พระเจ้าเปดรูที่ 3 แห่งโปรตุเกส
| พระเจ้าเปดรูที่ 3 แห่งโปรตุเกส | |
|---|---|
 | |
| พระมหากษัตริย์แห่งโปรตุเกสและอัลการ์วึ (ผ่านสิทธิพระมเหสี) | |
| ครองราชย์ | 24 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2320 - 25 พฤษภาคม พ.ศ. 2329 |
| ก่อนหน้า | พระเจ้าฌูเซที่ 1 แห่งโปรตุเกส |
| ถัดไป | สมเด็จพระราชินีนาถมารีอาที่ 1 แห่งโปรตุเกส |
| ผู้ร่วมในราชสมบัติ | สมเด็จพระราชินีนาถมารีอาที่ 1 แห่งโปรตุเกส |
| พระราชสมภพ | 5 กรกฎาคม พ.ศ. 2260 พระราชวังริเบย์รา ลิสบอน ประเทศโปรตุเกส |
| สวรรคต | 25 พฤษภาคม พ.ศ. 2329 พระราชวังอาจูดา ลิสบอน ประเทศโปรตุเกส (พระชนมายุ 68 พรรษา) |
| พระราชบุตร | เจ้าชายโจเซแห่งบราซิล เจ้าชายจูอาว ฟรันซิสกูแห่งโปรตุเกส เจ้าหญิงมาเรีย อิซาเบลแห่งโปรตุเกส สมเด็จพระเจ้าจอห์นที่ 6 แห่งโปรตุเกส เจ้าหญิงมาเรียนา วิกตอเรียแห่งโปรตุเกส เจ้าหญิงมาเรีย คลีเมนทีนาแห่งโปรตุเกส |
| ราชวงศ์ | บราแกนซา |
| พระราชบิดา | สมเด็จพระเจ้าจอห์นที่ 5 แห่งโปรตุเกส |
| พระราชมารดา | อาร์คดัสเชสมาเรีย แอนนาแห่งออสเตรีย |
พระเจ้าเปดรูที่ 3 แห่งโปรตุเกส (โปรตุเกส: Pedro Clemente Francisco José António de Bragança เปดรู คลีเมนที ฟรันซิสกู โจเซ อันโตเนียว ดือ บรากันซา, ประสูติ 5 กรกฎาคม พ.ศ. 2260 - สวรรคต 25 พฤษภาคม พ.ศ. 2329) ทรงเป็นพระมหากษัตริย์แห่งโปรตุเกสและอัลเกรฟ ทรงเป็นผู้ปกครองร่วมโดยการครองราชย์ของ สมเด็จพระราชินีนาถมาเรียที่ 1 แห่งโปรตุเกส ผู้เป็นพระราชนัดดาซึ่งได้เป็นพระมเหสีของพระองค์ด้วย และทรงเป็นผู้ปกครองร่วมเรื่อยมาจนกระทั่งเสด็จสวรรคต
พระราชประวัติ[แก้]
เจ้าชายเปดรูประสูติในวันที่ 5 กรกฎาคม พ.ศ. 2260 เป็นพระราชโอรสพระองค์สุดท้องในพระเจ้าฌูเอาที่ 5 แห่งโปรตุเกสและอาร์คดัสเชสมาเรีย แอนนาแห่งออสเตรีย เป็นพระโอรสที่พระบิดาโปรดที่สุดในบรรดาพระโอรสธิดาทั้งหมดของพระเจ้าจอห์น ซึ่งส่งผลให้พระบิดาทรงแต่งตั้งเจ้าชายเปดรูเป็นอธิการแห่งคาร์โต, Casa do Infantado และได้รับตำแหน่งอัศวินเครื่องราชอิศริยาภรณ์ชั้น Order of the Golden Fleece ซึ่งเป็นของสเปน ครั้งหนึ่งเจ้าชายเปดรูทรงทำให้เจ้าชายโจเซฟซึ่งเป็นรัชทายาทและเป็นพระเชษฐาทรงรำคาญพระทัย ซึ่งในรัชสมัยของพระเชษฐา เจ้าชายเปดรูทรงนำเครื่องราชอิศริยาภรณ์ชั้น Order of the Golden Fleece มาเก็บไว้ที่เขตเควลูซและทำการยกเลิกตำแหน่งนี้แล้วเริ่มการเปลี่ยนแปลงโดยในปีพ.ศ. 2290 ทรงริเริ่มสร้างพระราชวังที่จะทรงใช้เป็นพระราชวังฤดูร้อน โดยการออกแบของสถาปนิกชื่อ มาเทอุส วิเซนเต เดอ โอลิเวรา ซึ่งพระราชวังนี้ได้รับสมญานามว่า "แวร์ซายแห่งโปรตุเกส"
ได้มีหลักฐานปรากฏว่า พระเจ้าเปดรูที่ 3 ซึ่งขณะดำรงเป็นเจ้าชายแห่งบราซิล ได้รับการต่อต้านอย่างเปิดเผยจากผู้ที่มี "ความหวาดกลัวพอมบาล" ซึ่งเป็นนายกรัฐมนตรีที่มีอิทธิพลและกุมอำนาจสูงสุดในโปรตุเกส และได้รับการสนับสนุนจากราชวงศ์ซึ่งในขณะนั้นราชวงศ์ได้ตกอยู่ใต้อำนาจของพอมบาล แต่เมื่อเจ้าชายเปดรูทรงอภิเษกสมรสกับพระนัดดาคือเจ้าหญิงมาเรียในวันที่ 6 มิถุนายน พ.ศ. 2303 และตามมาด้วยการเสด็จสวรรคตของสมเด็จพระเจ้าโจเซฟแห่งโปรตุเกส ในปีพ.ศ. 2320 พระองค์และพระมเหสีได้ครองราชย์ร่วมกันเป็นสมเด็จพระเจ้าเปดรูที่ 3 และสมเด็จพระราชินีนาถมาเรียที่ 1 พระองค์กลับประกาศเป็นศัตรูกับมาควิสแห่งพอมบาลและทรงสนับสนุนการกำจัดอำนาจของพอมบาลและเหล่าขุนนางของเขา ชาร์ลส์ กราเวียร์ กอมเต เดอ เวอร์เจนเนส นักการทูตชาวฝรั่งเศสซึ่งต่อมาเป็นรัฐมนตรีกระทรวงการต่างประเทศของฝรั่งเศส ได้เขียนว่า "รู้สึกกังวลกับพระดำริของพระเจ้าเปดรูที่ 3 ที่มุ่งก่อกวนและจองผลาญมาควิส เดอ พอมบาลและพรรคพวก ความเกลียดชังและการแก้แค้นดูเหมือนจะอธิบาลลักษณะและบุคลิกภาพของพระเจ้าเปดรูที่มีต่อท่านมาควิส เดอ พอมบาล พวกเราอยู่ไกลเกินกว่าจะป้องกันท่านอดีตนายกรัฐมนตรีได้ ข้าคิดว่าเขาไม่ควรถูกทำร้ายเช่นนี้จากชื่อเสียงที่เขาได้สะสมมาและทำเพื่อแผ่นดินในรัชสมัยขอพระเจ้าแผ่นดินพระองค์ก่อน(พระเจ้าโจเซฟ) ถ้าเราตัดสินใจเปลี่ยนฝ่ายและเข้าโจมตีมาควิส เดอ พอมบาลด้วย ซึ่งก็จะทำให้เกิดปัญหาด้านการบริหารประเทศและจะทำให้โปรตุเกสไร้เสถียรภาพ ดังนั้นการโจมตีมาควิส เดอ พอมบาลอาจเกี่ยวข้องกับความทรงจำที่เขามีต่อพระเจ้าแผ่นดินพระองค์ก่อน ซึ่งคือพระเชษฐาที่โปรดมาควิส เดอ พอมบาล"
พระเจ้าเปดรูทรงยึดมั่นในพระศาสนามาก ดังเช่น พระราชินีนาถมาเรียทรงได้รับพระสมัญญาว่า "ผู้ใจบุญ" และบางครั้งได้รับพระสมัญญาว่า "ผู้ดูแลโบสถ์" โดยโอลิเวรา มาร์ตินนักประวัติศาสตร์เสรีนิยมในศตวรรษที่ 19 ได้เขียนว่า "พระเจ้าเปดรูนั้นทรงเป็นบุคคลที่ประหลาด ทรงน่าเกลียดและไม่ฉลาด ทรงแสดงออกท่าทางอย่างรุนแรงจนพระเกศากระเซิง และทรงมีลักษณะอาการแบบคนเมา" ต่อมา คาเอตาโน เบราว ผู้เขียนชีวราชประวัติของพระราชินีล่าสุดได้ต่อต้านข้อความนี้ และได้โต้แย้งว่า "พระเจ้าเปดรูทรงมีศรัทธาอย่างยิ่ง แต่ความเชื่อยังคงมีอยู่โดยอาศัยปัญญารู้แจ้งเองไม่ต้องใช้ไสยศาสตร์"
พระองค์ทรงปกป้องและอุปถัมภ์คณะเยซูอิตซึ่งถูกมาควิสแห่งพอมบาลขับไล่ออกไปในปีพ.ศ. 2302 โดยทรงประกาศว่า "ข้าพเจ้าจะไม่ลืมเลือนคำสอนและคำแนะนำของพวกเขาที่ได้รับรู้มา" ซึ่งพระองค์ได้มีส่วนฟื้นฟูคณะแห่งพระเยซูเจ้า ซึ่งได้รับการรับรองโดยสมเด็จพระราชินีนาถมาเรียที่ 1 และสำนักวาติกัน ซึ่งป้องกันการเข้ามาครอบครองของราชวงศ์บูร์บง สายสเปน
เวอร์เจนเนสได้เขียนถึงเอกอัครราชทูตฝรั่งเศสในกรุงลิสบอนใน"beatice" และเขียนถึงทัศนคติของกษัตริย์ "เราเชื่อว่าพระองค์จะทรงงานมากน้อยเพียงใด ดังนั้นนโยบายที่มีต่อโปรตุเกสต่ออดีตคณะเยซูอิตผู้ซึ่งได้รับการใส่ลงไปในคำว่าเสรีภาพ จุดนี้จะสร้างความโกรธแค้นของกษัตริย์คาทอลิก ซึ่งถือว่าเป็นจุดที่ดีในโปรตุเกส...แต่ดูเหมือนว่าไม่สะดวกจริงที่จะอธิบายความเป็นจริงให้พระเจ้าเปดรูทรงเข้าพระทัยได้ง่าย"
พระเจ้าเปดรูที่ 3 ทรงเป็นผู้คุ้มครองเหล่าคนชนชั้นสูง ทรงอุปถัมภ์ทายาทของผู้เสียชีวิตในเรื่องอื้อฉาวทาโวรา โดยโปรดให้รื้อคดีมาพิจารณาใหม่อีกครั้ง ทำให้ทายาทเหล่านั้นได้รับทรัพย์สินกลับมาเป็นของตระกูล
พระเจ้าเปดรูเสด็จสวรรคต ณ พระราชวังอาจูดา ในกรุงลิสบอน วันที่ 25 พฤษภาคม พ.ศ. 2329 สิริพระชนมายุ 69 พรรษา การสวรรคตของพระองค์ส่งผลให้ พระนางมาเรียที่ 1 พระมเหสีมีพระสติวิปลาสจากความโศกเศร้า
พระโอรส-ธิดา[แก้]
| พระนาม | ประสูติ | สิ้นพระชนม์ | คู่สมรส และพระโอรส-ธิดา | |
_-_Museu_Hist%C3%B3rico_Nacional_do_Rio_de_Janeiro.jpg)
|
เจ้าชายโจเซแห่งบราซิล | 20 สิงหาคม พ.ศ. 2304 |
11 กันยายน พ.ศ. 2331 |
อภิเษกสมรส 21 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2320 เจ้าหญิงเบเนดิกตาแห่งโปรตุเกส ผู้เป็นพระมาตุจฉา ไม่มีรัชทายาท |
.svg)
|
เจ้าชายโจอาว ฟรานซิสโกแห่งโปรตุเกส | 16 กันยายน พ.ศ. 2306 |
10 ตุลาคม พ.ศ. 2306 |
สิ้นพระชนม์เมื่อทรงพระเยาว์ |
|
|
เจ้าหญิงมาเรีย อิซาเบลแห่งโปรตุเกส | 23 ธันวาคม พ.ศ. 2309 |
14 มกราคม พ.ศ. 2320 |
สิ้นพระชนม์เมื่อทรงพระเยาว์ |
|
สมเด็จพระเจ้าจอห์นที่ 6 แห่งโปรตุเกส | 13 พฤษภาคม พ.ศ. 2310 |
10 มีนาคม พ.ศ. 2369 |
อภิเษกสมรส 8 พฤษภาคม พ.ศ. 2328 เจ้าหญิงคาร์ลอตา โจวควินาแห่งสเปน มีรัชทายาท 9 พระองค์ ได้แก่ เจ้าหญิงมาเรีย เทเรซาแห่งเบย์รา เจ้าชายฟรานซิสโก อันโตนิโอแห่งเบย์รา มาเรีย อิซาเบลแห่งโปรตุเกส สมเด็จพระราชินีแห่งสเปน จักรพรรดิเปดรูที่ 1 แห่งบราซิล เจ้าหญิงมาเรีย ฟรานซิสกาแห่งโปรตุเกส เจ้าหญิงอิซาเบล มาเรียแห่งโปรตุเกส สมเด็จพระเจ้ามิเกลแห่งโปรตุเกส เจ้าหญิงมาเรีย ดา อัสซันโคแห่งโปรตุเกส เจ้าหญิงอนา เดอ จีซัส มาเรียแห่งโปรตุเกส |
|
|
เจ้าหญิงมาเรียนา วิกตอเรียแห่งโปรตุเกส | 15 ธันวาคม พ.ศ. 2311 |
2 พฤศจิกายน พ.ศ. 2331 |
อภิเษกสมรส 1 พฤศจิกายน พ.ศ. 2371 เจ้าชายกาเบรียลแห่งสเปน มีรัชทายาท 3 พระองค์ ได้แก่ เจ้าชายเปดรู คาร์ลอสแห่งสเปนและโปรตุเกส เจ้าหญิงมาเรีย คาร์ลอตาแห่งสเปน เจ้าชายคาร์ลอสแห่งสเปน |
|
|
เจ้าหญิงมาเรีย คลีเมนทีนาแห่งโปรตุเกส | 9 มิถุนายน พ.ศ. 2317 |
27 มิถุนายน พ.ศ. 2319 |
สิ้นพระชนม์เมื่อทรงพระเยาว์ |
พระอิศริยยศ[แก้]
- 5 กรกฎาคม พ.ศ. 2260 - 6 มิถุนายน พ.ศ. 2303 : เจ้าชายเปดรูแห่งโปรตุเกส
- 6 มิถุนายน พ.ศ. 2303 - 24 กรกฎาคม พ.ศ. 2320 : เจ้าชายแห่งบราซิล, ดยุคแห่งบราแกนซา
- 24 กรกฎาคม พ.ศ. 2320 - 25 พฤษภาคม พ.ศ. 2329 : สมเด็จพระราชาธิบดีแห่งโปรตุเกส
พระราชตระกูล[แก้]
อ้างอิง[แก้]
| ก่อนหน้า | พระเจ้าเปดรูที่ 3 แห่งโปรตุเกส | ถัดไป | ||
|---|---|---|---|---|
| สมเด็จพระเจ้าโจเซฟ | 
|
 พระมหากษัตริย์แห่งโปรตุเกสและอัลเกรฟ ปกครองร่วมกับพระมเหสี สมเด็จพระราชินีนาถมาเรียที่ 1 แห่งโปรตุเกส(จนกระทั่งสวรรคต) (24 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2320 - 25 พฤษภาคม พ.ศ. 2329) |
|
สมเด็จพระราชินีนาถมาเรียที่ 1 |