ลัทธิกาวด่าย

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
อาราม "อาณาจักรอันศักดิ์สิทธิ์" ในเมืองเต็ยนิญ เป็นศาสนสถานศูนย์กลางของลัทธิกาวด่าย

ลัทธิกาวด่าย (อังกฤษ: Caodaism; เวียดนาม: Đạo Cao Đài, 道高臺) เป็นลัทธิเอกเทวนิยมที่ได้รับการก่อตั้งขึ้นใน ค.ศ. 1926 ที่เมืองเต็ยนิญ (Tây Ninh) ทางตอนใต้ของประเทศเวียดนาม ชื่อเต็มของลัทธินี้คือ ดั่ยเด่าตามกี่โฝโดะ (Đại Đạo Tam Kỳ Phổ Độ) ซึ่งแปลว่า "ความเชื่ออันยิ่งใหญ่ที่จะพาไปสู่การไถ่บาปครั้งที่สาม" (The Great Faith [for the] Third Universal Redemption)[1]

ส่วนคำว่า กาวด่าย (Cao Đài) แปลว่า "เทพเจ้าสูงสุด" หรือ "อำนาจสูงสุด"[1] ซึ่งคือมหาเทพที่เชื่อว่าเป็นผู้ทรงสร้างจักรวาลทั้งหมด[1][2] สัญลักษณ์ของลัทธิคือรูป "พระเนตรซ้ายของพระเจ้า" คล้ายกับสัญลักษณ์ดวงตาอิลลูมินาตี มีความหมายถึงหยินหยาง[3] ปัจจุบันลัทธิกาวด่ายเป็นที่นิยมนับถือในเวียดนามตอนใต้และตอนกลาง รวมถึงในชาวเวียดนามโพ้นทะเลด้วย

อ้างอิง[แก้]

  1. 1.0 1.1 1.2 Hoskins (a) 2012, p. 3.
  2. Oliver 1976, p. 7.
  3. Hoskins (a) 2012, pp. 3–4.