วโมง
- อัตราเร็วเดินทาง 740 กิโลเมตร/ชั่วโมง
- เพดานบินใช้งาน กว่า 21,350 เมตร
- พิสัยบิน 3,540 กิโลเมตร
- 4,185 กิโลเมตร เมื่อติดตั้งเชื้อเพลิงอะไหล่
- อาวุธ ไม่ติดอาวุธ
อ้างอิง[แก้]
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ ล็อกฮีด ยู-2
 | บทความทหาร หรือการทหารนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |