พระเจ้าโอลาฟที่ 2 แห่งเดนมาร์ก
| พระเจ้าโอลาฟที่ 2 แห่งเดนมาร์ก | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| พระมหากษัตริย์แห่งเดนมาร์ก พระมหากษัตริย์แห่งนอร์เวย์ | |||||
 พระบรมสาทิสลักษณ์แกะสลักของพระเจ้าโอลาฟที่ 2 แห่งเดนมาร์ก บนตราพระราชลัญจกรประจำรัชกาล มีตราอาร์มนอร์เวย์ (ซ้าย) และตราอาร์มเดนมาร์ก (ขวา) | |||||
| พระมหากษัตริย์แห่งเดนมาร์ก | |||||
| ครองราชย์ | 3 พฤษภาคม 1376 – 3 สิงหาคม 1387 (11 ปี 92 วัน) | ||||
| ก่อนหน้า | วัลเดมาร์ที่ 4 | ||||
| ถัดไป | มาร์เกรเธอที่ 1 | ||||
| ผู้สำเร็จราชการ สมเด็จพระราชินีมาร์เกรเธอแห่งนอร์เวย์ | |||||
| พระมหากษัตริย์แห่งนอร์เวย์ | |||||
| ครองราชย์ | 24 มิถุนายน 1380 – 24 ตุลาคม 1387 (7 ปี 122 วัน) | ||||
| ก่อนหน้า | โฮกุนที่ 6 | ||||
| ถัดไป | มาร์เกรเธอที่ 1 | ||||
| ผู้สำเร็จราชการ | สมเด็จพระพันปีหลวงมาร์เกรเธอแห่งนอร์เวย์ | ||||
| ประสูติ | ธันวาคม ค.ศ. 1370 ป้อมปราการอาเกิชฮืส, ออสโล, นอร์เวย์ | ||||
| สวรรคต | 3 สิงหาคม ค.ศ. 1387 (17 ปี) ปราสาทฟาสเตอโบ, ฟาสเตอโบ, สคาเนีย | ||||
| ฝังพระศพ | โบสถ์ซอรือ, เดนมาร์ก | ||||
| |||||
| ราชวงศ์ | ยาลโบ | ||||
| พระราชบิดา | พระเจ้าโฮกุนที่ 6 แห่งนอร์เวย์ | ||||
| พระราชมารดา | สมเด็จพระราชินีนาถมาร์เกรเธอที่ 1 แห่งเดนมาร์ก | ||||
| ศาสนา | โรมันคาทอลิก | ||||
พระเจ้าโอลาฟที่ 2 แห่งเดนมาร์ก (ธันวาคม ค.ศ. 1370 - 3 สิงหาคม ค.ศ. 1387)[1][2] ทรงเป็นพระมหากษัตริย์แห่งเดนมาร์ก ในพระนาม กษัตริย์โอลาฟที่ 2 (บางครั้งทรงถูกเรียกเป็น โอลาฟที่ 3[3][4]) ตั้งแต่ปีค.ศ. 1376 และทรงเป็นพระมหากษัตริย์แห่งนอร์เวย์ ในพระนาม พระเจ้าโอลาฟที่ 4 แห่งนอร์เวย์ จนกระทั่งสวรรคต พระองค์เป็นพระราชโอรสองค์เดียวในสมเด็จพระราชินีนาถมาร์เกรเธอที่ 1 แห่งเดนมาร์กและพระเจ้าโฮกุนที่ 6 แห่งนอร์เวย์ และยังเป็นพระราชนัดดาในพระเจ้ามักนุสที่ 4 แห่งสวีเดนและพระเจ้าวัลเดมาร์ที่ 4 แห่งเดนมาร์ก
รัชกาล[แก้]
| ธรรมเนียมพระยศของ สมเด็จพระเจ้าโอลาฟที่ 2 | |
|---|---|
 ตราประจำพระอิสริยยศ | |
| การทูล | Hans Majestæt (ใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาท) |
| การแทนตน | ข้าพระพุทธเจ้า |
| การขานรับ | Deres Majestæt (พระพุทธเจ้าข้า/เพคะ) |
เมื่อพระเจ้าวัลเดมาร์ที่ 4 แห่งเดนมาร์ก พระอัยกาฝ่ายพระมารดาเสด็จสวรรคต เจ้าชายโอลาฟยังทรงมีพระชนมายุ 5 พรรษา พระองค์ได้รับการสถาปนาเป็นพระมหากษัตริย์แห่งเดนมาร์กโดยสภาเดนฮอฟที่เมืองสลาเกลเซอในปีถัดมา พระราชมารดาของพระองค์คือ สมเด็จพระราชินีมาร์เกรเธอแห่งนอร์เวย์ ได้เป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ในช่วงที่ทรงพระเยาว์ พระองค์ได้รับการสถาปนาเป็น "รัชทายาทที่แท้จริงแห่งสวีเดน" ซึ่งเป็นคำยืนกรานของพระราชมารดาของพระองค์ เนื่องจากพระเจ้ามักนุสที่ 4 แห่งสวีเดน พระอัยกาฝ่ายพระบิดาของพระองค์ถูกบีบบังคับให้สละราชสมบัติ กษัตริย์โอลาฟได้รับการสรรเสริญในฐานะกษัตริย์ที่แคว้นสคาเนีย รวมถึงเมืองที่ถูกยึดครองโดยสันนิบาตฮันเซอนับตั้งแต่สนธิสัญญาสตราลซุนด์ (ค.ศ. 1370) สมเด็จพระราชินีมาร์เกรเธอทรงลงพระปรมาภิไธยในกฎบัตรฮานเฟสเนงแทนพระองค์กษัตริย์โอลาฟ ซึ่งยังทรงพระเยาว์เกินกว่าจะบรรลุนิติภาวะด้วยพระชนมายุ 15 พรรษา ในกฎบัตร กษัตริย์โอลาฟต้องทรงร่วมประชุมสภาเดนฮอฟอย่างน้อยปีละหนึ่งครั้ง และต้องส่งคืนทรัพย์สินที่กษัตริย์วัลเดมาร์ที่ 4 สมเด็จตาของพระองค์ทรงยึดจากเหล่าขุนนางไปในช่วงรัชกาลก่อนหน้า[5]
กษัตริย์โอลาฟที่ 2 แห่งเดนมาร์กได้เป็นพระมหากษัตริย์แห่งนอร์เวย์หลังจากพระราชบิดาเสด็จวรรคตในปีค.ศ. 1380 เมื่อกษัตริย์โอลาฟทรงบรรลุนิติภาวะในปีค.ศ. 1385 พระราชมารดาก็ยังทรงปกครองประเทศผ่านพระองค์ ด้วยพระองค์ทรงครองราชบัลลังก์นอร์เวย์ เดนมาร์กและนอร์เวย์จึงรวมตัวกันเป็นสหภาพร่วมและปกครองโดยเดนมาร์ก เดนมาร์กและนอร์เวย์มีพระมหากษัตริย์พระองค์เดียวกัน มีเพียงสมัยไร้กษัตริย์เป็นช่วงสั้นๆ เท่านั้น จนกระทั่งนอร์เวย์ประกาศเอกราชจากเดนมาร์กในปีค.ศ. 1814
สวรรคตและหลังจากนั้น[แก้]
กษัตริย์โอลาฟที่ 2 แห่งเดนมาร์กเสด็จสวรรคตอย่างไม่มีใครคาดคิดที่ปราสาทฟาสเตอโบ ในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 1387 ด้วยพระชนมายุเพียง 16 พรรษา พระบรมศพถูกฝังที่โบสถ์ซอรือบนเกาะเชลลันด์ ซึ่งเป็นที่เดียวกับที่ฝังพระบรมศพของพระอัยกา และหลังจากนั้นมีการฝังพระบรมศพของพระราชมารดา ณ ที่แห่งนี้เช่นกัน มีข่าวลือหนาหูว่า กษัตริย์โอลาฟทรงถูกลอบวางยาพิษจนสวรรคต หลังจากนั้น สมเด็จพระราชินีมาร์เกรเธอ พระราชมารดาของพระองค์ได้รวมสามราชอาณาจักรของสแกนดิเนเวียเป็นหนึ่งเดียวในฐานะรัฐร่วมประมุข[6] หลังจากรัชสมัยกษัตริย์โอลาฟ ไม่มีพระมหากษัตริย์นอร์เวย์พระองค์อื่นใดที่ประสูติบนแผ่นดินนอร์เวย์มากว่า 500 ปี จนกระทั่งสมเด็จพระราชาธิบดีฮารัลด์ที่ 5 แห่งนอร์เวย์ พระมหากษัตริย์พระองค์ปัจจุบัน ทรงประสูติบนแผ่นดินนอร์เวย์ในปีค.ศ. 1937 การสวรรคตของกษัตริย์โอลาฟที่ 2 ถือเป็นการสิ้นสุดทายาทสายบุรุษของราชวงศ์ยาลโบในสวีเดน
ในปีค.ศ. 1402 มีเรื่องราวของโอลาฟตัวปลอมเกิดขึ้น ซึ่งอ้างตนว่าเป็นพระองค์ ก่อนที่เขาจะถูกสั่งประหารชีวิตด้วยการเผาทั้งเป็น
อ้างอิง[แก้]
- ↑ Etting, Vivian, Queen Margrete I, 1353-1412, and the Founding of the Nordic Union, Leiden: Brill Publishers, 2004, p. 54.
- ↑ Brenner, S. Otto, Nachkommen Gorms des Alten (König von Dänemark -936-) I.-VVI. Generation, Stuttgart: Silberburg-Verlag, 1965, p. 122.
- ↑ Nielsen, Kay: Danmarks konger og dronninger, Copenhagen, 1980. (pp. 36-37)
- ↑ Overskov, Carsten: Fra Gorm til Margrethe. De første tusind år på topposten, Kolding, 2005. (pp. 8 & 58)
- ↑ Danmarks Historie IIwww.perbenny.dk
- ↑ Huitfeldt, Arild. Danmarks riges Krønike
แหล่งอ้างอิงอื่น[แก้]
- Albrectsen, Esben Danmark-Norge 1380–1814. B. 1 Fællesskabet bliver til : 1380–1536 (Danske historiske forening. 1981)
| ก่อนหน้า | พระเจ้าโอลาฟที่ 2 แห่งเดนมาร์ก | ถัดไป | ||
|---|---|---|---|---|
| พระเจ้าวัลเดมาร์ที่ 4 | 
|
 พระมหากษัตริย์แห่งเดนมาร์ก (ค.ศ. 1376 - ค.ศ. 1387) |
|
สมเด็จพระราชินีนาถมาร์เกรเธอที่ 1 |
| พระเจ้าโฮกุนที่ 6 |
|
 พระมหากษัตริย์แห่งนอร์เวย์ (ค.ศ. 1380 - ค.ศ. 1387) |
|
สมเด็จพระราชินีนาถมาร์เกรเธอที่ 1 |
| นีทลิงกา |
|  | |||
|---|---|---|---|---|---|
| แฟร์แฮร์ |
| ||||
| แอสตริดเซน | |||||
| ยาลโบ |
| ||||
| แอสตริดเซน |
| ||||
| พอเมอเรเนีย |
| ||||
| พาลาทิเนต-น็อยมาร์ก |
| ||||
| อ็อลเดินบวร์ค |
| ||||