พะสิม
พะสิม ปะเตน, บัสเซน | |
|---|---|
เมือง | |
 | |
  พะสิม ที่ตั้งเมืองพะสิมในประเทศพม่า | |
| พิกัด: 16°47′03″N 94°44′0″E / 16.78417°N 94.73333°E | |
| ประเทศ |  พม่า |
| ภาค |  ภาคอิรวดี |
| จังหวัด | พะสิม |
| อำเภอ | พะสิม |
| พื้นที่ | |
| • เมือง | 9.79 ตร.ไมล์ (25.4 ตร.กม.) |
| ประชากร (2019) | |
| • เมือง | 172,923 คน |
| • ความหนาแน่น | 18,000 คน/ตร.ไมล์ (6,800 คน/ตร.กม.) |
| • รวมปริมณฑล | 287,071 คน |
| • Ethnicities | |
| • ศาสนา | |
| เขตเวลา | UTC+6.30 (เวลามาตรฐานพม่า) |
| รหัสพื้นที่ | 42[1] |
พะสิม[2] หรือ ปะเตน[2] (พม่า: ပုသိမ်, เอ็มแอลซีทีเอส: pu. sim, ออกเสียง: [pə.θèɪ̯ɰ̃]; มอญ: ဖာသဳ, ออกเสียง: [phasɛm] พะแซม) หรือชื่อเดิมในภาษาอังกฤษว่า บัสเซน (อังกฤษ: Bassein) เป็นเมืองท่าสำคัญและเป็นเมืองศูนย์กลางของภาคอิรวดี ห่างจากนครย่างกุ้งมาทางตะวันตกเฉียงใต้ 190 กิโลเมตร (120 ไมล์) ริมแม่น้ำพะสิมซึ่งเป็นแม่น้ำสาขาฝั่งตะวันตกของแม่น้ำอิรวดี[3] เมืองนี้มีประชากร 237,089 คน (ค.ศ. 2017) ถึงแม้จะเคยเป็นส่วนหนึ่งของอาณาจักรมอญ แต่ปัจจุบันก็มีชาวมอญเหลืออยู่น้อยมาก กลุ่มชาติพันธุ์หลักในปัจจุบัน ได้แก่ ชาวพม่า ชาวพม่าเชื้อสายอินเดีย ชาวกะเหรี่ยง และชาวยะไข่
นิรุกติศาสตร์[แก้]
ชื่อเมืองคาดว่าได้รับมาจากชื่อภาษามอญ ဖာသီ[4] แต่ได้ถูกเปลี่ยนมาเป็น บัสเซน ในช่วงการปกครองของสหราชอาณาจักร
ประวัติ[แก้]
พะสิมเคยเป็นส่วนหนึ่งของอาณาจักรมอญ ต่อมาจักรวรรดิบริติชได้เข้าครอบครองและได้สร้างป้อมสนาม และก่อตั้งกองทหารรักษาการณ์ ในปี ค.ศ. 1826 ซึ่งเกิดขึ้นหลังสงครามอังกฤษ-พม่าครั้งที่หนึ่ง มีการบันทึกจำนวนประชากรในปี ค.ศ. 1983 อยู่ที่ 144,092 คน
ภูมิศาสตร์และเศรษฐกิจ[แก้]
พะสิมตั้งอยู่ทางฝั่งตะวันตกของดินดอนสามเหลี่ยมแม่น้ำอิรวดี ริมแม่น้ำพะสิมซึ่งเป็นลำน้ำสาขาของแม่น้ำอิรวดี และห่างจากย่างกุ้งไปทางทิศตะวันตก 118 ไมล์ (190 กิโลเมตร) เมืองพะสิมอยู่ไม่ไกลจากมหาสมุทรอินเดีย ดังนั้นจึงเป็นเมืองท่าที่สำคัญของประเทศ และยังเป็นปลายทางของรถไฟซึ่งเชื่อมต่อกับฮีนตาดะ และปะด้าน และย่างกุ้ง ในช่วงคริสต์ทศวรรษ 1990 ได้มีการปรับปรุงถนนเชื่อมอิรวดี–โมนยวา[3]
ชายฝั่งตามแนวอ่าวเบงกอลถูกล้อมรอบด้วยเทือกเขายะไข่ ในพื้นที่มีทะเลสาบอีนเย ยาว 1.5 ไมล์ (2.4 กิโลเมตร) กว้าง 1 ไมล์ (1.6 กิโลเมตร) ที่มีชื่อเสียงในด้านการประมง นอกจากนี้ยังมีแนวปะการังนอกชายฝั่ง บริเวณเกาะเพชร ซึ่งเป็นที่นิยมของนักอาบแดด และเป็นแหล่งพื้นที่เพาะพันธุ์เต่า[3]
เมืองนี้เป็นแหล่งเพาะปลูกและส่งออกข้าวที่สำคัญ นอกจากนี้ยังมีโรงเลื่อยจำนวนมาก มีโรงงานทำร่มกันแดดด้วยมือ ซึ่งเป็นที่รู้จักแพร่หลายทั่วประเทศพม่า[3] ร่มกันแดดนี้รู้จักกันในชื่อ "ร่มพะสิม"[5] ผลิตภัณฑ์ที่สำคัญอื่น ๆ อาทิ เครื่องปั้นดินเผา ตะกร้า ถังน้ำ เครื่องจักสาน
นอกจากข้าว บริเวณโดยรอบของพะสิมยังเป็นแหล่งเพาะปลูก งา, ถั่วลิสง, ปอกระเจา, ข้าวโพด, ถั่ว, ยาสูบ, พริก[5]
ภูมิอากาศ[แก้]
พะสิมมีภูมิอากาศแบบมรสุมเขตร้อน (Am) อ้างอิงจากระบบการแบ่งเขตภูมิอากาศแบบเคิพเพิน มีฝนตกมากในช่วงเดือนมิถุนายน ถึงสิงหาคม ส่วนฤดูแล้งเริ่มตั้งแต่เดือนธันวาคมถึงเมษายน ซึ่งอากาศจะเย็นกว่าปกติ
| ข้อมูลภูมิอากาศของพะสิม (ค.ศ. 1991–2020) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| เดือน | ม.ค. | ก.พ. | มี.ค. | เม.ย. | พ.ค. | มิ.ย. | ก.ค. | ส.ค. | ก.ย. | ต.ค. | พ.ย. | ธ.ค. | ทั้งปี |
| อุณหภูมิสูงสุดเฉลี่ย °C (°F) | 32.1 (89.8) |
34.1 (93.4) |
35.9 (96.6) |
36.9 (98.4) |
34.5 (94.1) |
31.1 (88) |
30.4 (86.7) |
30.0 (86) |
31.1 (88) |
32.5 (90.5) |
33.0 (91.4) |
31.9 (89.4) |
32.8 (91) |
| อุณหภูมิเฉลี่ยแต่ละวัน °C (°F) | 24.9 (76.8) |
26.6 (79.9) |
28.8 (83.8) |
30.6 (87.1) |
29.8 (85.6) |
27.7 (81.9) |
27.1 (80.8) |
26.8 (80.2) |
27.3 (81.1) |
28.1 (82.6) |
27.4 (81.3) |
25.4 (77.7) |
27.5 (81.5) |
| อุณหภูมิต่ำสุดเฉลี่ย °C (°F) | 17.6 (63.7) |
19.1 (66.4) |
21.8 (71.2) |
24.3 (75.7) |
25.1 (77.2) |
24.2 (75.6) |
23.8 (74.8) |
23.6 (74.5) |
23.5 (74.3) |
23.6 (74.5) |
21.9 (71.4) |
19.0 (66.2) |
22.3 (72.1) |
| หยาดน้ำฟ้า มม (นิ้ว) | 3.8 (0.15) |
7.5 (0.295) |
10.2 (0.402) |
30.4 (1.197) |
276.0 (10.866) |
604.5 (23.799) |
682.7 (26.878) |
681.3 (26.823) |
416.7 (16.406) |
204.2 (8.039) |
65.9 (2.594) |
3.5 (0.138) |
2,986.9 (117.594) |
| วันที่มีหยาดน้ำฟ้าโดยเฉลี่ย (≥ 1.0 mm) | 0.3 | 0.2 | 0.7 | 1.7 | 12.6 | 24.8 | 26.2 | 25.9 | 22.0 | 14.2 | 4.0 | 0.3 | 132.8 |
| แหล่งที่มา: World Meteorological Organization[6] | |||||||||||||
สถานที่สำคัญ[แก้]
พะสิมมีวัดพุทธที่สำคัญหลายแห่ง เช่น เจดีย์ชเวมุทอ
การศึกษา[แก้]
ประกอบไปด้วยโรงเรียนการศึกษาพะสิมและมหาวิทยาลัยพะสิม นอกจากนี้ยังมีโรงพยาบาลใหญ่ และยังมีมหาวิทยาลัยเทคนิคจีทีซี มหาวิทยาลัยคอมพิวเตอร์ไอที
ดูเพิ่ม[แก้]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ "Myanmar Area Codes". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2009-12-01. สืบค้นเมื่อ 2009-04-10.
- ↑ 2.0 2.1 "ประกาศสำนักงานราชบัณฑิตยสภา เรื่อง กำหนดชื่อประเทศ ดินแดน เขตการปกครอง และเมืองหลวง" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 139 (พิเศษ 205 ง). 1 กันยายน 2565.
- ↑ 3.0 3.1 3.2 3.3 "Pathein". Encyclopædia Britannica. สืบค้นเมื่อ August 21, 2009.
- ↑ Dictionary of Modern Spoken Mon by H.L. Shorto (1962, Oxford University Press)
- ↑ 5.0 5.1 "Pathein (Bassein)". Journeysmyanmar.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-11-03. สืบค้นเมื่อ August 21, 2009.
- ↑ "World Meteorological Organization Climate Normals for 1991–2020". World Meteorological Organization. สืบค้นเมื่อ 16 October 2023.
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
