ภาษาพื้นเมือง

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

ภาษาพื้นเมือง (อังกฤษ: indigenous language) หรือ ภาษาพื้นเพดั้งเดิม (อังกฤษ: autochthonous language) เป็นภาษาซึ่งเกิดในท้องถิ่นในภูมิภาคหนึ่ง และคนพื้นเมืองใช้เจรจากัน ภาษาพื้นเมืองมาจากชุมชนที่มีความแตกต่างทางภาษาที่กำเนิดขึ้นในพื้นที่นั้น ทั้งนี้ ภาษาพื้นเมืองไม่จำเป็นต้องเป็นภาษาประจำชาติ และภาษาประจำชาติไม่จำเป็นต้องเป็นภาษาพื้นเมืองของประเทศนั้น ๆ ก็ได้

คนพื้นเมืองจำนวนมากทั่วโลกหยุดการถ่ายทอดภาษาบรรพบุรุษไปยังอนุชนและรับภาษาของคนส่วนใหญ่โดยเป็นส่วนหนึ่งของการปรับตัวให้เข้ากับวัฒนธรรมส่วนใหญ่ ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีความพยายามฆ่า (linguicide) ภาษาพื้นเมืองหลายภาษาด้วย[1] สหประชาชาติประกาศให้ปี 2562 เป็นปีสากลแห่งภาษาพื้นเมือง ด้วยตระหนักถึงความเปราะบางของภาษาพื้นเมือง[2]

ดูเพิ่ม[แก้]

อ้างอิง[แก้]

  1. See pp. 55-56 of Zuckermann, Ghil‘ad, Shakuto-Neoh, Shiori & Quer, Giovanni Matteo (2014), Native Tongue Title: Proposed Compensation for the Loss of Aboriginal Languages, Australian Aboriginal Studies 2014/1: 55-71.
  2. United Nations General Assembly, 71st session, Third Committee, 16 November 2016 [1]