พระเจ้ามุฮัมมัดที่ 8 อัลอะมีนแห่งตูนิเซีย
| พระเจ้ามุฮัมมัดที่ 8 อัลอะมีน | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| พระมหากษัตริย์แห่งตูนิเซีย | |||||
 | |||||
| พระมหากษัตริย์ตูนิเซีย | |||||
| ครองราชย์ | 20 มีนาคม ค.ศ. 1956 - 25 กรกฎาคม ค.ศ. 1957 | ||||
| ก่อนหน้า | ก่อตั้งตำแหน่ง (ตนเอง ในฐานะเบย์แห่งตูนิส) | ||||
| ถัดไป | ยุบตำแหน่ง (ฮะบีบ บูรกีบะฮ์ ในฐานะประธานาธิบดีตูนิเซีย) | ||||
| เบย์แห่งตูนิส | |||||
| ครองราชย์ | 15 พฤษภาคม ค.ศ. 1943 – 20 มีนาคม ค.ศ. 1956 | ||||
| ก่อนหน้า | มุฮัมมัดที่ 7 | ||||
| ถัดไป | ยุบตำแหน่ง (ตนเอง ในฐานะพระมหากษัตริย์ตูนิเซีย) | ||||
| ประสูติ | 4 กันยายน ค.ศ. 1881 คาร์เธจ, ตูนิเซียในอารักขาของฝรั่งเศส ตูนิเซีย | ||||
| สวรรคต | 30 กันยายน ค.ศ. 1962 (81 ปี) ตูนิส, เขตปกครองตูนิส ตูนิเซีย | ||||
| ฝังพระศพ | สุสาน ซีดี อับดุลอะซีซ, ลามัรซา | ||||
| คู่อภิเษก | Lalla Jeneïna Beya (สมรส 1902; เสียชีวิต 1960) | ||||
| |||||
| พระนามในภาษาอาหรับ | الأمين باي بن محمد الحبيب | ||||
| ราชวงศ์ | ราชวงศ์ฮุซัยนิด | ||||
| พระราชบิดา | มุฮัมมัดที่ 6 อัลฮะบีบ | ||||
| พระราชมารดา | ลัลลา ฟาฏิมะฮ์ บินต์ มุฮัมมัด | ||||
| ศาสนา | อิสลามนิกายซุนนี | ||||
พระเจ้ามุฮัมมัดที่ 8 อัลอะมีนแห่งตูนิเซีย (อาหรับ: الأمين باي بن محمد الحبيب, al-ʾAmīn Bāy bin Muḥammad al-Ḥabīb; 4 กันยายน 1881 – 30 กันยายน 1962) พระองค์ได้ขึ้นราชสมบัติเป็นเบย์แห่งตูนิสองค์สุดท้ายตั้งแต่ 15 พฤษภาคม 1943 ถึง 20 มีนาคม 1956 และได้ขึ้นราชสมบัติเป็นพระมหากษัตริย์แห่งตูนิเซียพระองค์แรกตั้งแต่ 20 มีนาคม 1956 จนกระทั่งพระองค์จะถูกปลดในวันที่ 25 กรกฎาคม 1957 พระองค์เป็นพระโอรสของพระเจ้ามุฮัมมัดที่ 6 อัลฮะบีบแห่งตูนิเซีย เบย์แห่งตูนิสพระองค์ก่อน
พระเจ้ามุฮัมมัดที่ 8 อัลอะมีน ครองราชย์หลังจากที่กองทัพเสรีฝรั่งเศสปลดพระเจ้ามุฮัมมัดที่ 7 แห่งตูนิเซียลูกพี่ลูกน้องของพระองค์ ด้วยข้อหาว่าพระเจ้ามูฮัมหมัดที่ 7 สมรู้ร่วมคิดกับฝรั่งเศสเขตวีชี เมื่อ 20 มีนาคม 1956 พระองค์ได้ประกาศอิสรภาพของตูนิเซีย และปกครองตูนิเซียในฐานะพระมหากษัตริย์พระองค์แรกอย่างเต็มรูปแบบอย่างไรก็ตามสถาบันพระมหากษัตริย์ไม่ได้ตอบสนองตามความคาดหวังของประธานาธิบดีฮะบีบ บูรกีบะฮ์ (Habib Bourguiba) พระองค์ถูกปฏิวัติเมื่อ 25 กรกฎาคม ค.ศ. 1957[1][2]
พระเจ้ามุฮัมมัดที่ 8 ต้องเสด็จย้ายไปพำนักที่มาโนอูบา ภายใต้การเฝ้าดูของรัฐบาล และก็ได้รับอนุญาตให้กลับตูนิสหลังพระชายาสิ้นพระชนม์ พระองค์เสด็จสวรรคตเมื่อวันที่ 30 กันยายน ค.ศ. 1962 ที่ตูนิส ขณะทรงมีพระชนมายุได้ 81 พรรษา พระองค์ไม่เคยสละสิทธิในราชบัลลังก์ ผู้อ้างสิทธิ์ต่อจากพระองค์คือเจ้าชายฮุสเซน บีย์ซึ่งเป็นพระโอรสของพระองค์
บรรณานุกรม[แก้]
- Martin Meredith. The State of Africa. — Free Press (London), 2005. — ISBN 978-0-7432-3222-7